Goedendag, mijn vraag is: Zijn er meerdere hoogbegaafde/ hooggevoelige kinderen die dwang ontwikkelen om zo de controle te houden over tijd? Onze dochter heeft moeite met tijd, op tijd komen en op tijd klaar zijn. Laat klok gaan kijken… ligt hier een verband? Nu heeft ze al vanaf haar negende levensjaar last van dwang, alles op een bepaalde tijd en in dezelfde volgorde, een structuur inbakeren om de controle te bewaken. Autistische mensen zie je dit gedrag ook vertonen, maar zijn er ook gelijkenissen te vinden onder de hoogbegaafde/hooggevoelige? Ik zie hierin namelijk een bepaalde vorm van perfectionisme en door de disbalans van slim zijn en ook weer niet passen in het systeem, nihil aansluiting met leeftijdsgenoten etc. Ik zou het leuk vinden hier een antwoord op te mogen ontvangen. Jammer dat je zover weg woont, want anders had ik je zeker willen ontmoeten en willen spreken over de kinderen (inmiddels 15 en 18). Positieve groet, Anja
Antwoord:
Beste Anja, het gedrag van je dochter kan te maken hebben met haar hoogbegaafdheid en hoeft verder niets anders te betekenen. Ik zie bij veel hoogbegaafde kinderen dat ze routine prettig vinden. De meeste kinderen vinden hun kleine dagelijkse routines prettig. Ik merk dat hoe hoogbegaafder het kind hoe meer ze hechte aan bepaalde routines. Dit is echter niet wetenschappelijk onderzocht, ik zie het om me heen.
Kinderen die lijden aan een dwangneurose verschillen van andere kinderen in de mate waarin hun denkbeelden hun dagelijkse leven beïnvloeden en beschadigen. Hun obsessieve gedachten en dwangmatige acties worden een dagvullende activiteit die hun dagelijkse leven gaat bepalen. Kinderen met een dwangneurose kunnen het nodig vinden hun stappen tussen de supermarkt en de auto over te doen omdat ze lantaarnpalen niet goed hebben geteld.
Het gefixeerd zijn van hoogbegaafde kinderen heeft altijd te maken met een doel. Het doel kan ook zijn – ontsnappen aan angstgevoelens, niet kunnen omgaan met hun idealen, onzekerheden door hun anders zijn verbloemen. Hoogbegaafde kinderen en volwassenen denken veel na en zijn vaak idealisten die zich zorgen maken over de wereld, over goed en kwaad, over eerlijkheid e.d. en ze willen vaak de wereld verbeteren. Maar ze zien ook wel dat het waarschijnlijk niet zal lukken. Sommige hoogbegaafde kinderen hebben slaapproblemen omdat ze zich zorgen maken over terrorisme en over mensen die gedood raken door oorlog of aanslagen. Geruststelling neemt deze zorgen niet weg. Iemand met OCD die zich zorgen maakt of die bepaalde rituelen uitvoert in een poging de ongerustheid te verminderen, erkent zelf ook vaak dat zijn of haar gedrag of gedachten overdreven of onredelijk zijn. Een hoogbegaafd iemand ziet bepaalde handelingen vaak niet als overdreven en kan ook goed uitleggen waarom zijn gedrag of gedachten heel redelijk en rationeel zijn.
Hoogbegaafde mensen zijn anders. Het omgaan met de wereld is daarom vaak moeilijk, zeker voor kinderen en tieners. De mate van (gedwongen) aanpassing wordt vaak enorm onderschat. Hoogbegaafde kinderen moeten zich dag in dag uit heel erg aanpassen op school en daarbuiten. Meestal kunnen ze alleen thuis helemaal zichzelf zijn. Dwangmatig gedrag (dat perfect te verklaren is als je het je kind vraagt en ook begrijpelijk) brengt een bepaalde zekerheid met zich mee. Als alles onzeker lijkt en als je het gevoel hebt dat onrechtvaardigheid in de wereld niet op te lossen is, dan zijn het in ieder geval je routines (die je kunt controleren en bepalen) die een bepaalde zekerheid bieden.
Wil je ook dat ik je vraag beantwoord? Stuur die in via deze link.
Ik vraag me af of een hoogbegaafd kind gebaat is om met kinderen van zijn niveau in een klas te zitten of niet? Onze school geeft wel die mogelijkheid, maar we zijn er nog niet zeker van of dat wel de manier is. Heb je daar zelf goede ervaringen mee?
Samen zijn met ontwikkelingsgelijken en/of gelijkgestemden is een basisbehoefte. Allen dan kun je op je niveau samenwerken, spiegelen en leren. in alle andere groepen past je kind zich vermoedelijk te veel aan.
Beste Anja en Renata,
Sinds een paar weken bemerk ik bij mijn zoon van 5,5 jaar een bepaalde mate van dwangmatigheid. Als hij links van de bank is gelopen, moet hij daarna ook weer via diezelfde route terug. Wanneer hij soms al in de bijkeuken is om zijn schoenen aan te trekken, loopt hij toch eerst weer terug naar de keuken om het laatste ‘loopje’ nog even over te doen. Zoonlief is zeer hoogstwaarschijnlijk hooggevoelig, dat ben ik ook, of hij hoogbegaafd is weten we niet, is hij niet op getest.
Ik merk een bepaalde onrust bij mezelf aangaande deze dwangmatigheden, vanuit mijn jarenlange werkervaring in de geestelijke gezondheidszorg, waar veel cliënten hun leven beheerst zagen door hun dwangmatigheden. Zoonlief is erg perfectionistisch, heeft faalangst en ervaart wellicht ook mijn onrust aangaande zijn handelingen. Ik reageer tot nu toe wisselend op hem in voorkomende situaties: soms rustig en begripvol en praat ik er met hem over, soms maak ik me ongerust en onderbreek ik hem in zijn herhaaldrift. Hij wordt dan boos en dan denk ik gelijk: zie je wel, het geeft nu al paniek als hij zijn handelingen niet mag herhalen! Kunnen jullie mij advies geven hoe hier mee om te gaan?
Beste Annemarieke, ik kan je pas een goed advies geven als ik je kind en je gezin zou leren kennen. Het kan te maken hebben met zijn hoogbegaafdheid en het zoeken naar zekerheden, zoeken naar zichzelf, leren omgaan met zijn anders zijn. Je zou een specialist in hoogbegaafdheid om advies kunnen vragen. Het is erg belangrijk dat het iemand is die veel ervaring heeft met (het gedrag van) hoogbegaafde kinderen. Mensen die er niet veel van afweten kunnen al snel met een “diagnose” komen. groeten, Renata
Beste Anja en Renata,
Mijn oudste zoon is getest en bleek hoogbegaafd. Er vielen een hoop dingen op zijn plek toen ik mij erin verdiepte en het lijkt erop dat ik het zelf ook ben. Ik heb angst en dwang gekregen toen ik voor het eerst op school begon. Ik heb zelf het idee dat dit vooral lag aan het gevoel anders te zijn en daardoor geen gevoel van veiligheid te hebben op school. Beelddenken kan inderdaad ook meespelen aangezien mijn hoofd soms een grote chaos lijkt te zijn. En inderdaad die ‘grote dingen’ die je als jong kind nog niet kunt bevatten. Asynchrone ontwikkeling. Hopelijk kan je dochter hier een weg in vinden. Succes.
Beste Anoniem, bedankt voor je reactie!