De laatste paar jaar richt ik me in mijn begeleiding ook op volwassenen, niet alleen op kinderen. De hele groep van uitzonderlijk begaafde mensen is in feite mijn doelgroep. Waarom deze geleidelijke verandering?
Ik merkte steeds vaker dat bij de begeleiding van kinderen en tieners de vooruitgang stagneerde bij de ouders. De levensvisie van de ouder – de volwassene – speelt een bijzonder belangrijke rol bij de ontwikkeling van het kind. Dat is niet nieuw, belangrijke anderen, die ons in onze jonge jaren vormen, kunnen een levenslange impact hebben op ons zelfbeeld en op onze overtuigingen. Dat zelfbeeld en die overtuigingen vormen de basis en het uitgangspunt voor onze verdere ontwikkeling.
Over-management
Je kunt je voorstellen dat als dat zelfbeeld gebouwd is op een valse ZELF, namelijk op een voorstelling van de belangrijke volwassene over wie we zouden moeten zijn, ontwikkel je je als een jong kind vanaf het begin scheef, richting de wens of de droom van de opvoedende volwassene. De volwassene is zich op dat moment meestal niet bewust van zijn overgenomen overtuigingen en denkbeelden, die hij automatisch doorgeeft aan zijn kind.
Zo vormt zich een generatielange opeenvolging van ingebedde verwachtingen en ideeën hoe iemand zou moeten zijn en hoe iemand zou moeten leven.
Een enkeling lukt het om met enorme wilskracht, doorzettingsvermogen en vooral moed de conditionering te doorbreken. Uitzonderlijk begaafde mensen zijn van nature in staat hun intelligentie in hun voordeel, daarmee bedoel ik voor hun groei en ontwikkeling, in te zetten. Ze hebben de capaciteit en het potentieel om te worden wie ze zijn en wie ze willen zijn. Ongeacht wat de hoop en de dromen van anderen zijn.
Ouders willen vaak hun kind behoeden voor dezelfde fouten die ze vroeger maakten (het waren geen fouten, maar inzichtmomenten, dat ter zijde) en doen hun uiterst best om het kind en zijn ervaringen zo te sturen dat het die ‘fouten’ niet maakt. Door dit over-management van de natuurlijke gang van zaken creëren ze alleen onrust en angst.
Het kind voelt dat het in zijn natuurlijke ontwikkeling gedwarsboomd wordt, dat het in een keurslijf gedwongen wordt en verzet zich daartegen, vaak heel hevig.
Je bent een opvoeder-influencer
De ouders van een uitzonderlijk begaafd kind zijn in de eerste jaren van zijn leven de belangrijkste rolmodellen en influencers, omdat ze meestal ook zijn ontwikkelingsgelijken zijn. Het kind dat nog niet volledig door de maatschappij is geconditioneerd, voelt dat de gedachtegang van de ouder niet puur is en dat degene die hij voor zich heeft niet oprecht is naar zichzelf en niet in de waarheid leeft. Het kind kan het nog niet verklaren en toelichten, omdat het de inzichten en vocabulaire mist om het te kunnen, maar het VOELT dat er een discrepantie is bij de ouder tussen wie de ouder (de mens) werkelijk is en zijn gedrag en meningen (zijn geconditioneerde zelf).
Deze discrepantie, die het kind alleen voelt en nog niet (en misschien nooit) onder woorden kan brengen, maakt het kind angstig.
Het kind is afhankelijk van de ouder (de verzorger) voor zijn basisbehoeftes en voor zijn zelfbeeld. Hij heeft nog geen beeld van zichzelf kunnen vormen, mede door de afhankelijkheid van de ouder en door de angst, die de discrepantie in de psyche van de ouder veroorzaakt. Voor het kind is ineens alles onzeker, zelfs de warmte en voeding die hij dagelijks krijgt.
Want zeg nou zelf, als de volwassene zo wispelturig is dat hij ertoe in staat is zelfs zijn innerlijke waarheid op te geven, hoe kun je zo iemand dan vertrouwen?
De kern zoek
Het kind beseft dat het volledig alleen is op aarde, totaal op zichzelf aangewezen. Dat voelt extreem eenzaam. Verstoken van mensen, die het kind zo intens en diep begrijpen dat ze hem aanmoedigen om vooral zichzelf te zijn, zal het kind vrij snel een overlevingsstrategie ontwikkelen. Die strategie is niet altijd praktisch of effectief, omdat het gebaseerd is op oerinstinct en op de beperkte ervaringen van het kind op dat moment.
Als je je dit goed voorstelt en goed durft te voelen, begrijp je waarom uitzonderlijk begaafde mensen, die vaak niet goed gehecht zijn, omdat de hechtingspersoon er niet was (alleen zijn valse ZELF), jarenlang dwalen en zich vastklampen aan therapieën, theorieën, beelden van anderen, verwachtingen van anderen, meningen van anderen… aan alles, behalve aan hun eigen kern. (Over hechting en onthechting schrijf ik een volgende keer.)
Deze toekomstige volwassenen worden nu gevormd door de huidige volwassenen die meestal niet weten wie ze zijn en een aangeleerd leven leiden.
Daarom richt ik me de laatste tijd ook op uitzonderlijk begaafde volwassenen. Als zij ertoe in staat zijn te doorzien wat hun conditionering is en het omzetten naar autonomie en de werkelijke authenticiteit, inspireren ze niet alleen hun kinderen, maar ook anderen.
Zoek jezelf
Dat kind waar ik het over heb, dat eerst doorziet dat volwassenen niet zichzelf zijn en ooit een overlevingsstrategie heeft bedacht, zit nog steeds in je. Dat kind kun je vinden en toelaten en met je volwassen vaardigheden weer kind laten zijn. Als het je werkelijk lukt, ontdek je het licht in je en het leven is vanaf dat moment heel anders. De handigheid zit hem erin heel te blijven, bij jezelf te blijven, bij je eigen grenzen te blijven. Als je vanuit je heelheid en je identiteit functioneert, ben je onverstoorbaar. Alleen dan kun je je werkelijk verhouden tot anderen, alleen dan kun je oprechte relaties aangaan.
Ben je een volwassene (ouder of niet) en merk je dat je een leven leidt dat niet helemaal past bij wie je bent en je kunt er niet goed de vinger op leggen waar het hem in zit? Je kunt op mijn website zien hoe ik werk en welk aanbod ik heb. Neem contact met mij op!
En bestel ook het boek…
Geef een reactie