Als je een hoogbegaafd kind hebt, is de kans groot dat je ook hoogbegaafd bent. Veel ouders staan daar niet bij stil en wuiven mijn opmerking dat ze vermoedelijk zelf hoogbegaafd zijn weg. Als mensen horen dat je kind hoogbegaafd is, kan de eerste reactie zijn: hij leert zeker gemakkelijk, handig voor school… Ze hebben geen idee dat je je uitgeput, eenzaam en overdonderd kan voelen.

Als je kind op jou lijkt, kun je regelmatig in een machtsstrijd belanden, omdat jullie beiden intens en gevoelig zijn, omdat jullie beiden een groot rechtvaardigheidsgevoel hebben en argumenteren.

Door de intensiteit en verfijnde waarneming neemt je kind jouw gevoelens en overtuigingen over, ook al benoem je ze niet hardop. Jouw onzekerheid over jezelf, een laag zelfbeeld, je niet verwerkte trauma, je perfectionisme, je niet durven laten zien…

Het is belangrijk jezelf te begrijpen, je diepste overtuigingen, patronen en gedrag. Dan ben je beter in staat je kind te ondersteunen.

Slechtste ouder ooit…

Je kind is hoogbegaafd, emotioneel, angstig,  stort af en toe in, is irrationeel, roept dat je haar/hem niet begrijpt, dat niemand haar/hem begrijpt, doet dramatisch. Je voelt je de slechtste ouder ooit…

Hoe kan zo’n slim kind zich zo gedragen? Dat kunnen mensen denken die niets weten over hoogbegaafdheid. En die boodschap krijg je misschien soms van je familie, buren of vrienden.

Intussen twijfel je aan jezelf als ouder. De leerkracht van je kind insinueert voorzichtig dat er misschien thuis te weinig grenzen gesteld worden, daarom is je kind op school zo druk en autonoom. Hij kent zijn plaats niet. Wat doe je als ouder? Je twijfelt. Ouders vertellen mij regelmatig dat ze door hun omgeving onzeker worden.

Dit is wat je als ouder van hoogbegaafde kinderen moet weten:

• Hoogbegaafde kinderen zijn emotioneel en intens. Hun gepassioneerde aard kan zo groot zijn als hun intellect. Je kunt hun emoties respecteren terwijl je grenzen stelt rondom ongewenst gedrag. Je kind zal rustiger worden als het voelt dat je compassie hebt en dat je de leiding neemt.
• Je kind helpen emoties te beheersen is iets anders dan onderdrukken of ontkennen van die gevoelens. Beheersing is handig, zeker als je buitenshuis bent. Je kind kan iets visualiseren, zoals een prettige gebeurtenis, een boom, hun huisdier of wat dan ook, iets wat hem afleidt. Dat stelt de reactie op de emotie uit.
• Door emotionele intensiteit en hooggevoeligheid kan je kind kleine dingen observeren, zoals geluidjes, bewegingen e.d. Zorg er daarom voor dat je lichaamstaal klopt met wat je zegt.
• Het zal moeilijker zijn om machtsstrijd te voorkomen als je kind sneller denkt dan jij. Gebruik daarom de ‘ik moet er over nadenken en dan kom ik erop terug’-methode. Op die manier geef je jezelf tijd om na te denken en om rustig te blijven. Je kind voelt zich veiliger als het voelt dat jij de leiding hebt.
• Als er iets gebeurt, je kind heeft pijn of ervaart ander ongemak, zijn ouders geneigd meteen te helpen en het probleem op te lossen door actie. Neem eerst de tijd en luister naar wat je kind zegt, wat wil het van je? Je wilt je kind zelfstandigheid en zelfsturing leren, hoe kun je dan je kind in verschillende situaties ondersteunen in probleemoplossend denken zonder zelf het probleem voor je kind op te lossen?
• Er zijn geen perfecte ouders. Jouw ‘fouten’ kun je als een handvat gebruiken om je kind te laten zien dat fouten maken bij het mens zijn hoort.

Je kind is hoogbegaafd, emotioneel, angstig, bezwijkt af en toe, is irrationeel… en dat ben jij ook.

Voor hoogbegaafde kinderen is het een zegen als hun ouders een flinke portie gezond verstand hebben. Naast betrokkenheid moet er ook voldoende afstand zijn, naast open communicatie moet er ook wijsheid en beschikbaarheid zijn.

Afstand houden betekent dat je je kind stimuleert tot zelfstandigheid, dat je aanmoedigt om eerst zelf z’n probleem op te lossen, om op te komen voor zichzelf, om zichzelf te sturen…

Open communicatie betekent niet dat steeds alles bespreekbaar moet zijn. Het betekent dat knelpunten, opgekropte emoties, spanningen en dergelijke aan bod moeten kunnen komen. Dit betekent niet dat volwassenen zelf actief en onmiddellijk een gesprek moeten forceren.

Het gaat om de juiste balans vinden en houden

Je moet een evenwichtskunstenaar zijn tussen betrokkenheid en afstandelijkheid, tussen communicatie en wijsheid/beschikbaarheid, tussen leidinggeven en vrijheid geven, tussen belonen en aanmoedigen, tussen kiezen voor doen of niet doen, tussen gewone behandeling waar het kan en uitzonderingen maken waar het moet, tussen discipline aanleren en vrijheid geven.

Daarom pleit ik ervoor je gezonde verstand aan te spreken. Het is wijs om steeds voldoende tijd te nemen en de emoties, die een belangrijke rol spelen, de kans te geven om af te koelen. Pas dan kan het gezond verstand zijn werk doen. Gezond verstand en empathie, leven vanuit je hart. Je kind moet voelen dat je vanuit je hart leeft.

Onze  insteek moet zijn de essentie van het hoogbegaafde kind te begrijpen en emotionele steun en veiligheid te bieden zodat het kind op zijn of haar eigen unieke manier kan ontwikkelen. Alleen dan kunnen deze asynchrone, gevoelige kinderen voelen dat ze echt een deel van deze wereld zijn.

Wij moeten onze kinderen helpen te ontdekken dat ze vrij zijn hun eigen leven te creëren zodat ze hun leven een eigen zin geven, zich gelukkig en nuttig voelen. Ze moeten leren hun existentiële bewustzijn te hebben zonder dat dit meteen tot een depressie leidt. Ze moeten leren zich te ontwikkelen zonder dat de mening of levensstijl van anderen hen achtervolgt, ze moeten loskomen van algemene ideeën, zelf creëren en zich blijven ontwikkelen. Ze moeten die mensen durven te weren die alleen hun energie opslurpen en zich meer richten op mensen die energie geven.

Ze moeten durven te zijn wie ze zijn.