De afgelopen tijd heb ik veel gesprekken op scholen gevoerd waarbij het telkens op hetzelfde neerkwam: uitleggen aan de leerkracht en de intern begeleider waarom het betreffende hoogbegaafde kind niet laat zien wat het kan. Leerkrachten en ouders beseffen vaak niet dat het onderpresteren al in de kleuterklas begint en dat het voornamelijk te maken heeft met het gebrek aan uitdaging op het ontwikkelingsniveau van het kind. Zonder onderwijsaanpassing leren hoogbegaafde kinderen vrijwel niets, met alle gevolgen van dien: het niet verwerven van kennis, niet tegen hun grenzen aanlopen, niet leren omgaan met falen en het maken met fouten tot aan het niet leren van vaardigheden.
Redenen waarom hoogbegaafden onderpresteren
De belangrijkste reden voor chronisch onderpresteren van hoogbegaafde kinderen lijkt te zijn enerzijds het gebrek aan steun en anderzijds het gebrek aan erkenning van hun intellectuele potentieel, tijdens de jonge jaren. Als hoogbegaafde kinderen niet al vanaf heel jonge leeftijd academisch uitgedaagd worden, vinden ze het werk op school te gemakkelijk, gaan ze zich vervelen, ontwikkelen zij een slechte werkhouding en hebben regelmatig negatieve gevoelens over school.
Op de basisschool maken hoogbegaafde kinderen de meeste opdrachten af zonder enige inspanning, waardoor ze zich niet leren inspannen en dus ook niet getraind worden in doorzetten. Ze weten niet wat werken betekent. Ze weten vaak de meeste stof van het volgend schooljaar nog voordat ze de boeken hebben gezien. Ze vervelen zich continu en dat gaat door gedurende de hele basisschooltijd. Pas op de middelbare school ontdekken de meeste hoogbegaafde kinderen dat ze nooit hebben geleerd te leren en door te zetten. Kinderen moeten vroeg leren dat er een verband bestaat tussen inspanning en resultaat. Dat creëert een gevoel van interne controle dat goed presterende kinderen onderscheidt van onderpresteerders.
Het mechanisme van onderpresteren
Onderpresteerders is de mogelijkheid ontzegd te bouwen aan zelfvertrouwen, omdat ze de relatie tussen proces en resultaat en tussen inspanning en prestatie niet hebben ervaren. Bovendien ervaren hoogbegaafde kinderen geen gezonde competitie met anderen. Als gevolg van slechte studiegewoontes, slechte organisatievaardigheden en verdedigingsmechanismen (ik wist het niet, daar had ik geen tijd voor, ik wist niet dat dat ook moest) hebben deze kinderen vaak het gevoel dat ze geen controle hebben over hun succes op school. Onderpresteerders geloven er vaak niet in dat ze werkelijk kunnen presteren en hun doelen kunnen bereiken, zelfs al zouden ze harder werken en erkennen dat hun gebrek aan inzet de oorzaak is van hun probleem.
Ze voelen zich gevangen in een cyclus van onderpresteren en zolang deze cyclus doorgaat, voelen ze zich minder en minder competent. Ze willen beter presteren maar weten niet hoe. Misschien ontbreekt het hen aan belangrijke leervaardigheden en misschien hebben ze kennishiaten. Ze voelen zich hulpeloos en hopeloos naarmate het gat tussen waar ze zijn en waar ze zouden moeten zijn groter wordt. De druk om te presteren leidt tot lage verwachtingen van zichzelf, welke weer leiden tot gedrag dat hun zwakke, door angst of falen bedreigde zelfconcept beschermt. Onderpresteren blijft groeien totdat iets of iemand planmatig of spontaan ingrijpt om de cyclus te doorbreken.
Het onderpresteren doorbreken
Als leerkrachten en ouders het onderpresteren willen keren is het belangrijk dat zij zich realiseren dat er geen kortetermijnoplossing bestaat. De meest effectieve benadering is eerst meer te weten te komen over de motivatiedynamiek die het onderpresteren veroorzaakt. Daarna kunnen gepaste aanpassingen in het schoolprogramma aangebracht worden – in samenwerking tussen de leerling, de school en de ouders.
Sterke punten eerst!
Als de oorzaken van onderpresteren van een kind onderzocht moeten worden, begin altijd met de focus op zijn sterke kanten; een benadering van de andere kant – gebreken eerst – moedigt het kind aan zich nog meer dan voorheen te concentreren op zijn zwakke kanten. Het onderzoek moet leiden tot het vinden van manieren om het kind te betrekken bij het zoeken naar persoonlijke talenten en interesses. Hiermee bouw je aan het vertrouwen en sterk je het kind in het beheren van probleemgebieden.
Naast de sterke punten moeten ook de ontbrekende vaardigheden en kennishiaten worden geïdentificeerd, waarna de leerling ondersteuning moet krijgen voor het inhalen van deze hiaten. De begeleiding moet zich richten op de sterke kanten en talenten waardoor de leerling kan laten zien wat hij kan, terwijl hij daarnaast aan het verbeteren van ontbrekende of slechte vaardigheden werkt.
Hoe wordt dit een succes?
Om succesvol te zijn is het belangrijk dat de leerling actief betrokken is bij het programma en dat hij voortdurend ondersteuning krijgt van zijn ouders, docenten en hoogbegaafdheid-coördinator/zorgcoördinator. Indien mogelijk zou een docent die het vertrouwen van de leerling heeft het programma moeten coördineren. Programma’s voor het keren van onderpresteren zullen een grotere kans van slagen hebben als ouders en docenten samenwerken door hun kennis te bundelen, waardoor een completer en nauwkeuriger beeld ontstaat van de motivatiekarakteristieken en onderwijsbehoeften van de leerling.
