Veel vragen die mij bereiken, hebben te maken met de intensiteit van hoogbegaafde kinderen. Ouders weten dan meestal nog niet dat ze met intensiteit te maken hebben en omschrijven het gedrag van hun kind als heftige boosheid, teleurgesteld zijn, niet kunnen omgaan met veranderingen, niet kunnen stoppen met iets wat ze erg leuk vinden, niet kunnen stoppen met huilen of iets eindeloos herhalen.
Hoogbegaafdheid heeft zowel een emotionele als een intellectuele component
De intellectuele complexiteit gaat hand in hand met emotionele diepte. Het denken van een hoogbegaafd kind is complexer en heeft meer diepte in vergelijking met een gemiddeld kind. Zo zijn ook de emoties veel complexer en intenser – hoe hoger het IQ des te intenser en complexer het kind (of de volwassene). Complexiteit komt naar voren in een breed scala aan emoties die hoogbegaafde kinderen kunnen ervaren. De intensiteit is zichtbaar bij alles wat ze doen: heftige reacties op handelen van anderen, heftig verdriet, heftige blijdschap. Deze gevoelens zijn voor ouders vaak heel herkenbaar.
Emotionele intensiteit is niet een kwestie van meer gevoel hebben dan anderen. Het is een compleet andere manier van de wereld ervaren: levendig, gefascineerd, scherpzinnig, omvattend, complex, indrukwekkend – sidderend levend zijn.
Emotionele intensiteit kan op verschillende manieren tot uiting komen:
- als intensiteit van gevoel – positieve gevoelens, negatieve gevoelens, positieve en negatieve gevoelens samen, extremen van emoties, complexe gevoelens die wisselen van één gevoel naar het andere in heel korte tijd, identificatie met gevoelens van andere mensen, lachen en huilen tegelijk.
- in het lichaam – het lichaam weerspiegelt emoties en gevoelens en dat uit zich vaak in lichamelijke symptomen, zoals pijn in de buik, hart in de schoenen laten zinken, rode wangen, hoofdpijn, misselijkheid.
- door bedeesdheid en verlegenheid
- in een sterk emotioneel geheugen – emotioneel intense kinderen kunnen gevoelens onthouden die bij een gebeurtenis horen en zullen ze telkens beleven en herleven nog lang nadat het gebeurd is.
- door angst en bezorgdheid – gevoelens van schuld, gevoelens van controle verliezen (over jezelf, over de omgeving, over de gang van zaken)
- door bezorgd zijn over de dood – een intens kind kan regelmatig depressieve stemmingen hebben.
- door emotionele banden en aanhankelijkheid tot anderen – door empathie en bezorgdheid om anderen, gevoeligheid in relaties, aanhankelijkheid tot dieren, moeilijkheid met aanpassing aan nieuwe omgeving, eenzaamheid, conflicten met anderen over de diepgang van relaties
- Door kritische zelf-evaluatie en oordeel over zichzelf – gevoelens van ontoereikendheid/inadequaat zijn en minderwaardig voelen
Hoogbegaafd en emoties
Veel mensen zijn zich er niet van bewust dat intense emoties een onderdeel zijn van hoogbegaafdheid en ouders en leerkrachten besteden er over het algemeen weinig of verkeerd aandacht aan. De uiting van intense gevoelens wordt vaak gezien als een teken van emotionele instabiliteit in plaats van als een aanwijzing van een rijk innerlijk leven. De traditionele westerse benadering ziet emoties en intellect als separate en tegenstrijdige entiteiten. Er bestaat echter een onlosmakelijke link tussen emoties en intellect en – gecombineerd – hebben ze een diepgaand effect op hoogbegaafde mensen. Emotionele intensiteit is de brandstof voor levensplezier, passie voor leren, enthousiasme voor expressie van datgene waar men goed in is en motivatie om iets te bereiken.
Het is van levensbelang dat aan hoogbegaafde kinderen wordt geleerd hun intensiteit en hoge gevoeligheid te zien als een normale reactie. Als ze dit niet uitgelegd krijgen, kunnen ze hun eigen intensiteit zien als een bewijs dat er iets mis is met hen. Andere kinderen kunnen hen belachelijk maken, omdat ze heftig reageren op een triviale gebeurtenis, waardoor het gevoel van raar zijn nog versterkt wordt. Ook gevoeligheid voor onrechtvaardigheid en hypocrisie in de maatschappij kan bij een emotioneel intens kind leiden tot gevoelens van wanhoop en cynisme, zelfs op zeer jonge leeftijd.
Het belangrijkste wat we kunnen doen om emotioneel intense hoogbegaafde kinderen goed te begeleiden, is hun emoties te accepteren. Ze moeten zich begrepen en gesteund voelen.
Hoe begeleidt je emotioneel intense hoogbegaafde kinderen
- Leg uit dat intense gevoelens normaal zijn bij hoogbegaafde kinderen. Help het kind zijn intellect te gebruiken om zelfbewustzijn en zelfacceptatie te ontwikkelen.
