Door Karlien de Bruijn van www.reistipsmetkids.nl

Als je vermoedt dat je kind hoogbegaafd is levert dat vaak veel onzekerheid en goedbedoelde, maar onjuiste, adviezen op. Als moeder van twee uitzonderlijk begaafde kinderen weet ik wat er op je af komt als je denkt dat je kind hoogbegaafd is. Ik hoop dat mijn tips jou helpen in je zoektocht.

Het verhaal van mijn vader

Mijn verhaal begint een hele tijd terug, toen ik een jaar of 6 was. Mijn vader kon heel goed vertellen, en af en toe kwam er ook een verhaal over zijn jeugd voorbij.
Hij was uitzonderlijk begaafd, en dat in een tijd dat hoogbegaafdheid eigenlijk nog niet bestond. Omdat zijn vaardigheden op jonge leeftijd zo bijzonder waren, en omdat hij de kleuterklas op stelten zette, werd hij getest. Dat ging toen nog in het geheim, bij een professor. De uitslag werd geheim gehouden, maar het advies was: geef hem maar wat geschiedenisboeken mee naar school.

Later mocht hij versnellen, maar niet vaker dan 1x per jaar. Ook mocht hij geen ander werk doen, of alvast beginnen aan het werk van hogere klassen. De argumenten vanuit school waren onder andere dat hij wel het contact met leeftijdsgenoten moest houden en een te grote voorsprong op leeftijdsgenoten was niet goed.

Volgens mijn vader maakte de school hier een grote fout. Als hij dan toch moest omgaan met kinderen met wie het niet klikt, dan had hij in ieder geval wel werk op niveau willen krijgen. Nu had hij én geen aansluiting én geen uitdaging.
Dit verhaal is mij altijd bijgebleven. Een kind van een jaar of 5/6 dat zich op geen enkel gebied mocht ontwikkelen. Ik besloot toen: mocht ik een kind krijgen dat hoogbegaafd is, dan doe ik er alles aan om mijn kind op de juiste plek te krijgen.

Het verhaal van mijn oudste

Toen mijn oudste geboren werd wisten mijn man en ik het eigenlijk direct: dit meisje is heel erg slim. Als ouder voel je dit vaak aan, maar het is lastig om je gevoel te volgen hierin.
Als baby, zelfs toen ze een paar dagen oud was, liet ze al alle kenmerken zien van een hoogbegaafd kind. Aan het eind van het eerste jaar was haar woordenschat al enorm en ook op andere vlakken liet ze bijzondere dingen zien.

Pas toen ze 2,5 was hebben we hulp gezocht. De reden hiervoor was dat het niet goed ging met haar bij de opvang; ze was boos en ze zocht ruzie met de andere kinderen.
Toen werd vastgesteld dat ons kind hoogbegaafd is, viel er een last van ons af. Dus toch, we hadden dit wel goed gezien. Achteraf had ik dit al veel eerder willen weten. Dan had ze niet al op jonge leeftijd problemen ervaren, en we hadden haar waarschijnlijk ook toen al beter kunnen helpen.

Inmiddels is ze net 6 jaar en we hopen dat ze komend jaar toch naar groep 6 mag (haar wens). Hierover zal ik binnenkort bloggen. Nu zal ik je mijn tips meegeven als je vermoedt dat je kind hoogbegaafd is. Tips die ik zelf heel graag had willen krijgen, al had ik het verhaal van mijn vader wel in mijn achterhoofd.

Mijn tips als je vermoedt dat je kind hoogbegaafd is

• Zoek direct hulp

Hoe moeilijk ook misschien, maar ga met je kind naar een deskundige. Als deze niet ziet wat jij ziet, dan kan je naar een andere deskundige gaan. Maar liever een keer te vaak om advies gevraagd dan dat je je kind tekort doet omdat je geen hulp durft te vragen. Vaak is het je eigen onzekerheid: misschien wil ik wel zien dat mijn kind hoogbegaafd is. Straks lacht zo’n deskundige mij uit. Een deskundige is er om je van advies te voorzien en heeft het beste met je voor.

Bij het consultatiebureau, de huisarts of op het kinderdagverblijf halen ze er vaak niet uit dat jouw kind (vermoedelijk) hoogbegaafd is. Als jij dit vermoedt, kaart dit dan aan. Er is helaas nog weinig bekend over hoogbegaafdheid, dus er bestaat de kans dat ze je niet goed kunnen adviseren. Sterker nog, ik vraag iedere keer aan mijn huisarts of ze eindelijk al contact heeft gezocht met Renata, omdat ik zeker weet dat zij en haar kinderen hoogbegaafd (en waarschijnlijk uitzonderlijk begaafd) zijn.