Kenmerken van onderpresterende hoogbegaafde kinderen kunnen zijn:
- Gebrek aan zelfvertrouwen
- Bang om te falen
- Bang om succes te hebben
- Gebrek aan academische vaardigheden
- Gebrek aan doorzettingsvermogen
- Gebrek aan doelgericht werken
- Zwak zelfconcept en lage eigendunk
- Overdreven behoefte aan aandacht
- Vermijden van verantwoordelijkheid
- Gevoel van waardeloosheid/laag zelfbeeld
- Vermijden van competitie
- Negatieve gedachtepatronen (bv. denken dat ze niet slim zijn ondanks een IQ test, het gevoel dat ze niet kunnen slagen ondanks hun hoge intelligentie)
Tot slot
Elk onderpresterend hoogbegaafd kind heeft speciale karakteristieken, talenten en uitdagingen die een uniek respons vereisen. Door hun lage zelfbeeld hebben hoogbegaafde onderpresteerders mentoren nodig of rolmodellen met wie ze zich kunnen identificeren en die ze in vertrouwen kunnen nemen (Rimm, 1986, 2001). Hier komt belangenbehartiging in beeld: door de ouders of door ingeschakelde specialisten. In veel opzichten is het aanpakken van onderpresteren afhankelijk van deze hulp; iemand moet namens het kind pleiten voor een andere aanpak. De kinderen kunnen de moeilijke periode op school te boven komen met hulp van iemand die overtuigd is van hun succes als ze dat zelf niet zijn, die om hen geeft als ze zich alleen of inadequaat voelen en die hen steunt bij hun twijfels en angsten. Dit kan de richting van een kinderleven veranderen. En dit is wat wij moeten doen voor onze onderpresterende kinderen.
Graag lees ik je reactie!
Help je tiener in zijn kracht te komen met deze bijzondere training!
Beste Renata, wat een fijne site heb je met mooie blogs en veel informatie, dankjewel. Mijn zoon van 12 ( iq minimaal 130 ernstige enkelvoudige dyslexie) heeft eigenlijk de gehele basisschool ondergepresteerd. We kwamen er pas in groep 8 achter dat hij hoogbegaafd is en dat hij heeeeeel veel kennis miste omdat hij het gewoon saai vond op school. Nu hebben we in groep 8 en dit schooljaar in de brugklas hard gewerkt samen om uit te vogelen welke kennis hij miste en die aan te vullen. We hebben samen keihard gewerkt uit te vogelen welke manier van leren bij hem past en hoe hij dingen moet doen als samenvattingen maken enzo. Nu lopen we echter tegen nog een probleem. Tijdens toetsen leest hij de vragen niet goed. Hij denkt te snel dat ie weet wat er van hem verlangt wordt en maakt opdrachten dus op de verkeerde manier. Hij denkt dat ook steeds dat ie toetsen goed heeft gedaan maar de resultaten vallen dan tegen omdat hij serieus andere zelfverzonnen opdrachten heeft zitten maken. Ik snap dat dat te maken heeft met te snel denken en assiciaties maken. Ik kan me indenken dat we een soort stappenplan moeten verzinnen zodat ie zichzelf checkt maar daar blijf km op vastzitten want al die vakken zijn zo verschillend. Heb jij enige idee en/of ervaring hoe we dit euvel kunnen tackelen?
Beste Renata,
als je kind aan het onderpresteren is (relatief dan, want wel voldoendes), kan dit dan ook doorwerken in de iq-test? En hoe zou je anders eerst het onderpresteren kunnen aanpakken, zonder dat je een duidelijke ‘score’ hebt waarmee je de noodzaak tot andere aanpak (verrijking) kunt bewijzen. Voelt een beetje als een cirkeltje.
Zoon van 7 heeft op de Wisc V een TiQ van 122 (met enige uitschieter naar beneden verwerkingssnelheid van 98, de rest allemaal veel hoger met Ruimtelijk-visueel op 140).
In principe heel mooi maar lijkt ons toch niet helemaal te passen met alle kenmerken die hij laat zien.
groetjes Ineke
Beste Renata,
Wat fijn om jouw artikel en alle reacties van andere ouders te lezen. Onze zoon heeft een IQ van 122 en 117, maar een verwerkingssnelheid van 91. Hiermee loopt hij tegen veel problemen aan, zoals onzekerheid en faalangst. Hij zit nu in groep 8 en heeft een vmbo-kaderadvies gekregen. Wij zijn er van overtuigd dat hij hier niet past en dat het de problemen alleen maar vergroot. Wat nu?
Beste Cindy, ik zou een specialist hoogbegaafdheid inschakelen om jullie verder te helpen.