- Gepaste discipline – die de ouders moeten toepassen – helpt bij de ontwikkeling van een gevoel van veiligheid dat weer leidt tot de ontwikkeling van zelfdiscipline en een gevoel van emotionele competentie. Gepaste discipline betekent consistente toepassing van waarden, regels en gedragingen die belangrijk zijn voor het gezin. Leg het belang van regels uit aan je kind en versterk ze door consequent gedrag.
- Bespreek openlijk gevoelens, zowel negatieve als positieve. Het kan helpen om een ‘emotionele thermometer’ te gebruiken. Zie hiervoor het artikel Intense emoties.
- Waardeer de gevoeligheden, intensiteiten en passies van je kind. Probeer niet zijn of haar emoties te minimaliseren omdat jij je daarbij ongemakkelijk voelt. Het helpt niet om te zeggen: “Je bent te gevoelig” of “Het zal goed komen” of “Stop ermee”.
- Stel je kind gerust als het bang is en help hem/haar manieren te vinden om de intense gevoelens te uiten door verhalen of gedichten te schrijven, een kunstwerk of muziek te maken, een dagboek bij te houden of met fysieke activiteiten.
- Besef dat sensitiviteit geen synoniem is voor zwakheid. Geef je kind verantwoordelijkheden die passen bij zijn of haar leeftijd en stop met overbescherming van zijn omgeving en van de consequenties van zijn handelen. Onthoud dat je kind in de eerste plaats een kind is en in de tweede plaats hoogbegaafd. Verwacht niet van je kind om een kleine ‘volwassene’ te zijn. Spel, plezier en vrijetijdsactiviteiten zijn essentieel voor een sterke emotionele ontwikkeling.
Wij kunnen onze emotioneel intense kinderen helpen door hun innerlijke wereld te accepteren en te zien als een sterke kant. Dit betekent vaak dat je eerst je eigen emotionele ervaringen moet accepteren en waarderen, zodat je een positief rolmodel kunt zijn voor je kind. Praten over je gevoelens kan moeilijk zijn. Maar als ouders en leerkrachten de emotionele intensiteit zien en het positief uitleggen aan hoogbegaafde kinderen als een sterke eigenschap, kunnen ze kinderen helpen om hun gave te begrijpen en te waarderen.
Tot slot: verdiep je in hoogbegaafdheid en zoek, indien nodig, professioneel advies van een deskundige. Het is belangrijk om een gezonde emotionele ontwikkeling te ondersteunen en sociale en emotionele problemen te voorkomen.
Begeleiding bij hoogbegaafde kinderen
Inmiddels heb je vast al ondervonden dat hoogbegaafde en uitzonderlijk begaafde kinderen anders zijn dan ‘normale’ kinderen. Je hebt te maken met uitdagingen waar je niet eens aan gedacht had dat ze op je pad zouden komen. Wellicht vindt zelfs de leerkracht het lastig om jouw kind de aandacht te geven die het nodig heeft. Inmiddels heb ik honderden ouders begeleid met het ontwikkelen van een helder doel in de opvoeding of het onderwijs van hun hoogbegaafde kind(eren). Kun je wel wat hulp en advies gebruiken, schroom dan niet om contact met me op te nemen of bekijk de diensten die wij aanbieden.
Bronnen:
Piechowski, M.M. (1991) Emotional Development and Emonional Giftedness. In N. Colangelo & G.Davis (Eds.), Handbook of Gifted Education. Needham Heights, MA: Allyn & Bacon
Piechowsku, M.M. (1979) Developmentat Potential. In N. Colangelo & T. Zaffran (Eds.), New Voices in Counseling the Gifted. Dubuque, IA: Kendall/Hunt.
Welke intensiteit ervaar jij bij jouw kind en hoe ga je hiermee om? Ik lees graag jouw reactie hieronder.
Hallo,
Onze zoon van 14 is onlangs getest en hoogbegaafd bevonden.
We hebben hem als zodanig ook altijd wel hierin herkend alleen nooit onze vinger erop kunnen leggen. Terugkijkende op alles zien we dan ook allerlei kenmerken hierin terug. Hij heeft al sinds zijn 8e erg veel moeite om zichzelf te accepteren en mede door de test vielen een hoop puzzelstukjes op zijn plaats.
Echter heeft hij een paar jaar geleden ook de diagnose van jeugdreuma hier bovenop gekregen. Dit maakt dat hij als lieve, zorgzame en vreugdevolle jongen, ook zich nu als puber erg somber en eenzaam van gemoed voelt.
We hebben professionele hulp en zitten al jaren in een cirkel van artsen, ziekenhuizen, medicatie, psychologen, jeugdhulp fysiotherapie met daarbinnen een ware uitputtende zoektocht naar de juiste begeleidingsvorm mbt passend onderwijs.
Maar zijn gemoed is dalende en hij heeft de hoop op een ‘normale’ jeugd inmiddels al opgegeven. Als ouders zijn we dan ook ten einde raad in hoe we alles moeten dragen.
Het is zo’n prachtige ziel van een knul, maar zo ontzettend belaagd met pech.
