Beste Renata Onze zoon Jelte is 10 en zit in groep 6. Voorheen ging altijd alles volgens het boekje, makkelijke baby, peuter, kleuter deed het goed op school. Op deze school echter is hij veranderd in een jongen met gedragsproblemen, niet dagelijks maar het gaat best eens mis en dan kan het heftig zijn. Hij gaf zelf al vaak aan dat hij het stom en saai vind op school. Er zijn vragenlijsten ingevuld door school en ouders en de psycholoog vond niet voldoende aanwijzingen om het te verdenken van een leer- of gedragsstoornis. Ons werd geadviseerd om een WISC test af te nemen, hier kwam een uitslag uit van meer ruim boven de 130, richting 140 en daar waren vragen bij die geen punten opleverde, wel foutloos maar buiten de tijd. Advies naar school om een en ander aan te passen en eventueel te versnellen maar dit komt niet op gang. Als er iets gebeurt op school kan hij zijn middelvingers opsteken naar de leerkrachten of scheldwoorden als k*t gebruiken naar volwassenen. School zegt dat ze dit nooit eerder hebben meegemaakt ook niet bij hoogbegaafde kinderen en dat ze het diagnostisch onderzoek niet goed vinden omdat er geen observatie is geweest op school, dat er wellicht toch een stoornis is. Zelf kunnen we ons hier niet in vinden en zien vooral frustratie richting school en wanhoop omdat er niets veranderd. Als het ook over school gaat kan hij heel negatief doen terwijl hij een heel positief jongetje is. Is hij nou echt zo een extremiteit of klopt ons gevoel dat er frustratie is van ondervraging, hoogbegaafde kinderen kunnen toch vaak heftig zijn in hun emoties? vriendelijke groeten Maartje

Antwoord:

Beste Martje, bedankt voor je vraag. Deze situatie ken ik goed, omdat relatief veel hoogbegaafde jongens storend gedrag laten zien en de leerkrachten al te snel aan een stoornis denken.

Ten eerste: de school is niet gekwalificeerd te insinueren, laat staan zeggen, dat een onderzoek niet correct is uitgevoerd. Wat weten deze leerkrachten van diagnostiek en stoornissen? Wat weten ze van hoogbegaafdheid? Dit gebeurt overigens niet alleen op jullie school. Veel scholen denken te weten hoe een stoornis er uit ziet en weigeren te luisteren naar specialisten. Hier zou vanuit de overheid iets aan moeten gebeuren. Maar goed, zover zijn we niet en je hebt er als ouder mee te maken.

Ik help ook ouders van kinderen die op het speciaal onderwijs zijn geplaatst, omdat de gewone school niet wist wat ze moesten doen!! Een kind wordt dus onderwijs ontnomen waar hij aan toe is en waar hij recht op heeft omdat DE SCHOOL NIET WEET WAT ZE MOETEN DOEN. Hoe gek klikt dit?

Dit zou best met je zoon ook kunnen gebeuren. Daarom moet een (ECHA) specialist hoogbegaafdheid of een psycholoog die met hoogbegaafde kinderen werkt aan de school uitleggen hoe het zit.

Je zoon reageert met zijn gedrag op EEN ONGESCHIKTE OMGEVING. Hij is behoorlijk begaafd. Dit betekent dat hij behoorlijk verschilt van de norm (van het gemiddelde). Dit betekent dat hij anders denkt, redeneert, andere behoeften heeft, anders leert, kortom ANDERS is. Dit betekent ook dat de school hem anders moet benaderen en een individueel leerplan moet opstellen (zie wet op passend onderwijs).

Zolang het niet gebeurt en je zoon betuttelend wordt aangesproken, zolang de verwachtingen te laag zijn waardoor hij zich niet serieus voelt genomen en zolang zijn hoogbegaafdheid genegeerd wordt, verandert er weinig aan zijn gedrag. Het gedrag is een noodkreet waarmee hij wil laten weten: ik zit hier niet goed, ik voel mij niet goed.

Mijn advies is daarom: een specialist hoogbegaafdheid moet de school helpen met het opstellen van een individueel leerplan en de school adviseren over onderwijsaanpassing.

Veel succes! Renata

Hier kunnen leerkrachten nog meer artikelen lezen over begeleiding van hoogbegaafde kinderen op school.

Wil je ook dat ik je vraag beantwoord? Stuur die in via deze link.