Als ouder rol je in een bepaalde manier van doen en die manier houdt je in zijn greep voor de rest van je leven als je niet oplet. Het houdt ook je kind in zijn greep, want je kind leert van jou. Daar valt onder ‘wat hoort’ en ‘wat nodig is’. Mensen denken daar niet bij na en nemen dit over van anderen. Ouders voeden vaak op een bepaalde manier op vanuit ‘wat hoort’ en later komt er nog bij ‘wat nodig is’.

Wat hoort, kan menig jonge moeder behoorlijk uit evenwicht brengen. Denk maar aan je bezoeken aan het consultatiebureau, waar ze je kind beoordelen aan de hand van een set standaards. Door wie is dit ooit bedacht en is het nog actueel? Je kind krijgt al jong een stempeltje: voldoet wel of niet aan het gemiddelde. Voldoet wel of niet aan de verwachting.

Dit stempeltje kan zo hardnekkig zijn dat het alle andere beoordelaars, die na dit stempeltje naar het kind kijken, het stempeltje ZIEN. Ze hebben de capaciteit niet om erdoorheen te prikken en te kijken. Beoordelen vanuit het gemiddelde moet op de juiste manier gebeuren. Het enige wat je als beoordelaar, behorende tot de groep gemiddelden (als jezelf gemiddeld intelligent bent heb ik het er nu over), niet kunt weten, is hoe het is om niet gemiddeld te zijn. Je kunt je het misschien enigszins vaag voorstellen, maar je weet het niet. Dat is niet erg. Het is wel erg als deze beoordelaars, die gemiddeld intelligent zijn en met maatstaven werken, die ooit bedacht zijn om het gemiddelde te bepalen, over een kind beslissen dat meer dan bovengemiddeld intelligent is. Deze situatie is ten eerste vrij complex en ten tweede vrij hardnekkig. Ingeslopen denkpatronen zijn niet eenvoudig te veranderen, maar bij bewustwording van enkele individuen ontstaat er een rimpeleffect dat meer en meer mensen kan bereiken.

Het gaat erom dat JIJ als volwassene en als ouder je macht terughaalt. Je hebt je macht weggegeven aan anderen van wie je leert ‘wat hoort’ en ‘wat nodig is’. Je luistert heel serieus naar de peuterleidster en wat ze zegt kan jou slapeloze nachten bezorgen. Je luistert heel aandachtig naar de consultatiebureaumevrouw en je luistert heel betrokken naar de leerkracht van je kind. Je respecteert anderen en je hebt geleerd dat ‘het hoort’ om naar deze mensen te luisteren, omdat ‘zij het weten’. Op deze manier geef je je persoonlijke macht weg. Ik zeg niet dat je niet naar anderen moet luisteren, zeker wel, want je kunt van hen leren. Maar luister je omdat ‘het hoort’ of luister je omdat je hun mening meeneemt in je overwegingen en dan zelfstandige een mening vormt?

In de praktijk zijn veel ouders afhankelijk van een mening van ‘professionals’, ze geven op die manier hun soevereiniteit en autonomie weg. Je persoonlijke macht terugwinnen (en behouden) gaat over loslaten van de overtuiging dat iets buiten jou krachtiger is. Als je ontwaakt tot het besef dat je een deel van of al je kracht hebt weggegeven, is het tijd om het terug te eisen. Fouten erkennen is een manier om je kracht en integriteit terug te winnen. Als je dat doet, herinner je je wie je bent. Dan komt het kind in je (die de essentie van jou is) weer tot leven. De weg naar de eigenaar zijn van je persoonlijke macht is door verantwoordelijkheid te nemen voor je keuzes en de natuurlijke gevolgen van die keuzes. Je stelt dan niet meer iemand anders verantwoordelijk voor je gevoel, voor het gevoel van niet begrepen worden, niet gezien worden. Je beseft dat het niet belangrijk is of iemand je begrijpt, omdat je jezelf begrijpt. Je bent niet meer moedeloos van alle pogingen om gezien te worden. Je krijgt rust over je en je komt in je kracht. Als je kinderen hebt, merken zij dat onmiddellijk. Je hoeft niets te zeggen, ze voelen het.

Stap uit de rol van Don Quichot

In plaats van te proberen iemand te veranderen of de uitkomst van een situatie te beheersen, kun je herkennen wat niet voor jou (of je kind) werkt en verdergaan om te ontdekken wat wel werkt. Wanneer je jouw authentieke energie en kracht vindt, voel je je namelijk niet langer bedreigd door hoe anderen reageren. Dan is gesprekken voeren met anderen, of het nu een werkgever is, een partner of een leerkracht, niet meer stressvol en het geeft je niet meer een gevoel van machteloosheid, omdat jij de beheerder bent van je macht en niemand anders. Macht wordt niet alleen uitgedrukt als macht, maar ook als flow. Het gaat om de interne macht van zelfsturing, soevereiniteit, trouw aan jezelf zijn, integriteit en autonomie.

Het is tijd om je macht terug te nemen en afscheid te nemen van connecties die je een verward of emotioneel uitgeput gevoel geven. Je kunt met respect naar de ander je eigen weg lopen, je eigen keuzes maken en je waardigheid bewaren. Dat is de enige manier van leven als je op één lijn met het leven wilt zijn.

Jouw kracht komt voort uit het in afstemming zijn met jezelf.

Wil je meer inspiratie, praktische tips en input? Tijdens de live masterclasses en workshops deel ik mijn ervaring, kennis en inzichten met je. DOE MEE!