De informatie over hoogbegaafdheid en de daarbij te verwachten emotie regulatie zijn aandachtspunten binnen het hulpverleningstraject… maar voor ons ligt de uitdaging om hem weer zin in het leven te geven, momenteel. Dus bedankt voor de tips en aandachtspunten die hierboven staan. Hopelijk kunnen we hem hiermee beter snappen en begeleiden.
Beste Martijn, bedankt voor het delen. Wat naast emotie regulatie heel belangrijk is, is zingeving. Dat moet gebaseerd zijn op je authenticiteit en identiteit, Wie ben ik en hoe kan ik de liefde delen. Met andere woorden: vanuit welke authentieke gebieden kan ik bijdragen aan het geheel. Dat ontbreekt vaak in de wereld van kinderen en ze ervaren het leven als zinloos, zeker als ze intelligent, intens en hoogsensitief zijn.
Ik heb dit met tranen in mn ogen zitten lezen. Mijn zoon van 7 is binnenkort na 8 maanden wachten eindelijk aan de beurt voor een test naar hoogbegaafdheid en ADHD. Zijn vader hoogbegaafd, ik (moeder) ADHD. Op school willen ze van hem af: zowel zijn grote behoefte aan leren als zijn heftige woedeaanvalken kunnen ze niet aan en er is veel onbegrip. Kinderen uit de klas lokken hem uit en kinderen uit hogere klassen pesten hem. Ik krijg elke week (soms meerdere keren) een maul van de meester dat mn zoontje alweer een meltdown heeft gehad, het breekt mn hart. Af en toe sta ik ervan te kijken dat mn lieve jongen nog steeds zo opgewekt naar school gaat. Hij is doodsbang om van school te veranderen maar kan hier ook niet blijven. Er wordt al gedreigd met lestijdverkorting. Het doet me tegelijkertijd erg goed en veel verdriet dat die heftige meltdowns ook horen bii hoogbegaafdheid. Ik snap dat dit heel storend is in de klas en ook niet goed is voor de andere leerlingen, maar wat moet je als ouder dan…. Ik weet het gewoon niet meer. Hoe gaan andere ouders om met scholen waar geen begrip is voor dit gedrag?
Hallo Rosanna, bedankt voor je reactie. De vraag is: hoe lang moet je zoontje in deze situatie functioneren, zonder dat hij weet wie hij is en zonder vaardigheden om in een omgeving te overleven die van alles van hem verwacht? Je zegt, ik weet het niet meer. Ik vraag mij af of er sprake is van ADHD, zijn gedrag kan namelijk te maken hebben met hoogbegaafdheid. Ik hoop dat hij getest wordt door een ervaren specialist die op de juiste manier zal adviseren. Wat jij kunt doen is een van mijn cursussen volgen, zodat je meer weet over hoogbegaafdheid en de juiste beslissingen kunt nemen. Succes! Groet, Renata
Hoi Renate,
Hier een hoogbegaafde zoon (15), volgens de test niet meer… Die zich behoorlijk aan het verzetten is tegen de hele wereld.
Samen met de gemeente aan het zoeken naar de juiste zorg! Na ik weet niet hoeveel hulpverlenende instanties, die allemaal inzetten op het straffen en belonen.
Nu aangegeven dat we willen dat ze gaan kijken naar wat het stukhoogbegaafdheid met onze zoon doet en wat dit voor ons als ouders in de omgang betekent! Maar gemeente kijkt meer naar tijdelijke uithuisplaatsing om nieuwe vaardigheden aan te leren :(. Je voelt je zo machteloos en onbegrepen!
Groeten Kristel
Hallo Kristel, bedankt voor je reactie. hoogbegaafd ben je voor je hele leven… Je zoon moet inderdaad als hoogbegaafde benaderd en begeleid worden. Lees er over o.a.. in dit artikel https://www.ieku.nl/intens-authentiek-en-vrij-zijn/, als je advies wilt, stuur gerust een mail. Groet, Renata
Hoi Renate,
Onze jongste is 6 en is een heel leuk, grappig en energiek mannetje. Er is vorig jaar HB vastgesteld. Vorig jaar wilde hij niet meer naar school, maar nu heeft hij in groep 3 twee fantastische juffen en gaat het gelukkig weer goed. Hij kan enorm boos en gefrustreerd rondlopen. Daar baalt hij zelf ook van en antwoord vaak “ik weet ook niet hoe dat komt”.
Kan jij boeken aanbevelen die tips geven aan ons en hem om beter/anders met zijn boosheid om te gaan?
Dankje, Groet Laurens
Hallo Laurens, bedankt voor je reactie. Je kunt op deze website lezen over intense emoties. Daar vind je ook tips over hoe hiermee om te gaan. Daarnaast vraag ik mij af waar de boosheid vandaan komt. Past jullie zoon zich op school te veel aan?
groet, Renata
Mijn zoon was gebaat bij het Montessorischool onderwijs, want daar kon hij zelfstandig en vooral in zijn eigen tempo leren. Hij ligt nu 2 jaar voor op zijn leeftijd. Voor de “trauma’s ” die hij oploopt in de klas (drukte frustratie etc) heeft hij een psych K behandeling gehad. Daardoor krijgt hij geen buikpijn meer van school. Succes aan alle ouders gewenst.