Beste Renata. Onze zoon van 9 zit in groep 6 en is vastgelopen op school. Hij wil niet meer werken en laat veel gedragsproblemen zien. In groep 4 is hij getest: totaal IQ van 130, harmonisch profiel maar een gemiddelde verwerkingssnelheid (91). Begin groep 5 is er ernstige enkelvoudige dyslexie vastgesteld. In groep 5 lukte het onze zoon eindelijk om aardig mee te komen, in die zin dat de gedragsproblematiek wat meer op de achtergrond raakte. Zijn leerresultaten blijven echter ver achter op wat op cognitief niveau van hem verwacht zou mogen worden. Ik vermoed dat “de klik” die hij met de leerkracht heeft gehad een grote rol heeft gespeeld. Nu in groep 6 bestaan er echter weer grote problemen, de gedragsproblemen staan weer op de voorgrond (niet willen werken, clownesk en storend gedrag vertonen, geen aansluiting vinden etc). De school heeft aangegeven dat zij het niet meer weten en in gesprekken is naar voren gekomen dat onze zoon wellicht beter af zou zijn op speciaal onderwijs (kleine groep, meer aandacht voor het kind, meer structuur). Vandaag hebben we een gesprek gehad op een SBO, en bovenstaande zaken (rust, aandacht) spreken ons zeker aan. Alleen twijfelen wij of dat is wat onze zoon nodig heeft, of hij daar tot leren gaat komen. Is er in de omgeving van Hoofddorp iemand die jij ons aan kan raden die samen met ons kan kijken wat onze zoon nu echt nodig heeft? Groet Danielle
Beste Danielle, een hoogbegaafd kind met een leerprobleem zoals dyslexie heeft evengoed uitdaging nodig. Daarnaast heeft hij begeleiding nodig in het leren omgaan met de dyslexie, die remt hem immers (voor zijn gevoel) in wat hij wil doen. Ik weet niet wie dit in jullie omgeving kan begeleiden…
Beste Renate, onze zoon is 14 en heeft een IQ van 138 (test in groep 4) en 139 (test in groep 8). In groep 4 was hij zwaar aan het onderpresteren, vandaar de test destijds. In groep 8 was hij de beste leerling van de klas, volgens de juf. Nu zit hij op het gymnasium, tweede klas. Hij leert zich helemaal suf, doet erg zijn best. Maar hij haalt veel onvoldoendes. Zowel met talen als beta vakken heeft hij veel moeite. Hij snapt de vragen niet, is traag. Woordjes leren kost veel tijd, maar ook bij begrijpend lezen toetsen haalt hij magere zesjes. Ik heb een paar dagen een natuurkunde proefwerk met hem voorbereid. Hij zette zich enorm in. Hij snapte er geen snars van en maakte ook geen vorderingen. Eindresultaat een vijf. Hoe kan dit?
Beste Jantina, ik schrijf er over in dit artikel https://www.ieku.nl/2018/12/gelijke-onderwijsrechten-voor-hoogbegaafde-kinderen/. Het onderwijs is ingericht voor gemiddeld tot begaafde mensen, niet voor hoogbegaafde. Je zoon heeft context nodig en complexiteit, top-down leren. Dat gebeurt niet in het VO, dus moet er of aanpassing voor hem komen – wat ik onwaarschijnlijk acht – of hij moet leren hoe hij met de bottom up aanpak om moet gaan en hoe hij het leren kan ombuigen zodat hij op zijn manier leert. Dus niet losse woordjes stampen maar er zinnen van maken of teksten lezen e.d. Het is niet eenvoudig omdat er in het VO weinig tot geen flexibiliteit is en weinig oog voor de leerverschillen van deze kinderen.
Mijn kleinzoon van 10 gaat na de zomer naar groep 8. Hij heeft een test gedaan en blijkt hoog begaaft. Nu heeft hij op zijn rapport voor begrijpend lezen een vwo niveau en voor technisch lezen vmbo kader niveau. Wat moeten we daarmee?. Hij rekent op havo niveau, hij zit al een jaar op bijles spellen en vindt het daar heel fijn, wordt uitgedaagd daar. Volgens basis school kan hij volgend jaar niet naar de havo, we zijn bang dat hij zich op de mavo gaat vervelen, en hij past zich aan als het niveau lager ligt.
Beste Frederike, bedankt voor je vraag. Je zoon is hoogbegaafd, moet dus een VWO advies krijgen. De school moet uitzoeken waarom hij slecht is in technisch lezen. Als ze het niet kunnen, moeten ze een specialist inschakelen die goed en betrouwbaar kan beoordelen wat je zoon nodig heeft aan onderwijs en begeleiding om hem goed voor te bereiden op het VO.
Groet, Renata
Hallo Renata,
Ik heb een vraagje. Mijn zoon is nu volwassen en heeft heel veel hoge drempels gehad op school wat hem een laag zelfbeeld heeft gegeven.
Op de kleuterschool liep hij zeker 2 jaar voor op zijn leeftijdsgenoten. Toen gingen wij verhuizen. Op de nieuwe school liep hij binnen no time 2 jaar achter op zijn leeftijdsgenoten. Daar schrokken we zo van want volgens ons was hij zeer intelligent. Dat was ons ook verteld op de kleuterschool. Dus hebben wij hem geplaatst na zorgvuldig onderzoek op een Montessori school. Daar liep hij de achterstand van 2 jaar binnen een half jaar in. Toen werd daar ook gesproken van een zeer intelligent kind. De tests die hij later onderging plaatste hem voor het vervolgonderwijs op het VMBO niveau 4. Dat heeft hij 1 jaar gevolgd. Toen werd ons verteld dat hij op niveau 3 geplaatst moest worden omdat niveau 4 voor hem te hoog gegrepen zou zijn. Dus hem op een nadere school VMBO niveau 3 geplaatst. Daar gooide hij met zijn pet naar alles. Het verbaasde ons dat hij eigenlijk het hele jaar bijna niets deed en slechte cijfers haalde maar met de toetsen om over te kunnen gaan hij hoge cijfers scoorde. Dus het hele jaar niets doen en in de laatste toetsmaand alles inhalen en goed scoorde. Zo heeft hij de hij alle klassen doorgelopen tot en met het eindexamen. De laatste maand alles doen waar normaal een schooljaar over gedaan werd. Zo heeft hij het VMBO, het Grafisch Lyceum en IT diploma gehaald, Tot nu toe heeft en doet hij nog steeds allerlei cursussen. Nog steeds heeft hij een laag zelfbeeld en is erg onzeker. Ik vraag mij dan ook af dat wanneer er hij goed was opgevangen op school en er goed was gekeken en geluisterd naar hem en naar ons hij wat beter in zijn vel had gezeten. Ik weet wel dat niemand een glazen bol heeft maar volgens mij had de opmerkzaamheid van de leerkrachten veel uitgemaakt in hoe mijn zoon nu in het leven zit. Nu heb ik een kleinzoon en ik zie de geschiedenis zich weer gewoon herhalen. Dit kind kon al op 2-jarige leeftijd letters herkennen en had weet van het alfabet. Kon ook al goed rekenen. Hij leest nu op een niveau dat 2 jaar hoger is dan zijn leeftijdgenoten. Nog meer vaardigheden zijn of liggen hoger dan zijn leeftijdgenoten. Dat word ook door zijn leerkracht onderkent. Doordat hij…wat men zegt…licht autistisch is zit hij in groep 5 van een BSO school. Ik ben zo bang dat hij beneden zijn kunnen scoort en zich vaak…verveelt! Wat kan ik als oma aan mijn dochter, een alleenstaande ouder, adviseren? Alvast bedankt en de vriendelijke groeten, Marrie. Een bezorgde oma.
