Asynchrone ontwikkeling bij hoogbegaafde kinderen betekent oneven intellectuele, lichamelijke en emotionele ontwikkeling. Bij gemiddelde kinderen ontwikkelen deze drie aspecten zich min of meer gelijk; hun ontwikkeling verloopt synchroon. Een gemiddelde driejarige is zowel intellectueel en lichamelijk als emotioneel op ongeveer hetzelfde niveau als zijn leeftijdgenootjes. Maar bij hoogbegaafde kinderen worden deze gebieden niet synchroon ontwikkeld. Ze maken niet gelijktijdig vorderingen op alle gebieden. Dat maakt hoogbegaafde kinderen zeer kwetsbaar. Je zou kunnen zeggen dat het meestal niet gaat over één mentale/intellectuele leeftijd maar over meerdere verschillende leeftijden.
Het ontwikkelingsprofiel van een driejarige hoogbegaafde zou er als volgt uit kunnen zien:
- Intellectuele mogelijkheden – leeftijd 6 jaar
- Lichamelijke mogelijkheden – leeftijd 3 jaar
- Emotionele rijpheid – leeftijd 2 jaar
of als dit:
- Intellectuele mogelijkheden – leeftijd 7 jaar
- Lichamelijke mogelijkheden – leeftijd 3 jaar
- Emotionele rijpheid – leeftijd 4 jaar
of als dit:
- Intellectuele mogelijkheden – leeftijd 6 jaar
- Lichamelijke mogelijkheden – leeftijd 4 jaar
- Emotionele rijpheid – leeftijd 3 jaar
Of elke andere combinatie van deze drie, hoewel de intellectuele mogelijkheden altijd voorsprong hebben. Hoe hoger het IQ van een kind hoe asynchroner de ontwikkeling verloopt.
Asynchrone ontwikkeling kan zich eveneens uiten in testen. Het komt wel eens voor dat er grote verschillen zijn tussen de onderdelen van een IQ test, en dat die te maken hebben met de ontwikkeling van het kind op verschillende niveaus (leeftijden). Laat je kind daarom (indien nodig) altijd testen door een gespecialiseerd bureau, waar ervaring met het testen van hoogbegaafde kinderen aanwezig is! Niet-gespecialiseerde bureaus gaan nogal eens de fout in bij het interpreteren van dergelijke testuitslagen.
Begeleiding van de asynchrone ontwikkeling van je kind
Hoogbegaafde kinderen zijn zich vaak heel sterk bewust van hun asynchrone ontwikkeling. Als ouders en opvoeders hebben wij de belangrijke taak onze kinderen hier mee om te leren gaan.
Asynchrone ontwikkeling is een van de frustrerende aspecten van het opvoeden van je hoogbegaafde kind. Het is verwarrend voor de ouders omdat deze kinderen zich niet altijd gedragen volgens hun chronologische leeftijd. Bijvoorbeeld: een hoogbegaafde vijfjarige kan praten over het hongerprobleem in de wereld en vervolgens een woedeaanval krijgen omdat hij naar bed moet.
De vooruitlopende intellectuele ontwikkeling van hoogbegaafde kinderen kan leiden tot hogere verwachtingen van ouders en andere volwassenen ten aanzien van het gedrag van deze kinderen. Van een vijfjarige die over milieuvervuiling praat op het niveau van een tienjarige wordt vaak verwacht dat hij zich ook als een tienjarige gedraagt. Maar wanneer hij zich in plaats daarvan als een vijfjarige gedraagt kan dat door ouders (en/of leerkrachten) als kinderachtig worden gezien.
Enkele voorbeelden:
- Een kind heeft een geweldige constructie van Knex in zijn hoofd, maar het ontbreekt hem nog aan de fysieke kracht om die staafjes in elkaar te klikken. De kans bestaat dat de Knex je plotseling om de oren vliegt.
- Een tienjarig kind bouwt overdag websites en slaapt ’s nachts met zijn knuffel, soms nog in het bed van de ouders.
Enkele voorbeelden van schoolse situaties:
- Een kind van vijf dat pas leert schrijven, heeft een prachtig verhaal in haar hoofd, maar kan nog niet vlot genoeg schrijven. Gevolg: frustratie omdat het niet lukt.
- Een kind van vijf dat versneld naar de basisschool gaat en goed mee kan, maar dat aan juf of meester moet vragen zijn veters te strikken.