Hallo Marie, dank je voor je reactie!
Hallo Renata,
Prachtige, zeer duidelijke en ook inspirerende blog! Dank je voor je woorden.
Zo herkenbaar bij mijn zoontje alsook in mezelf.
Zelf therapeut zijnde is voor mij de herkenning, erkenning en begeleiding hierin geen probleem.
Uit ervaring kan ik zeggen dat op scholen (zelfs op full time HB onderwijs!) dit nog heel vaak niet zo wordt gezien.
Daar word ik veelvuldig met de stelling/overtuiging geconfronteerd, dat het kind te gevoelig is en kinderen (ook in de onderbouw) zich maar aan de maatschappij moeten aanpassen en aan de hardheid daarvan moeten wennen, omdat zo het leven is.
Daarmee wordt het kind jammer genoeg niet gezien.
Schoolsystemen, leerkrachten en ouders die nog slapen in bewustwording hieromtrent mogen langzaam wakker worden.
Warme groet,
Miranda Daniëls
Hallo Miranda,
bedankt voor je reactie. Het klopt dat er nog steeds te weinig bekend is over intensiteit en gevoeligheid van hoogbegaafde kinderen. We blijven voorlichten!
Hartelijke groeten, Renata
Mijn zoon van 8 wil de laatste tijd niet meer naar school. Hij zit in een plus klas en krijgt extra lesstof. Als we vragen waarom hij niet meer naar school wil zegt hij dat hij niet begrijpt waarom hij er heen moet..hij alleen maar dat stomme werk moet maken..Er niks aan is.
Elke ochtend heeft hij buikpijn en wil hij niet naar school met als gevolg een heel boos en verdrietig kind. Hij lijkt heel gestress en gefrustreerd.
Zijn juf heeft wat extra lesstof laten vallen om hem meer rust te geven maar ik vraag me af of dit hem gaat helpen.
Hij is nooit getest op hoogbegaafdheid.
Hij speelt amper met vriendjes en trekt zich terug maar geeft wel aan dat hij zich hier niet fijn bij voelt. Ik wil hem zo graag helpen maar weet op het moment niet zo goed hoe.
Hallo Marlies, het is denk ik nodig dat er nu door middel van een didactisch onderzoek gekeken wordt naar wat je zoon nodig heeft. Dan kan die specialist ook meteen de school adviseren over de aanpak en begeleiding. Niet te lang mee wachten! Groet, Renata
Ik heb precies hetzelfde met mijn Zoon van 10!
Ook hier heel herkenbaar, al die emoties, soms zo mooi en soms zo vermoeiend. Jongen van 8 jaar totaal IQ net iets lager dan 130, maar op volgens de orthopedagoog vele kenmerken van hoogbegaafdheid. Hij is ook dyslectisch en heeft de kenmerken van ADHD (is getest en zou kunnen, maar kan ook bij hoogbegaafdheid horen zij de orthopedagoog) . Is hij zenuwachtig dan wordt hij druk, druk, druk, heel heel veel praten. Is hij blij, dan hebben we een super enthousiast jongen, soms wordt hij er zo blij van dat hij wel een kleuter lijkt, huppelend, lief en een ander stemmetje (tevens druk en veel praten). Maar gaat er iets oneerlijk, kan hij niet winnen of gaat het anders dan hij in gedachten had (valt het tegen) dan hebben we een diep teleurgesteld kind, die of ineens gaat huilen, schreeuwen of boos wordt. Alle emoties kunnen redelijk snel weer veranderen en zijn duidelijk af te lezen. Hij kan ze zelf ook redelijk benoemen, maar kan er niks aan doen (zegt hij), vooral teleurgesteld zijn vind hij echt heel erg zegt hij zelf. Voor ons gevoel is hij veel met zichzelf bezig, met wat hij wil, maar toch kan hij soms uit het niets alles benoemen wat voor bv een klasgenootje die dag niet leuk was (gevallen, geduwd door iemand, iets kwijt geraakt, etc etc). Maar als ouder kunnen al die intense emoties soms wel vermoeiend zijn. Ze komen soms zo uit het niets voor een ander (ook voor ons) en die begrijpt er dan ook niks van, waardoor hij zich weer onbegrepen voelt.
Bedankt voor je reactie, Maaike.
Onze zoon is 16 jaar en verliefd. Deze liefde wordt niet beantwoord. Hij aanvaardt dat ze geen relatie wil, hij geeft aan dat zijn emoties heel hevig zijn. Omdat hij toch erg graag aan haar wil laten weten hoe hij zich voelt en zij niet wil luisteren, heeft hij depressieve gedachten. De psycholoog wil hier ASS opdrukken… .