Beste Marrie, bedankt voor je verhaal. Wat je kunt adviseren? Dat ze een ervaren specialist hoogbegaafdheid inschakelt… Je kleinzoon is misschien “gewoon” hoogbegaafd en helemaal niet autistisch. Iemand met veel ervaring moet naar hem kijken en je dochter adviseren.
Renata.
Hallo Renata, eind tweede kleuterklas is onze zoon, op advies van school, getest bij de PABU in Utrecht. Daar kwam een IQ van 129 naar voren. Vervolgens is er naar ons idee weinig tot niets gedaan met de adviezen. Zijn citoscores waren niet denderend waarop er weer contact opgenomen is met de tester. Zij opperde beelddenken. Aangenomen door school en vervolgens niets mee gedaan. Na groep 4 daalden de citoscores enorm. Rekenen staat op 3, begrijpend lezen, spelling, technisch lezen allemaal op V. Hij scoort mooie cijfers op de zaakvakken en op rekenen. Maar die komen niet terug in de Cito. Het nieuwsgierige en vrolijke jongetje dat hij was in de kleutertje is veranderd in een 10 jarige jongen die zwaar op de hand is. Zegt tegen zichzelf dat hij het toch niet kan, heeft vaak het gevoel dingen verkeerd te doen en is weinig vrolijk. Leeft veel in uitersten. Dus of heel vrolijk of heel boos of er tussenin. Hierin kan hij snel schakelen. Hij heeft weinig interesses en gaat snel uit van het negatieve. Eigenlijk wil hij alleen maar gamen en voetballen met zijn vrienden. Leren voor een toets vindt hij vervelend. Lezen gaat moeizaam. Hij laat zich afschrikken door de tekst. School gaf aan handelingsverlegen te zijn en wilde graag een nieuwe test. Ondertussen ben ik gestart met hem hele woordbeelden aan te leren, op basis van ” ik leer anders”. Resultaat is dat hij eindelijk voldoendes gaat halen voor dictee.
En nu komt het… Hij is getest door een persoon gespecialiseerd in hoogbegaafdheid van onderwijsadvies. Nu komt zij met een TIQ van 107. Waarbij een schooladvies van vmbo-t hoort, aldus de in-er. Ik wer niet goed! Moet ik deze test serieus nemen of kunnen er factoren zijn waardoor dit niet klopt? En daarnaast, hoe krijg ik mijn kind weer “aan”? Ik zie geen motivatie en ook geen plezier. Het is echt niet zo dat ik wil dat hij wet met een IQ van 129 thuis komt, maar ik wil wel dat hij op de juiste school terecht komt waar hij zich gelukkig voelt en zich kan ontwikkelen. Ik vraag me af of de achterstand op taalgebied niet komt door het beelddenken waar niets mee is gegaan. Ik zie gewoon geen mavo-kind. Behalve dan dat hij nu weinig tot geen motivatie heeft. Ik wou dat ik een hele hoop geld had, want dan liet ik een rakit afnemen en schakelde ik hulp in. Wat is jouw idee bij dit verhaal? En kan het zo zijn dat een kleuter slechts in deze fase fors voorloopt en dit later zich vereffent?
Dank voor je artikel. Alles staat of valt met de begeleiding en leerkracht. Mijn hoogbegaafde zoon van 10 jaar zit inmiddels in groep 8 van voltijds hb-onderwijs, en presteert inmiddels al 3 jaar lang ver onder niveau (tot aan V-scores voor rekenen en begrijpend lezen aan toe). Ook in het hb-onderwijs krijgen ze er niet uit wat er in zit. Hij haat school, neemt nergens verantwoordelijkheid voor, heeft een heel laag zelfbeeld, weing zelfvertrouwen. Hij voelt zich onderdrukt op school, en gaat met hangende schouders, sloffend, ieder dag naar school. En ik neem het hem niet kwalijk, hij wordt niet benaderd als gelijkwaardige en wordt ook onderdrukt op school… Geen idee hoe we het de laatste paar maanden op de basisschool volhouden. Gelukkig heeft die IQ test die we ooit hebben laten doen wel opgeleverd dat hij naar het VWO mag. Nu maar hopen dat hij het daar redt met de beperkte tools die hij op de basisschool aangereikt heeft gekregen. Heb je nog tips hoe we hem motiveren/gemotiveerd houden (hij heeft wel zin in het VO) op het VO?