- Een kind van zes leest boeken die voor tienjarigen bestemd zijn, maar krijgt nachtmerries van de vele indrukken in het boek, die het emotioneel niet goed kan plaatsen.
Wat kunnen ouders doen aan asynchrone ontwikkeling?
Je kunt niets doen aan de manier hoe kinderen zich ontwikkelen, dus asynchrone ontwikkeling kan niet worden gecorrigeerd of gewijzigd. Maar het leven thuis met een kind dat zich op deze manier ontwikkelt kan eenvoudiger worden gemaakt wanneer de ouders die ontwikkeling begrijpen. Hier een aantal tips:
- Erken dat de emotionele en sociale ontwikkeling van je hoogbegaafde kind niet altijd samen gaat met zijn of haar intellectuele ontwikkeling. Voordat je reageert op de emotionele uitbarsting van je kind of voordat je een conclusie trekt dat je kind sociaal of emotioneel onvolwassen is; tel tot drie om jezelf te herinneren aan de chronologische leeftijd van je kind.
- Wees je bewust van het feit dat door asynchrone ontwikkeling speciale behoeften ontstaan. Bijvoorbeeld: hoogbegaafde kinderen hebben emotionele ondersteuning nodig, zoals alle andere kinderen, maar ze hebben ook intellectuele uitdagingen nodig. Een hoogbegaafde vierjarige heeft behoefte aan geruststellende knuffels, maar kan tegelijkertijd bezig zijn met dinosaurussen.
- Erken dat hoogbegaafde kinderen met hun sociale, emotionele en intellectuele ontwikkeling niet altijd bij dezelfde ontwikkelingsgelijken terecht kunnen. Dat betekent dat ze bevriend kunnen zijn met kinderen van hun kalenderleeftijd, maar dat ze ook behoefte hebben dingen samen te doen met andere hoogbegaafde kinderen, oudere kinderen of volwassenen. De ouders zouden er alles aan moeten doen om de mogelijkheden te creëren voor een zo breed mogelijke ontwikkeling van hun kind.
- Een kind voelt aan dat er iets niet “klopt”, omdat het zijn problemen niet terugziet bij klasgenoten. En dat schept een gevoel van onveiligheid (ben ik raar? wat is er met mij aan de hand? wat ben ik toch onhandig?). Een uitleg over hoe het zit, het benoemen van wat het kind zelf (nog) niet kan benoemen, schept veiligheid en geborgenheid.
Bron: Carol Bainbridge, Indiana Association for the Gifted, VS.
Hallo Renate,
Onze zoon scoort op de intelligentie testen met een grote wisseling in leeftijd. Hij is 13 en scoort tussen de ruim 16 en 8 jaar met een gemiddeld iq van 110.
Wij merken aan hem zijn hele leven al een asynchrone ontwikkeling met enorme pieken van interesses, een extreem goed geheugen en bovengemiddeld scoren op school tot een grote achterstand in simpele verbanden. Zichzelf en omgeving schoonhouden is niet beter dan een kind van 4, een dopje op een fles draaien, een vork vasthouden enz enz zijn allemaal dingen die hij niet ontwikkeld heeft.
Hij loopt vast in het onderwijs omdat hij zich anders voelt, voed zichzelf dagen lang met groote wereldse onderwerpen, is in grote groepen en drukte overprikkeld, is extreem gevoelig voor onrecht, vind altijd alleen maar aansluiting bij volwassenen of oudere kinderen en gaat niet meer dan met 1 vriend of vriendin een emotionele band aan, legt de lat enorm hoog voor zichzelf en raakt erg snel gefrustreerd. Het afgelopen jaar heeft hij een erge depressie gehad gepaard met paniekaanvallen als hij de school instapte. Hij kwam op een zorgboerderij en gelukkig is hij weer toe aan school maar we hebben de onderzoeken afgewacht om een school te vinden.
De iq test geeft geen HB aan maar mijn kind loopt vast in het reguliere onderwijs. De overprikkeling maak ik het meeste zorgen over. Ik voel aan alles dat ik door moet zoeken voor hem. We zien als we terug kijken in rapporten dat hij in de kleuterklas tot groep 6 echt behoorlijk bovengemiddeld scoort maar groep 7 en 8 werden steeds minder en minder totdat hij eind groep 8 vastliep en de middelbare school nu ook.
Kunt u vertellen of deze iq test volstaat en ik mij neer moet leggen bij het feit dat er niets aan de hand is? of moeten we eisen dieper onderzoek te doen?