Hallo Leen, waarom ASS? Emotionele intensiteit is heftig, de psycholoog moet zich eerst inlezen…
Onze dochter van 7 is heel intens in haar emoties. Heel blij, heel verdrietig maar vooral heel boos en mopperig. Kan zich moeilijk aan afspraken houden en word boos als zij een nee krijgt op een vraag. Als zij tevreden is praat ze met een raar stemmetje. En ze is eigenlijk altijd negatief, weet altijd eerst de negatieve dingen op te noemen. Ook over haar zelf. Is nooit tevreden. In alles. Haar eigen prestaties maar ook ‘ een lekker snoepje maar….” een leuke dag maar…….Ze heeft veel buik en hoofdpijn. Hoe kunnen we dit alles positief beantwoorden en begeleiden?
Hallo Nadine, hierboven geef ik al een aantal tips. Belangrijk is, dat gekeken wordt of je dochter voldoende uitgedaagd wordt op school en of ze zich begrepen voelt. Zich eenzaam voelen kan veel stress en angst met zich meebrengen en dat wordt vaak thuis afgereageerd… waar het een veilige omgeving is.
Waar ik, als HB-er met onder andere borderline, benieuwd naar ben, is waar volgens jou de grens tussen “acceptabele” levels van emotionele intensiteit en een psychisch probleem ligt.
Hoi Renata, ze hadden onze dochter getest en daar uit is gekomen dat ze dysharmonisch profiel heeft. Toch als ik verder op deze site lees kom ik veel dingen tegen die naar HB kunnen wijzen, ze is bij Zozorg in Leeuwarden getest, ik vroeg als zij HB was, ze zeiden, volgens de test niet…
vr groet Gouzalja
Beste Gouzalja, bedankt voor je reactie. Het zou kunnen dat je dochter hoogbegaafd is, maar dat de tester niets weet van hoogbegaafdheid en op een automatische piloot de test afneemt… Hier kun je meer lezen over de zgn v/p kloof https://www.ieku.nl/2011/03/de-mythe-van-de-vp-kloof/. Hoogbegaafde kinderen moeten eigenlijk altijd getest worden bij mensen die een ruime ervaring hebben met hoogbegaafdheid of die onder de supervisie staan van iemand die dat heeft.
Hoi, mijn bonuskind is ook bij Zozorg getest en heeft naar mijn idee verkeerde diagnose gekregen, mede bij mij ingegeven door inconsequente redeneringen in rapportage en niet kunnen beantwoorden van mijn vragen. Laat je kind ergens anders testen of zoek de hulp die het nodig heeft volgens je eigen gevoel en ervaring!
Hallo Renata,
We hebben een zoon van 10 die eigenlijk op alle vlakken hoog scoort. Zowel voor taal, rekenen, sociale aspecten enz. Een heerlijke gozer die graag gezien wordt door iedereen. Dit wordt bevestigd door leraren en de omgang in de klas. Het probleem waar we met hem tegen aan lopen is dat hij heel emotioneel wordt als hij een fout maakt in bijv. zijn huiswerk. Als dingen niet de uitkomst hebben die hij in zijn hoofd verwacht. Dit kan zich uiten in hevige huilbuien of emotioneel reageren. Hij probeert zichzelf in te houden, maar vindt dit heel moeilijk. Hij is zeer perfectionistisch jegens zichzelf en wil alles goed doen. Hij legt de lat voor zichzelf heel hoog, terwijl wij als ouders geen hoge verwachtingen jegens hem hebben. Wij hebben de visie dat je van fouten leert en hier later rekening mee kan houden. Waarschijnlijk komt dit doordat hij in de eerdere jaren altijd 10en haalden en geen fouten maakte. Nu hij in groep 7 zit komen er toch af en toe foutjes tevoorschijn. We proberen hem duidelijk te maken dat dit niet erg is en dat hij hiervoor niet in paniek hoeft te raken. Maar dit is heel moeilijk voor hem. Heb jij of iemand een idee hoe we het hem makkelijker kunnen maken of hoe hem te helpen met het accepteren van foutjes, zodat hij hier relaxter mee om kan gaan?
We hadden minofmeer dezelfde situatie bij onze HB dochter (nu 10) en zien gelijkaardige gedragingen (maar toch zeer verschillende oorzaken) bij ons HB zoontje (nu 7)
Met de dochter deden we een (zeer succesvolle) faalangsttraining via een (kinder)psy, maar een latere (andere) psy bleek dan weer minder effect te hebben
Ze volgde ook (we wonen in België) via Exentra een emo/sociaal traject (minder effect) maar voor ons de sterkste hulpmiddelen waren de (weliswaar dure) Exentra “oudercursus”, en de (spotgoedkope) emotiekaartspellen (er zijn er meerdere op de markt).