Beste Karin, HB onderwijs betekent niet automatisch dat het passend is… ook daar hebben ze meestal een “one size fits all” aanpak, wat niet bij alle hoogbegaafde leerlingen aansluit. Ik zou je aanraden te kijken hoe het in het VO verder kan, daar zal hij waarschijnlijk maatwerk en specialistische begeleiding nodig hebben. VWO betekent namelijk niet dat het ineens uitdagender wordt…
Beste Renata,
Mijn zoon van zeven is een heel intens kindje, emotioneel intens en sociaal past hij zich aan iedereen aan. Hij vindt zichzelf enorm dom als hij een klein foutje maakt en besluit daarom vaak om het dan maar niet te doen. Hij speelt viool en iedere nieuwe bladzijde van zijn muziekboek is het een tranendal omdat het niet meteen perfect gaat. School is soms moeilijk omdat hij niet alleen wil doen wat de juf zegt, ze hebben inmiddels bedacht dat hij naast het gewone werk ook mag programmeren. Zijn cito scores vliegen alle kanten op, al gelang zijn interesses of gemoedstoestand die periode. Zijn vocabulair is groot maar alleen daar waar hij zich een beetje op inzet heeft hij hoge scores. De rest minder als hij geloofd dat het hem toch niet lukt. Meestal zoekt hij dan veiligheid bij mij om alles nog eens uit te leggen.
Hij doet bij Stibco onderdelen van dynamisch onderzoek en hij laat zien dat hij snel leert, het systeem snel in de gaten heeft. Ik weet niet of een iq test zin heeft als hij zo “flexibel” omgaat met zijn inzet. Ik twijfel of hij een HB-er is en wat ik kan doen om hem te begeleiden, en of het wijsheid is om dat te testen ivm druk van presteren en dergelijke. Zijn vader is dat iig wel, die heeft een iq-test als bewijs. Wat zou u adviseren? Is het verstandig om hem te laten testen of niet?
Beste Maria, je hoeft je kind niet te laten testen om hem als hoogbegaafd te benaderen. Een didactisch onderzoek kan handig zijn voor school om te zien welke onderwijsbehoeftes hij heeft en hoe hij leert.
Dag,
Ons zoontje van 4 is net begonnen op de basisschool.
Hij is heel erg bezig met tellen rekenen alfabet, lezen, schrijven. Niet alleen in t Nederlands maar ook in t Engels. Het liefst kijkt hij de hele dag filmpjes van t alfabet nu in t Engels om daar woordjes van te leren. Hij maakt rekensommetjes zelf etc en leest en maakt zelf woordjes.
Op de peuterspeelzaal ging hij zich vervelen en dus vervelend doen. Tijdens het eindgesprek kwam ook naar boven dat hij heel slim is. Maar t sociaal emotioneel stukje minder was. Ook ok cb wouden ze hem laten testen dit kwam naar voren omdat hij woordjes op ging lezen wat op de muur hing. Maar wou dat hij eerst ging beginnen bij de basisschool en hun bevindingen zijn. Nu op de basisschool ( zijn eerste twee dagen) vroeg ik hoe het ging. Had hun van te voren ingelicht wat cb had geadviseerd. Ik kreeg als antwoord dat hij heel goed was in letters etc. Maar dat hij het knippen met een schaar nog niet snapte. Wat mij verbaasd want thuis knipt hij wel gewoon. Maar hem interesseert dat gewoon niet en wat hij niet leuk vind of aandacht voor heeft Zegt hij weet ik niet of kan ik niet. Heel kenmerkend van hem is hij kent alle automerken uit zijn hoofd. Gaat altijd in onderhandelen met ons als hij iets wil en wij zeggen nee. Moet altijd eerst even zijn eigen ding doen voordat hij naar school gaat dat is dus filmpjes over alfabet kijken. Zijn dit herkenbare dingen voor hoogbegaafdheid? Moeten we hem wel of niet gaan testen?
Hallo Saskia,
het zou kunnen dat je zoontje hoogbegaafd is. Testen of een onderzoek ontwikkelingsvoorsprong met advies voor school. Hij zou vanaf dag 1 uitgedaagd moeten worden op zijn denkniveau… Je kunt mij mailen als je advies nodig hebt.
Onze dochter van 7 presteert ver onder niveau vanaf groep 1, tot groep 3 waar zij na alle onderzoeken, testen, uitslagen en gesprekken naar een school voor hb kinderen mocht.an Onverwachts kwam daar een verhuizing naar Noorwegen tussen en beginnen we weer van voor af aan. Hoe lang kan en mag dit duren. Hoe lang kan een kind dit aan? hoe “schadelijk” is dit voor haar?
Hallo Nadine, wonen jullie nu in Noorwegen? Hoe gaat het nu op school?
Ja wij wonen nu in Noorwegen. Sinds 14 augustus gaan onze kinderen naar school. Helaas niet naar een internationale school, wij wonen in een klein afgelegen dorpje. Maar nadat wij uitgebreid ons verhaal hadden gedaan en zorg over onze hb dochter hadden gedeeld vertrouwden wij er op dat zij meteen tot actie over zouden gaan. Helaas was dit niet het geval en moesten wij toch weer aan de bel trekken. Het blijkt dat zij absoluut niet weten hoe ze met een hb kind om moeten gaan. Momenteel wachten wij op hulp van buitenaf zoals dat proces in Nederland ook gaat nádat je kind hb is getest. De test in Nederland bleek bij de helpende instanties bekend dus deze hoefde (tot spijt van jongste dochter want dat vond ze toen geweldig) niet meer afgenomen te worden. Waarschijnlijk krijgt onze dochter nu een 1 op1 juf maar ik weet niet of dit voldoende dan wel goed voor haar is. Alleen versnellen lijkt me ook niet voldoende. Mogelijkheid voor ander onderwijs is hier ook niet. Ondanks dat het welzijn van onze dochter boven de schoolprestaties staat willen wij niet dat over 3 jaar in Nederland word gevraagd onder welke steen wij hebben geleefd. Mocht het onderwijs niet voldoende blijken dan gaan wij voor het nieuwe schooljaar in Nederland terug. Maar voor nu wil ik mijn vrolijke lieve positieve meisje weer terug die zorgeloos en vrolijk door het leven kan huppelen.
Hoi Nadine, je kunt misschien Kari Kolberg mailen van ECHA Noorwegen http://www.echa.info/42-national-correspondent-norway, zij zou kunnen meedenken.
