“De juf vindt dat hij eerst moet gaan presteren en een betere werkhouding moet laten zien, voordat hij iets van verrijking krijgt.”
Waarom hebben toch leerkrachten vaak het idee dat een hoogbegaafd kind de behoefte heeft te laten zien wat het al jaren weet? Van een hoogbegaafd kind in groep 3, dat al één jaar zelfstandig leest, verwachten dat het braaf meedoet met de letter van de week is toch onredelijk?
Moet de juf misschien eerst twintig rijlessen nemen en een examen doen voordat wij geloven dat ze een auto kan besturen? Dat is zeker onredelijk. Waarom zou je dan van een hoogbegaafd kind dat ongeveer 4x zo snel leert als een gemiddeld kind, snel verbanden legt, extreem goed geheugen heeft en al jaren geleden zichzelf vaardigheden heeft aangeleerd, willen eisen dat het eerst afmaakt wat alle andere kinderen maken, 30x hetzelfde herhaalt en daarbij nog gemotiveerd lijkt?
Het is mij een raadsel!
Fijn dat Bram op zo’n school zit. Alle scholen hebben het beste voor met de kinderen, het heeft vaak te maken met de ontbrekende kennis. Er zou meer bekend moeten zijn over hoogbegaafdheid en dat een kind niet “eerst moet laten zien wat het al beheerst” voordat het op zijn niveau onderwijs krijgt. Want alleen DAN laat het pas zien wat het kan.
Groet, Renata
Klinkt bekend.
Mijn zoon Bram (nu 6 jaar) kreeg in groep 1 geen extra uitdaging, omdat hij niet ‘vroeg om extra uitdaging’ en ook langzaam was met het werk dat hij kreeg. De arme ziel kon al lezen voor hij (met 3 jaar en 10 maanden) naar school ging (boekjes avi M3 niveau) en werd een jaar later nog geacht de letter ‘M’ te onderstrepen in een tekst die hij al helemaal kon lezen (een groep 2-werkje), om maar iets te noemen. Men geloofde me wel als ik vertelde over de dingen die hij thuis deed, maar op school liet hij het niet zien.
Ja, daar sta je dan… Gelukkig drong langzaam maar zeker wel door dat hij niet helemaal in het plaatje pastte. Toch mocht hij niet versneld naar groep 3. Begin groep 2 viel het kwartje, werd hij doorgetoetst (een I op eind groep 3 niveau en avi E3) en ging hij na de herfstvakantie door naar groep 3. Het ging daar wel beter, maar rekenen was al snel zo saai dat Bram ‘vergat te denken'(in zijn woorden). De juf begreep er niets van, want de verrijking deed hij ook erg traag. (Ikkeek het een tijd aan en liet toen toch maar de sommen zien die hij thuis graag maakte. De volgende week werd hij al opnieuw doorgetoetst, rekenen tot midden groep 5-niveau, dit bleek voldoende (zaten een paar hiaten in). Nu in groep 4 werkt hij eindelijk (voor een deel van de stof) op zijn eigen niveau en leert hij fouten maken. Daar wordt hij nu wel even sip van, maar het is heel gezond dat hij dat eindelijk ervaart.
Ik heb weinig te klagen over school, want na een moeizame aanloop nemen ze de problematiek vanBram heel serieus en doen ze goed hun best hem uit te dagen te begeleiden.