Hiermee konden de emoties (op ’n rustig, niet-emotioneel moment) besproken worden, en vooral geduid worden
Wat blijkt: mijn dochtertje is een perfectioniste die liefst overal 10/10 zou willen halen (niet alleen op toetsen, maar ook qua gedrag in de klas, of in de populariteitsstrijd onder de vriendinnen
Daardoor had ze extreem emotionele uitbarstingen (roepen, pubergedrag, huilen, soms angstaanvallen) thuis, waar ze zich dat kon permitteren
Intussen weten we dat we naar de onderliggende stress op zoek moeten gaan (vaak een voorval waardoor ze zich onzeker voelt, en gevoeliger wordt voor haar faalangst), maar ook dat we haar soms gewoon moeten “loslaten” en laten “falen”
Zeker in de lagere school zijn de risico’s gering (toch wanneer je een goed contact hebt met de leerkracht)
Huiswerk niet gemaakt omdat de frustraties te hoog oplopen? Knutseltaak niet afgewerkt omdat ze te perfectionistisch het eerste kwart wou afwerken en er dus geen tijd meer was voor de rest? Deel van de leerstof overgeslagen omdat een confrontatie met de eigen grenzen pijnlijk aanvoelt?
Ons ouderhart zegt ons “help met het huiswerk, maak dat knutselwerk, ondervraag die leerstof”
Maar nu laten we haar *bewust* falen (betrek eventueel de leerkracht in je plot), en leren haar (wanneer de wereld dan toch niet vergaat) haar fouten te aanvaarden, en dan te zien als een opportuniteit. Een momentje om te kunnen leren, en lessen te trekken
Ieder kind is anders, en de schoolsituatie, leerkrachten etc zijn een belangrijke factor
Maar dit is wat bij ons zeer goed werkt
We laten haar wel nooit aan haar lot over, en blijven steeds troostend positief
We houden van haar (en haar broer) zoals ze zijn
Goede of slechte punten maken daarin geen sikkepit uit
Wat wel uitmaakt is dat ze hun best doen. Voor sommigen betekent “je best doen” hard studeren voor die 5/10, voor mijn dochter betekent dat kalm proberen blijven, en vertellen waar je mee zit.
Voor mijn zoon betekent dat je concentreren *ook* op saaie dingen, en eerst volhouden en afwerken, voor je aan iets nieuws begint
Dominique, bedankt voor je reactie.
Hoi Renata, wat een goede informatieve site heb je. Mijn zoontje is 7 en we lopen op school een beetje vast. Hij heeft in de kleutergroepen A+ citoscores gehad waardoor hij met een klein groepje uitdagend werk kreeg. Vanaf groep 3 is het klad erin gekomen en daalde zijn citoscores behoorlijk. Ook is zijn werkhouding erg slecht. Hij raffelt alles af, zijn werk ziet er slordig uit, maakt zijn werkjes niet af en gaat andere kinderen zitten vervelen. Door zijn slechtere scores krijgt hij ook geen extra uitdagend werk meer en wordt zijn werkhouding alleen maar slechter. Ook klaagt hij regelmatig over hoofd-en buikpijn. Hij heeft last van faalangst, blijft erg lang in zijn emoties hangen en slaapt vaak heel erg laat omdat hij over van alles en nog wat ligt te piekeren zoals over de oorlog e.d.
We zitten dus met de handen in het haar. In oktober gaat hij aan een rots en watertraining (weerbaarheid en sociale vaardigheid) beginnen. We zitten er nu toch over te denken om een IQ test te laten doen, maar ja waar vindt je een goed adres hiervoor ( we wonen in Amersfoort). Ik ben benieuwd of je een idee bij dit verhaal hebt. Bedankt!!
Beste Danielle, bedankt voor je reactie. Een IQ test is prima (Riannette Minnes van beeldfijn.nl) maar er moet vooral iets veranderen op school. Wat je hier omschrijft kan te maken hebben met het gebrek aan uitdaging. Heeft iemand ooit gekeken hoe groot zijn didactische voorsprong is, hoeveel herhaling geschrapt moet worden en welke andere (zinnige) opdrachten hij kan maken? Daar zou ik mee beginnen. Dit kan met een didactisch onderzoek vastgesteld worden. Groeten, Renata.
Hallo Renata, heel erg bedankt voor je reactie. De school doet op dit moment helemaal niets voor mijn zoontje en moeten we er zelf voor knokken. We zien nu een kind wat steeds rustiger wordt, erg moe is en minder gaat eten. Zijn juf zegt dat hij best uitdaging van hun kan krijgen, maar dan zal hij zich eerst moeten bewijzen en dat is nu juist het probleem. Op ons verzoek wordt er binnenkort een gesprek met de intern begeleidster gemaakt. Zou je dan ook alleen een didactisch onderzoek kunnen doen of is dan ook een IQ test aan te raden?
Hallo Danielle, ik zou een didactisch onderzoek doen. Maar wel door iemand die gewend is te werken met hoogbegaafde kinderen. Mocht je ooit een IQ test willen laten doen, geldt er hetzelfde voor: alleen door mensen die echt ervaring hebben met hoogbegaafdheid. Het beste is iemand te zoeken via ouders die al ervaring hebben met testers. Groeten, Renata
Ik werd op dit artikel gewezen, en de herkenning is enorm. Ik zoek al tijden naar de juiste woorden om mijn zoon van acht te beschrijven, met zijn overstromende gevoelens. Heftige woede, diepe dankbaarheid, misselijkmakende inleving, zwaar schuldgevoel, hevig genieten. Nu nog uitzoeken of ik alleen het emotionele herken, of ook het hoogbegaafde stuk. Ik geloof dat ik hem moet laten testen.