Ik ga haar meteen opzoeken. Hartstikke bedankt!
hoi Renata, welke intelligentietest raad je aan voor een onderpresterend meisje? Groep 3. groet, Karin
Hallo Karin, de vraag is eerder: wie laat je een jong onderpresteren meisje testen? Het moet een ERVAREN psycholoog zijn, ervaren met hoogbegaafde, onderpresterende, zich verstoppende kinderen…
Waar kan ik een specialist hoogbegaafdheid vinden?
Ben nieuw in dit wereldje.
Pas sinds afgelopen vrijdag weet ik dat mijn 7 jarige zoon zeer hoog begaafd is.
Bijvoorbeeld op deze website 🙂 en verder o.a. http://www.gewoonhoogbegaafd.nl
Hallo Renata,
Alles wat ik hier lees, is zó herkenbaar! Mijn zoon heeft alle kenmerken die jij hier op noemt. Heeft een enorm laag zelfbeeld en heeft alle interesse in school verloren. Toen hij 5 jaar was is hij getest en is toen door een orthopedagoog hoogbegaafd ‘bestempeld’. De reden dat we hem lieten testen was omdat we heel veel ellende hadden op school: hij had sociaal gezien een achterstand en werd veel geplaagd. Door de jaren heen is het altijd moeilijk geweest tot hij in groep 5 dreigde vast te lopen. De orthopedagoog is toen mee naar school gegaan en hij heeft toen op haar advies een groep overgeslagen. Op zich ging dat goed: minder problemen, maar nu lijkt hij zo ontzettend ongemotiveerd te zijn. Hij zit nu in groep 8, heeft net z’n drempeltoets gehad, en krijgt VMBO-kader advies. Als dat inderdaad door gaat, dan wordt hij zeker doodongelukkig, alleen ziet hij dat zelf nog niet. Hoe krijg ik hem op tijd gemotiveerd voor de midden- en eindtoets en hoe kan ik zijn zelfwaarde / zelfbeeld op een gezond peil brengen? Ook durft hij, als hij iets niet weet, zijn vinger op te steken omdat hij dan denkt dat ‘men’ denkt dat hij dom is, met als gevolg dat hij nu echt inmiddels een achterstand heeft. Hij is bovendien zeer gevoelig (zowel mentaal als lichamelijk). Alvast bedankt voor je advies!
Hallo Conny, ik denk dat er een specialist bij moet om te kijken welke onderwijsaanpassing nodig is. Het hoeft niet te betekenen dat hij de stof niet beheerst. Je kunt deze kinderen moeilijk toetsen met standaard cito, die ontworpen is voor de gemiddelde en eerder zwakkere leerling…
Je kunt je zoon niet gemotiveerd krijgen als hij niet op zijn denkniveau aangesproken en uitgedaagd wordt. Dus daar zal eerst iets aan moeten gebeuren.
Renata
Dag Renata
Mijn dochter van vijftien wil helemaal niks meer. Ze zit op het vwo en haalt alleen nog maar onvoldoendes. Is al jaren aan het onderpresteren en heeft nog nooit het nut van school ingezien. Zo langzamerhand denkt ze dat ze toch niet zo intelligent is. Wij als ouder kunnen haar niet meer bewegen om te gaan studeren, we hebben vanalles geprobeerd maar ze weigert alle hulp.
Wat kunnen we doen om het tij te keren? vriendelijke groet
Annelot
Beste Annelot, je moet zo snel mogelijk een specialist hoogbegaafdheid inschakelen. Als je mij een email stuurt, kan ik je gegevens sturen van iemand die zou kunnen helpen. Groet, Renata
hoi Renata,
Ik volg al langer jouw site en heb er al heel veel aan gehad. Mijn zoon zit nu in groep 6 en is op advies van school sinds dit schooljaar begonnen met kinder(drama)therapie. Nu is de therapeut ermee gekomen dat ze toch echt wel denkt aan hoogbegaafdheid. Dit heeft ze ook aangekaart bij de ib-er op school. onze school staat bekend dat er veel gedaan word voor hoogbegaafden, maar in werkelijkheid krijgt iedere leerling in de plusklas hetzelfde aanbod. Volgens de therapeut is hij ook een onderpresteerder, hij doet wat er gevraagd word, en past zich perfect aan. De therapeut wil hem graag getest zien, hoe regel ik dit het makkelijkst? En bij wie klop ik dan aan? Word er dan een IQ-test afgenomen of hoe gaat het in zijn werk?
Hallo Tamara, bedankt voor je reactie. Als je zoon nu onderpresteert is een IQ test nog niet handig. Dan zou hij tijdens de test ook onderpresteren en dan heb je geen betrouwbaar beeld. Een didactisch onderzoek is denk ik beter, waarna de school zijn programma moet aanpassen. Als dit bijvoorbeeld het hele schooljaar uitgevoerd wordt en je zoon voelt zich beter, kan een IQ test overwogen worden. Meer over het didactisch onderzoek lees je hier https://www.ieku.nl/didactisch-onderzoek/
Renata
Hoi Renata,
Dank je wel voor je terugkoppeling. Het enige waar ik dan nog over na denk, hij haalt wel goede cijfers en goede resultaten op de cito’s. En didactisch onderzoek hebben ze in groep 4 op school al eens gedaan maar er is ons nooit verteld tot hoe ver ze toen doorgetoetst hebben. Dus hij presteert onder in de zin dat wij denken dat hij meer in zijn mars heeft, dat dit nu te makkelijk voor hem gaat en hij zich daardoor gaat vervelen.
