Intensiteit is de belangrijkste karakteristiek van hoogbegaafde mensen. Het is een pluspunt voor hoogbegaafde kinderen, maar het kan ook een bron van emotionele spanning zijn. Het positieve aan intensiteit is dat je kind zich vaak zeer betrokken opstelt,  voelt wanneer je niet lekker in je vel zit, geniet van mooie dingen om hem heen, zoals de zonsopgang of -ondergang, mooie wolken, bloemen, nevel, mooie muziek. Je kind kan ook diepe empathie ervaren, wat voor stress kan zorgen als hij het idee heeft dat hij niet genoeg kan helpen of als hij ziet dat anderen zich niet met dezelfde diepgang interesseren voor hém.

Soms wordt verkeerd gereageerd op de (emotionele) reacties van zo’n intens hoogbegaafd kind. Op school kan men denken dat je kind nog niet emotioneel rijp is als het huilt tijdens het kijken naar het Jeugdjournaal. Je kind voelt diep met het verhaal mee en leeft zich in, maar de leerkracht denkt dat het emotioneel niet sterk genoeg is.

Op de intensiteit van je kind moet je nooit reageren met generaliserende kritiek als: “Je bent gewoon te druk” of “Je bent te gevoelig” of “Je hebt vreemde ideeën” of “Je bent te veel met je eigen dingen bezig”. Zelfs al hoort je kind dit soort opmerkingen niet bij één gelegenheid, het effect stapelt zich op. Op gegeven moment gaat je kind zich afvragen of het echt zo’n vreemd kind is. Of het reageert heel heftig op een opmerking. Dat is dan de druppel die het emmer deed overlopen. Een kind kan zich zo in het nauw gedreven voelen door steeds maar opmerkingen en kritiek te horen, dat het kan gaan slaan, bijten, gooien en anderen pijn doen. Het kind roept om hulp met dit gedrag. Het moet niet bestraft worden of geschorst worden. De volwassenen moeten bij zichzelf te rade gaan wat ZIJ verkeerd doen en hoe ANDERS zij dit kind moeten benaderen en begeleiden.

Aan veel van de karaktereigenschappen van hoogbegaafde kinderen zitten zowel positieve als negatieve kanten, afhankelijk van de situatie, de omstandigheden en het contact met de ander.

Het nadeel van een goede verbale vaardigheid is bijvoorbeeld dat een kind onophoudelijk praat of leest. De andere kant van idealistisch en perfectionistisch zijn is dat een kind vaak overal hypocrisie om zich heen ziet. De andere kant van nieuwsgierigheid is dat een kind altijd vragen stelt. Dat een kind uit groep 1 een spel met andere kinderen wil organiseren kan worden gezien als bazigheid, maar ook als teken van beginnend leiderschap. Een kind dat over veel dingen nadenkt kan het lesplan op school verstoren of een onjuistheid in de lesstof ontdekken en proberen dit recht te zetten.

Als dit soort eigenschappen, die voor het hoogbegaafde kind normaal zijn, verkeerd worden uitgelegd, kan het kind extreem en negatief op anderen overkomen. Een leraar die niet is opgeleid in het herkennen van het gedrag van hoogbegaafde kinderen kan dit zien als onacceptabel en brutaal.

Door de intensiteit van hun gevoelens en gedachten hebben hoogbegaafde kinderen vaak meer moeite met het moduleren van hun gedrag. Dit brengt sterke reacties bij anderen teweeg.

Iemand die hoogbegaafd is, is per definitie anders dan de rest. Iemand die uitzonderlijk begaafd is, is per definitie anders dan een gemiddelde hoogbegaafde. Het lijkt er soms op dat ongebruikelijke vaardigheden, intensiteit, sensitiviteit of andere afwijkende eigenschappen een bedreiging vormen voor anderen, omdat zij niet passen bij hún normen en hún gedrag.

De karakteristieken van hoogbegaafdheid kunnen niet verwijderd of afgeleerd worden; ze zijn een integraal deel van het kind. Als ouder ben je het aan je kind verplicht je op de hoogte te stellen van deze karakteristieken en hoe je je kind kunt helpen ermee om te gaan.

Je kind redt het niet zonder jouw advies en sturing. Wees daarom goed voorbereid!