Hoi,
Ik herken mezelf hier erg in. Ik ben met carnaval/mijn verjaardag laten zitten door een paar van mijn beste vrienden. Ik heb me toen gerealiseerd hoe ik veel meer om mensen geef dan zij om mij. Sindsdien twijfel ik heel erg of mijn vrienden van mijn vorige woonplaats wel om me geven. Ik voel me niet heel erg op mijn gemak bij mijn nieuwe vrienden en daardoor voel ik me de laatste tijd enorm eenzaam. Mijn ouders denken dat ik hier erg op mijn plek ben en daarom wil ik niet met ze erover praten. Ik wil ze dat geluk niet afnemen. Ik durf niet meer close te worden met mensen want ik ben bang dat ik meer om ze zal geven dan zij om mij. Ik weet niet met wie ik hierover kan praten.
Hoi Tam, bedankt voor je reactie. Je zou mij een keer kunnen mailen of via Facebook contact zoeken, we kunnen een belafspraak maken en misschien kan ik je op weg helpen met wat tips. groetjes, Renata
hallo Erna, bedankt voor je reactie. Alles wat je omschrijft wijst (ook) op hoogbegaafdheid. De diagnose pdd-nos hoeft niet te kloppen (zie elders op deze website artikelen over misdiagnose) https://www.ieku.nl/?s=diagnose.
Hoe je het beste je zoon kunt helpen? Aan de hand van voorbeelden of zijn ervaringen uitleggen hoe andere mensen handelen en waarom. Uitleggen dat mensen in de eerste instantie vanuit hun behoeftes handelen en niet vanuit de behoeftes van anderen (zeker kinderen). Hij zou moeten leren de situaties waar hij later last van heeft te herkennen. Dat kan door er over te praten en de gebeurtenissen met jullie te bespreken. Je kunt hem dan feedback geven hoe hij dit de volgende keer kan aanpakken.
Mijn zoon van 10 is hoogintelligent, hoogsensitief en sociaal onhandig “getest”. Oftewel: hoogintelligent met pdd-nos (te gesloten). In september gaat hij naar de middelbare school (gymnasium plus). Hij is niet zo gevat als anderen, moet gebeurtenissen eerst overdenken, neemt vriendschap heel serieus, kan niet tegen onrecht…sommige “vriendjes” maken misbruik van zijn vertrouwen en dat is hij zo teleurgesteld. Hoe kan ik hem helpen?
Hallo Susan, hooggevoeligheid bij hoogbegaafde mensen strekt zich veel verder. Zie hierover uitleg in mijn andere artikel https://www.ieku.nl/2011/03/hoogsensitief-of-hooggevoelig/, er is psychomotorische hooggevoeligheid – waarmee vaak de diagnose ADHD wordt verward, er is verbeeldingshooggevoeligheid – waarmee de diagnose ADD wordt verward, er is de intellectuele hooggevoeligheid – waarmee de diagnose autisme wordt verward, er is zintuiglijke en emotionele hooggevoeligheid waardoor een kind emotioneel niet rijp lijkt, terwijl het omgekeerde juist aan de hand is. Het is nogal complex. Heren Dabrowski en Piechowski hebben er veel onderzoek aan besteed. Groet, Renata
Hoi Renata,
Ik ben wel benieuwd naar het verschil tussen hooggevoeligheid en gevoeligheid bij hoogbegaafden. Hooggevoeligen beleven de wereld toch ook heel intens? Zo zie ik het tenminste.
Ik hoor het graag,
groetjes Susan
Hallo Cynthia, bedankt voor je reactie. Een hoogbegaafde peuter kan ook voor de ouders heel intens zijn! Zo’n jong kind kan nog niet met al die heftige emoties omgaan, dat moet ze juist van jullie leren. Het kan soms ook behoorlijk angstig zijn voor haar, als ze gevoelens heeft die ze niet kan plaatsen. In januari organiseer ik overigens een master class voor ouders van hb peuters en kleuters (kijk onder Events), misschien heb je daar iets aan. Hartelijke groeten, Renata
Dank je voor deze heldere uiteenzetting. We weten al langere tijd dat onze 3-jarige dochter erg intens is. Ik herken het van mezelf en probeer haar hierin te begeleiden, hoe moeilijk dat ook is, want door de buitenwereld is mijn intensiteit altijd afgewezen. Daarnaast is mijn dochter -waar mogelijk- nog heftiger. Haar intensiteit kan ons soms helemaal opmaken. Zo kan ze, als ze goed van streek is, een uur lang hetzelfde herhalen, tot grote ergernis van ons en onze omgeving. We wisten niet dat dit ook onderdeel was van dezelfde intensiteit en zullen haar hier vanaf nu anders in benaderen.