Groetjes Sadie
Hallo Sadie, dank voor je reactie. In andere artikelen op deze website over IQ en de waarde van IQ scores kun je lezen dat een IQ test niet de ware intelligentie meet en dat er allerlei zaken zijn die bij de afname spelen die maken dat een uitslag niet betrouwbaar hoeft te zijn. Een didactisch onderzoek plus een observatie en gesprek met een ervaren specialist zou meer inzicht kunnen bieden, waarna jullie een advies krijgen over onderwijs en begeleiding. Als je het gevoel hebt dat de testuitslag niet klopt, zou ik daarop vertrouwen.
Hallo Renata, al vanaf een hele jonge leeftijd zien wij een sterke asynchroniteit tussen het intellectuele kunnen van onze zoon en zijn ‘doen’, met als gevolg grote frustratie en het continue vermijden van het doen. Daarmee lijkt de asynchroniteit alleen maar sterker te worden. In combinatie met het snel uitgekeken raken op dingen die hij wel kan, lijkt hij vaak vast te zitten in een soort verveling-vacuüm. Ik vind het lastig om hem hierin begeleiden. Het voelt altijd als pushen, of teveel uit handen nemen. Ik ben benieuwd of er (wetenschappelijke) literatuur beschikbaar is naar dit type asynchroniteit? En of er nog meer teksten zijn over de begeleiding ervan? Bedankt!
Ik heb nog een aantal oudere artikelen van je ontdekt over ‘Hoogbegaafd en asynchroon’ ( https://www.ieku.nl/hoogbegaafd-en-asynchroon-2/ ) en Disharmonisch profiel / Verbaal-performale kloof ( https://www.ieku.nl/disharmonisch-profiel-of-verbaal-performale-kloof/ ). De informatie helpt me goed op weg. Ook erg nuttig is de tip in een van je podcasts om ‘falen’ te oefenen in spel, net als het benutten van de kansen die spel-apps kunnen bieden bij sterke asynchroniteit. Bedankt voor het delen van je kennis Renata!
hallo Anne, bedankt voor je bericht. Als je vragen hebt, kun je altijd mailen. In november verschijnt mijn boek Intens, authentiek en vrij waarin je nog meer diepgang vindt. Groet, Renata
Hallo Renata,
Een herkenbaar verhaal. Dus dát is de reden dat onze zoon van 10 zo lang moeite heeft gehad met vlot zijn veters strikken 😉
Je geeft aan dat er budget via het samenwerkingsverband beschikbaar is. Het probleem met budget vragen via school is dat school juist vaak niet herkent wat jij als ouder al wel hebt gezien. Dat school gewoon de noodzaak van verder onderzoek niet inziet. En dan ben je als ouder eigenlijk genoodzaakt om alsnog zelf verder te zoeken en te bekostigen.
Hallo Janneke, dat is inderdaad vervelend als de school de noodzaak niet inziet. Kun je hen niet overtuigen met feiten, met beschrijving hoe je zoon vroeger was en hoe hij nu is? Je kunt ook aan de school vragen mee te denken en betalen omdat je je zorgen maakt over de ontwikkeling van je zoon en wil dat hij passend begeleid wordt. Desnoods zelf een specialist betalen…
Ik wou dat ik het kon betalen, dat testen. Want dat kan dus niet iedereen. En dan sta je als ouder onmachtig. Misschien eens een column over alternatieve bronnen van financiering?
Hallo Alexandra, er is een bron van financiering, die de school en ouders kunnen gebruiken. Het is het geld dat de samenwerkingsverbanden van de overheid krijgen om ALLE kinderen die het nodig hebben te helpen. Helaas komt het in de praktijk te vaak voor dat men dat geld niet wil uitgeven voor hoogbegaafde leerlingen… Je moet de school vragen een arrangement aan te vragen.
Het valt op hoe dit overeen komt met hoe zware leidinggevenden in het leven staan. Als p&o’er heb ik veel met deze mensen van doen. Het is m.i. een kind die de leiding probeert te pakken.
Hallo Frans, ervaar je dit met volwassenen ook? Hoe uit zich dat in de praktijk? Bij hoogbegaafde kinderen komt het door hun ver ontwikkelde cognitieve vermogens waarbij hun lichaam nog “achter” blijft. Later, als ze groter worden, leren ze ermee om te gaan en worden ze handiger. Ze leren vaardigheden aan waarmee ze verder kunnen.