Deze tekst is eerder verschenen als een podcast. Als je liever luistert, kan dat hier.

We leven in een tijdperk van het ondenkbare, onvoorstelbare en onmogelijke. De mensheid steekt de Rubicon over. (Wie de Rubicon oversteekt onderneemt een memorabele actie waarop hij of zij later onmogelijk kan terugkomen.) Het daagt je uit, niet alleen als je een ouder bent, maar zeker ook dan, hoe je je tot de wereld verhoudt en welke vaardigheden je nodig hebt om te leven. Voor ouders komt er nog bij welke vaardigheden je kind nodig heeft om de 21e en ook de 22e eeuw aan te kunnen.

Niet door mee te gaan met de trend van conformisme, maar juist door nog sterker en duidelijker jezelf te zijn.

Wat is er nu anders dan vroeger? Behalve technologie? Geboren in Tsjechië groeide ik op in een socialistisch land, het land van Ivan Lendl, Vaclav Havel, Milos Forman, Milan Kundera, Franz Kafka, Sigmund Freud en van Rilke en Comenius en zo kan ik nog doorgaan. Het was voor mij even wennen in Nederland, omdat hier een democratie zou moeten zijn, maar ik merkte dat de mensen niet vrij waren. Dat was in 1987 en nu zijn de mensen nog minder vrij. Denk daarover na hoe het voor jou was en is en in hoe een andere wereld jouw kinderen leven.

In welke tijdperk je ook leeft, als je hoogbegaafd bent, ben je anders dan gemiddeld en je hebt vaardigheden voor de hoogbegaafde rebel nodig om jezelf te zijn.

De wereld van eindeloze conflicten ontstijg je door het innerlijke conflict, de verscheuring binnen in je, stil te leggen, vrede te sluiten met je verleden en met wie je bent, van jezelf te houden en niet je te laten verscheuren door keuzes gebaseerd op angst. Angst om er niet bij te horen en angst om eenzaam te zijn. Maar ook angst voor een melding bij leerplicht of voor geen passende plek voor je kind.

Mensen hebben onvoldoende vaardigheden om alle wonden en trauma’s te absorberen, er wordt veel geprojecteerd, zeker ook op kinderen en zeker ook in het onderwijs. Als je hoogsensitief bent, empathisch en extreem intelligent en tussen de gewone mensen komt, voel je onmiddellijk dat hun energie niet strookt met jouw energie.

Denk erover na hoelang het duurt om iets in je te helen! Om je innerlijke kind weer krachtig genoeg te laten zijn, zodat de geconditioneerde, gewonde volwassene weer zichzelf kan zijn en alle overtuigingen van anderen durft los te laten! Als het een volwassene al zoveel moeite kost om te helen, waarom zou je je kind dan met een trauma willen opzadelen? Het klinkt misschien hard als ik het zo stel, wat ik bedoel, is welke conditionering pas je toe en welk effect heeft het op de vrije ontwikkeling van je kind? Wat heb jij nodig om jouw wonden onder ogen te zien? Je hebt een getuige nodig – iemand die je wonden ziet, iemand die je bevestigt en dan wat? Wraak of gerechtigheid? Hoe ziet het eruit?

De menselijke reis is gebouwd op deze projectie. Vanuit welke verdieping wil je leven en jouw leven zien? Het dagelijkse leven speelt zich af op de begane grond, je regelt praktische zaken, je zorgt voor voeding, onderdak etc. Het bewustzijn, voelen en denken kan – naarmate je ontwikkelt – op de eerste, tweede, derde en verdere verdieping zijn. Op die manier kijk je naar het leven en de werkelijkheid. Als je een arend bent, is je uitzicht anders dan als je een konijntje of een kip bent. Met deze metafoor probeer ik je inzichtelijk te maken dat als je een kip bent, kun je onmogelijk hetzelfde zien (voelen, denken) als een arend. Met andere woorden, als je hoogbegaafd bent, kun je niet verwachten dat gemiddeld begaafde mensen jou begrijpen of dat ze weten wat je kind nodig heeft!