Hallo Karen, leuk om van je te horen. Dat je nu pas weet dat je hoogbegaafd bent en je zoon ook is niet erg. Beter dan nooit. Nu kun je ook met de terugwerkende kracht bepaalde dingen uit je leven verklaren en je kunt steun bieden aan je zoon. Zo vallen bepaalde puzzelstukjes op hun plek en jullie kunnen vanaf hier verder met je leven. Verwijten of denken “had ik maar” heeft geen zin. Zie er het positieve van in; je weet nu wat er speelt en je kunt je zoon helpen zijn toekomst op te bouwen. Via de vmbo kan hij terechtkomen waar hij wil. Er zijn zoveel hoogbegaafde mensen die geen diploma hebben en die met hun intellect en creativiteit doen wat ze leuk vinden en gelukkig zijn.
Veel succes met alles! Groetjes, Renata
Hoi Renata,
Wat een mooie en duidelijk stukje. Ik herken mezelf heel goed in de stukje, ben er sinds kort achter dat zowel ik als mijn zoon van 16 hoogbegaafd zijn. Dacht dat we ook alle twee hoog gevoelig waren maar wist niet dat dit ook bij hoogbegaafdheid hoort. Mijn zoon heeft een aantal jaar geleden de diagnose Asperger gekregen maar die blijkt nu van geen kant te kloppen. Het is jammer dat er zo weinig bekend is over hoogbegaafdheid en hun karakter eigenschappen bij de reguliere hulp instanties. Ik las van de week bij ons in de krant dat 30% van de leerlingen op het vmbo een IQ heeft hoger dan 130. Vindt dit zorgwekkend. Mijn zoon zit ook op het vmbo, als hij jaren eerder had geweten van zijn hoogbegaafdheid dan was hij nu een stuk verder. Ben blij met de informatie die ik op je website tegenkom. Dank je wel. Groetjes Karen
bij Hajo begon het met overprikkeld zijn vanaf zijn geboorte. hulp ( papa en mama) wegdrukken, ontroostbaar. bijna angstig de wereld inkijkend. tot diep tevreden in zijn eigen bedje.
later intense driftbuien, intense huilbuien, paniekaanvallen maar ook intense schaterlachen.
voor mij was duidelijk dst.Hajo bijzonder was.
om hem te begrijpen in zijn emoties hebben we hulp gezocht torn hij 6 was.
Dag Renata,
Ik herken hier veel in van mijn dochter. Nu vraag ik me het volgende af: onlangs is er bij mijn dochter een wisc v afgenomen. De dag na de test had ik een dochter heel aanhankelijk was en een enorme huilbui had. Het resultaat is een gemiddeld iq, maar daar herken ik mijn dochter niet in. Ik zit met m’n handen in ’t haar. Heb jij tips?
Aanvulling: manlief en ik vinden een gemiddeld iq trouwens prima.
hallo Tam, de WISC V is sowieso een zwaardere test dan de voorgaande versies. Daarbij komt dat een kind een klik moet hebben met de tester en er spelen meer dingen een rol bij het wel of niet meten van hoogbegaafdheid. Asynchrone ontwikkeling is er een van. Ik schrijf er regelmatig over op mijn blog. De vraag is hoe de subtests zijn gemaakt en wat heeft verder de tester geobserveerd…
Hallo Jacqueline, bedankt voor je reactie.Ondersteuning en onvoorwaardelijk je kind accepteren is het beste wat je kunt doen. En coachen zonder dat je in preken vervalt, soms moeilijk, maar is te doen en is heel krachtig.
Hartelijke groeten, Renata
Heel herkenbaar! Helaas weten maar weinig mensen hiervan af en met dit gedrag om te gaan. ook inderdaad de hulpverlening niet. Heel pijnlijk. Ik hoop zeer dat de kennis en ervaring toe zal nemen op dit gebied.
Ik zelf probeer mijn zoon (van 14) zo goed mogelijk te begeleiden door veel met hem te praten zonder taboes, hem te ondersteunen en hem onvoorwaardelijk te accepteren. Dit lijkt misschien vanzelfsprekend, maar dat is het niet, weet ik uit eigen ervaring.
Hoi Eline, de meeste psychologen en psychiaters zijn niet bekend met de karakteristieken van hoogbegaafdheid. Daarom wordt relatief vaak een verkeerde diagnose gesteld (in plaats van hoogbegaafd heeft het kind AD(H)D, Asperger, ODD e.d.) Hoogsensitiviteit is een beetje modewoord en betekent iets anders dan “overexcitability” bij hoogbegaafden. Misschien moet je de volgende keer de term hooggevoeligheid bij hoogbegaafden noemen. Dat is namelijk heel wat anders. Over hoogbegaafdheid is weinig bekend omdat het geen stoornis is, dus niet op te zoeken in DSM (de bijbel voor diagnostiek) en als iemand er toevallig niet over heeft gelezen, weet ie het niet. Hoe grote specialist ook.
Hoi Renata,
allemaal heel herkenbaar! Dankjewel!
Wat ik me afvraag, waarom begrijpen ze dit niet bij de ggz? Of zit ik bij de verkeerde? Want ik heb hs genoemd, maar dat wordt een beetje opzij geschoven. Terwijl in het verslag precies (!) staat wat onder het kopje hs hoort. Helaas zien ze dat bij de ggz dus niet.
Dankjewel!
Groetjes,
Eline