Beste Renata,
Vorig jaar schreef ik een reactie over het onderpresteren van mijn dochter in groep 5 (TIQ123 ) met ernstige enkelvoudige dyslexie. Jij gaf aan dat ze moest leren werken met een computer en omgaan met haar dyslexie. De school werkt goed mee; mijn dochter werkt inmiddels met Kurzweil, volgt een typecursus (gedeeltelijk onder schooltijd) en we laten haar de dictees uit haar hoofd leren, zodat ze niet nog meer faalangst krijgt, dan dat ze al heeft. Ook heeft de school begeleiding gevraagd vanuit het traject hoogbegaafdheid van het samenwerkingsverband. Hierdoor zit mijn dochter beter in haar vel, heeft minder driftbuien en gaat met een beetje meer plezier naar school. Ze maakt haar huiswerk goed(wel moeite met plannen) en leert goed voor haar toetsen en haalt dus goed resultaten voor het leerwerk. Nu mijn vraag; onlangs had ik een gesprek met de leerkracht waaruit naar voren kwam dat het advies waarschijnlijk op vmbo-tl uit gaat komen, waarbij het geen grote scholengemeenschap met meerdere niveaus mag zijn. Op zich snap ik het advies van de school; mijn dochter scoort heel erg laag op spelling (altijd V) en technisch lezen (V). Rekenen en begrijpend lezen en woordenschat meestal II, nu ze haar cito-toetsen met Kurzweil maakt,.(dat is dus super van de school, vinden wij als ouders). Wij zouden met dit advies kunnen leven, vooral ook omdat we hopen dat onze dochter met plezier naar school gaat en zelfvertrouwen houdt. Zelf geeft ze aan dat ze 4 jaar middelbare school fijn vindt omdat ze geen 5 of 6 jaar naar school wil. Zelf geeft ze duidelijk aan dat ze naar een MBO wil, waar ze praktischer bezig kan zijn.
Wat vind jij van dit schooladvies?
Hallo Leentje, het is moeilijk om een algemeen advies te geven als ik je dochter niet ken. Van afstand zou ik geen vmbo adviseren aan een hoogbegaafd kind. Havo of vwo met dyslexiebegeleiding zou beter aansluiten bij haar potentieel. Nogmaals, dit is een advies op afstand… over het algemeen mag een leerprobleem geen belemmering zijn, het kind is hoe dan ook hoogbegaafd of begaafd, dus die kant moet uitgedaagd worden. Dat je dochter aangeeft lager te willen zitten kan te maken hebben met sociaal wenselijk antwoorden, met wat ze misschien op school van de leerkracht hoort e.d. Zij kan nog niet op deze leeftijd inschatten wat beter is voor haar, daar moeten volwassenen haar bij helpen. Een vmbo advies is niet het advies dat ik zou geven. Groeten, Renata
Dit is zo verschrikkelijk herkenbaar. Het begon bij onze zoon al in groep 1/2. De juf zag niet dat hij meer uitdaging nodig had. Dat hij thuis al begon te lezen geloofde ze gewoonweg niet. Hij ging clownesk gedrag vertonen. Na een intelligentietest in groep 4 werd er een performaal/verbaal kloof geconstateerd en daar werden alle “problemen” aan opgehangen. Ondanks het feit dat er in het rapport duidelijk werd aangegeven dat hij uitdaging nodig heeft en de stof razendsnel snapt, moest hij toch eerst laten zien dat hij zijn weektaken kon afmaken en dan kan er pas gekeken worden naar uitdaging. Hij had en heeft een veel te laag werktempo. En zijn motivatie voor school is erg laag. Vaak is het saai en na een nieuwe test in groep 7 werd er een nieuwe poging gedaan voor verrijking, maar dat sloeg niet aan omdat dit waarschijnlijk niet zijn interesse had, maar ook omdat hij niet gewend is uitgedaagd te worden en hij daarin niet erg werd begeleid. Hij presteert al jaren onder zijn kunnen en laat ook niet in Cito’s zien wat hij kan. Zijn scores fluctueren heel erg. Hij zit nu in groep 8 en gaat nar verrijkingslessen op de middelbare school. Als hij daar geweest is, straalt hij en zit hij vol verhalen wat hij gedaan heeft. Al die jaren op de basisschool heeft hij dit enthousiasme niet laten zien. En nu achteraf denken we dat we het veel te lang hebben laten doorsudderen en teveel vertrouwen hebben gehad in school en de leerkrachten. Het is wel duidelijk dat er weinig kennis is over (meer)begaafde en hoogbegaafde kinderen. Wij weten wel dat wij de ontwikkeling van onze dochter in groep 2 sterk in de gaten houden. Zij is op deze leeftijd al “verder” dan haar broer én ze heeft het geluk een juf te hebben die haar nu al extra uitdaging geeft. Maar door onze ervaring met onze zoon zijn we een stuk wijzer geworden.
Bedankt voor je reactie!
Het blijft een hindernis voor onze zoon. Het zgn kwartje wil maar niet vallen en zijn motivatie is niet meer wat het was. Hij heeft hulp nodig bij zijn vermijdingsgedrag of onderpresteren. Hij is een begaafde dyslect en opnieuw na vijf jaar getest. We hebben erin toegestemd om opnieuw te testen omdat school (vmbo-tl klas 2), de ondersteuningsbehoeften beter in kaart wil brengen. Maar we hebben ook een beetje de indruk dat er door sommige leraren wordt getwijfeld aan zijn begaafdheid. Zoon gaf aan dat hij de test heel moeilijk vond en een heleboel niet wist of kon (nummers herhalen noemde hij als voorbeeld). Is het mogelijk dat een kind van 13, na 5 jaar minder hoog scoort? Want uitdagingen heeft hij de afgelopen jaren niet meer gehad en ook niet opgezocht.Bij de vorige test kregen we direct een TIQ te weten per email, nu horen we helemaal niets. Wel viel ons op, dat hij na de test niet passief op de bank ging liggen met de computer. Hij bouwde een constructie van bakstenen/takken in de tuin en maakte ’s avonds een mooie tekening. Zoveel vragen en we moeten nog zo lang wachten op een gesprek op school. School gaf aan dat iq wel degelijk kan dalen, dus een kind kan z’n begaafdheid verliezen?
ik lees graag mee. Hier hetzelfde verhaal met dochter in groep 7. Is het tij nog te keren, vraag ik me af. Zij gaat nog opnieuw getest worden binnenkort omdat ook ik, door haar gebrek aan leerhonger, blijf twijfelen aan de uitslag van de vorige test, toen ze vijf jaar oud was. Onze zoon zit in groep 5 en geeft iets meer aan dat ie wil leren, maar heeft wel vermijdingsgedrag. We willen graag zo snel en zo goed mogelijk bijsturen als dat kan.