• Zoek bij de juiste persoon hulp

Zoek daarom hulp bij de juiste persoon. Ga op zoek naar een deskundige. Iemand die verstand heeft van hoogbegaafdheid bij jonge kinderen.

Ik schrijf de juiste persoon om twee redenen. In de eerste plaats de juiste persoon als in iemand met een opleiding en ervaring. In de tweede plaats, minstens zo belangrijk, is dat het ook klikt met deze persoon.

Toen wij met onze oudste van 2,5 bij een deskundige aanklopten, viel deze vrouw ongeveer om door de dingen die ze zag. Hartstikke leuk, maar je hebt iemand nodig die je goed kan helpen en van de juiste adviezen voorziet. Ook is het belangrijk om in te schatten of je kind een klik voelt met deze deskundige.

Mail of bel eens met een deskundige en voel of er een klik is. Ga na of deze deskundige jou en je kind kan adviseren.

• Jouw omgeving mist vaak de kennis

Als ik had geluisterd naar alle goedbedoelde adviezen die we kregen uit de omgeving, dan zat onze dochter nu niet op haar plek. Dan was ze niet opgebloeid.
Ik schreef het al: er is weinig bekend over hoogbegaafdheid en er zijn veel vooroordelen. Het is heel prettig als je je verhaal kan doen bij de mensen in je omgeving, maar advies zou ik aannemen van deskundigen. Laat je niet beperken door de overtuigingen uit je omgeving.

• Leeftijd doet er niet toe

In het verhaal over mijn vader schreef ik het: veel mensen denken dat hun kind contact moet hebben met leeftijdsgenoten. Het lijkt mij belangrijker dat je kind omgaat met kinderen met wie het een klik heeft.
Een hoogbegaafd kind loopt soms jaren voor op kinderen van zijn leeftijd. De meeste vrienden van mijn oudste (6 jaar) zijn 9 jaar. Daarmee kan ze lachen, spelen en kletsen. Kinderen van haar leeftijd hebben een hele andere belevingswereld. Hoe kan je verwachten van een kind dat het vriendschappen sluit omdat ze even oud is als het andere kind?

• Vertrouw op je gevoel

Vertrouw op je gevoel! Je weet waarschijnlijk heel goed dat je kind wel eens hoogbegaafd kan zijn. Geef je kind de mogelijkheden om te leren over hoe het is om hoogbegaafd te zijn.
Vertrouw op je gevoel en zoek hulp. Bel of mail een deskundige met je verhaal. Het liefst nog voordat je kind vastloopt. Achteraf gezien had ik Renata al willen inschakelen toen onze oudste 1 was. Je hoeft niet alles zelf uit te vinden en het is zo fijn als een deskundige buitenstaander jou van goed en prettig advies voorziet.

• Je staat er vaak alleen in dus zoek goede steunpunten

Het klinkt misschien gek, maar ik heb vaak het gevoel gehad dat ik alleen in deze “strijd” stond. En nog steeds, als er weer een versnelling nodig is. Als mijn kinderen opbloeien omdat ze op hun plek zitten, dan staat iedereen achter de keuzes. Maar totdat het zo ver is, is het overtuigen en blijven geloven in jezelf. Het is dan prettig om samen met een deskundige deze “strijd” te voeren, zodat er iemand achter jou staat, iemand op wie je kan terugvallen.
Ook fijn is het om contact te zoeken met andere ouders van hoogbegaafde kinderen. In veel regio’s zijn er bijeenkomsten en ook zijn er op Facebook groepen. Hier kan je (anoniem) je verhaal doen.

• Je schept niet op

Over mijn kind durfde ik nauwelijks wat te vertellen, omdat ik bang was dat mensen mij als opschepper zouden zien. Nu denk ik: het zal wat als ze dat denken, dit is hoe het is. Om hulp vragen als je vermoedt dat je kind hoogbegaafd is, is niet opscheppen. Het is zorgen dat jij en je kind de juiste hulp krijgen.

Succes, Karlien.

Wil je meer te weten komen over hoogbegaafdheid? Kijk dan bij Agenda of Zelfstudie. Wil je meer lezen over reistips met kinderen, kijk dan op de blog van Karlien www.reistipsmetkids.nl (de auteur van dit artikel).