Hoeveel informatie ben je bereid tot je te nemen om over je levensweg te lopen? Hoever ben je bereid je te ontwikkelen? Dat heeft niets met school te maken!!

Vanaf de begane grond zijn jouw problemen het belangrijkst, want dat is het enige wat je kunt zien (denk aan je eigen straat). Groei je omhoog of niet? Op begane grond lijkt het leven georganiseerd rondom dualiteit: goed-slecht, licht-donker, arm-rijk, goede cijfers-slechte cijfers. Elke verdieping die je omhoog klimt, hoe je jezelf ontwikkelt, biedt je een dieper inzicht, door weidser te kijken. En je capaciteit om met de rede om te gaan, om na te denken, vergroot je.

Ze leven op BG

Ik nam deel aan een gesprek met leerplichtambtenaar, mevrouw van het Samenwerkingsverband en school plus ouders over een 14-jarige jongen, die nu een jaar niet naar school gaat. De mensen aan tafel, levend vanuit hun beleving, hun begrip van de maatschappij en de wereld, kunnen zich geen voorstelling maken van hoe het is om een arend te zijn (de jongen) en dwingen ouders met hun methodes om het kind op hun manier te laten leven, ze dwingen het af. Mijn advies zou niet afdoende zijn, ze wilden een “onafhankelijke specialist” inschakelen om een IQ test te laten afnemen. Wat deze mensen niet kunnen weten is dat intelligentie niet meetbaar is en dan voelen, je verplaatsen in het kind en meedenken met wat HIJ nodig heeft het belangrijkste is. Laat dat net het moeilijkste te zijn voor een konijn. Die kan zich echt niet voorstellen hoe het is om een adelaar te zijn.

Het vervelendste hieraan is dat konijnen het leven van adelaars bepalen. Voor de ouder is het een test: blijf je trouw aan jezelf en je kind of ga je mee in deze waanzin!

Op welke verdieping zit jij en heb je voldoende vaardigheden om dit aan te kunnen en te allen tijde trouw aan jezelf te blijven? Het idee dat je persoonlijke angst of boosheid publiek hoort te hebben, dat is ondenkbaar. Dat kinderen zich moeten aanpassen aan een beleid en budgetten, dat is voor mij ondenkbaar. Dat kinderen gedwongen worden op de BG te blijven, dat is ondenkbaar en gevaarlijk.

De conditionering en persoonlijke overtuigingen van SWV-mensen of leerkrachten kunnen niet zo zwaarwegend en belangrijk zijn dat het de levens van intelligente kinderen misvormt. Ik heb voor leerkrachten, medewerkers van SWV en anderen, die iets te zeggen hebben over het kind, een paar punten waar ze bij stil moeten staan tijdens de besluitvorming aangaande hoogbegaafde kinderen.

Checklist voor scholen en samenwerkingsverbanden

  • Zijn de besluiten gebaseerd op het kind en zijn ontwikkeling tot wie hij wil zijn?
  • Heb je heel goed op je netvlies wie het kind is en wat zijn/haar behoeftes zijn? Heb je ook goed met de ouders gesproken, zodat jouw beeld niet alleen gebaseerd is op de observatie van het aangepaste kind in de klas?
  • Waar zijn je overtuigingen op gebaseerd?
  • Ben je aan het projecteren of kun je zonder oordeel naar het kind en zijn behoeftes kijken?
  • Heb je het kind leren kennen en gehoord wat hij/zij wil?
  • Wat is de geschiedenis van je besluiten?

Op dit moment is ook ondenkbaar dat ieder kind, ook het hoogbegaafde, zich ontwikkelt tot wie het wil zijn. Terwijl het zijn geboorterecht is!!

Raap jezelf bij elkaar, het is ondenkbaar dat je blind blijft!

 

Meer leren? Dan is deze online workshop voor jou. Ik geef hem via Zoom zodat zoveel mogelijk mensen kunnen deelnemen. Klik op het plaatje voor meer info.