Het kan dus echt blijkbaar, dat je je begaafdheid kwijtraakt. Onze zoon gaat van TIQ125 naar TIQ 100-105. Er is geen IQ score aan de test gekoppeld, maar de uitslag was dat hij op vmbo-tl op de goede plek zit. Heel vreemd, vooral omdat wij hem hierin niet herkennen.
Mareke, zijn IQ is niet weg, hij heeft het niet leren gebruiken. VU Amsterdam doet daar uitgebreid onderzoek naar. Hij blijft zijn hele leven hoogbegaafd… want de karakteristieken als intensiteit en hooggevoeligheid zijn er nog steeds. Je kunt bij de eerste test niet per ongeluk te hoog scoren. Ik zou dus zsm een hb specialist inschakelen voor een didactisch onderzoek en advies aan school.
Groeten, Renata
We hebben inmiddels een hb-specialist ingeschakeld. Maar ook bij haar komt er geen begaafd meer uit de wisc-V. Terwijl de eerste test, 6 jaar geleden, ook door een hb-specialist is uitgevoerd. Wij snappen er niets meer van, en we zien onze zoon meer en meer vastlopen. Maar aankloppen bij hb-specialisten heeft nu ook geen effect, want de wisc tikt nog maar net een bovengemiddels iq aan. Hij was twice exceptional (dyslexie), we hadden een prettige coach gevonden, maar dat door de test afgezegd. School vindt het alleen maar makkelijk, want ze hoeven dús niets te doen. Is het nu zo dat onze zoon zo extreem onderpresteert, dat niemand hierdoor heen prikt? Je kunt toch nooit per ongeluk te hoog scoren?
Hallo Renata, onze zoon, 5 jr, heeft vorig jaar vanuit groep 2 in 4 maanden ochtenden groep 3 gedaan en kon na de zomer de overstap maken naar groep 4. Met frisse tegenzin begonnen. Juf geeft aan dat hij moeilijk (of niet) te motiveren is. Ze geeft aan dat ze het ‘aan’ knopje niet kan vinden. Geeft aan dat hij in feite alle voorwaarden heeft (gecreëerd) waarop hij vloeiend door dit schooljaar heen kan gaan, maar het lijkt hem niet te boeien. Zoon is niet blij. Hij wil spelen, spelenderwijs ontdekken en vindt werken (momenteel) stom. Daarbij ziet hij dat zijn nieuwe vriend in groep 4, sneller stappen zet en dat frustreert hem mateloos. Juf is bang dat ze hem niet voldoende kan voorbereiden op zelfstandig werken en probeert hem op allerlei wijzen te motiveren. Daarbij blijft het lage werktempo een terugkerend item. Thuis leggen we nagenoeg alles uit; waarom moet hij dingen doen, wat voor nut heeft dit, oorzaak en gevolg. Doordat we dit zo oppakken, is hij eerder (maar ook zeker niet altijd) om te doen wat hem gevraagd wordt. Welke stappen kunnen wij zetten om hem weer in het zadel te krijgen? Vast bedankt!
Beste Krista, het is voor mij op afstand moeilijk in te schatten wat de reden kan zijn. Jullie zoon is wel versneld, maar in hoeverre is het onderwijs aangepast? Groep 4 is qua stof min of meer hetzelfde als groep 3, misschien dat er eerst gekeken moet worden naar zijn onderwijsbehoefte. Een didactisch onderzoek kan daarbij helpen.
Groet, Renata
Oh eindelijk wat herkenning. Mij is afgelopen vrijdag op school verteld dat men denkt dat mijn zoontje (7jaar) misschien wel hoogbegaafd is en een onderpresteerder is. Eerder werd al door de logopediste gezegd dat hij wel erg veel nadenkt over alles en dat hij veel aan het analyseren en beredeneren is. Toch komt het nog als een onverwacht iets. Hij zat namelijk op fysiotherapie voor o.a. schrijven en op logopedie voor lezen (bleef hakken en plakken). Zijn punten zijn ook niet zo hoog (Rekenen begon wel heel hoog), maar voor de DMT (snel woordjes lezen) toetsen zelfs een V (het laagst). Ook was het geen kind dat veel wist, snel kon tellen, goed kon tekenen of namen kon onthouden. Wel kon hij enorm druk (ook veel energie) zijn en iedereen de oren van het hoofd vragen en als je niet snel genoeg antwoorden (geen geduld) verzon hij een antwoord voor je. Wel had en heeft hij altijd specifieke interesses, nu de natuur metname alle insecten, reptielen en amfibieen. Dus als de juf vraagt, waarom hij zijn som niet heeft gemaakt antwoord hij: oh ik dacht even aan iets anders, er lopen thuis 14 salamander (hele kleintjes uit de bossen naast ons) los, misschien heeft eentje wel de school bereikt, misschien zit hij wel in deze klas. Ook blijkt dat hij sommen vaak op een andere manier maakt, maar wel tot het juiste antwoord komt. Tijdens (als ze al bezig zijn) de toesten van snel woordjes lezen, vraagt hij of de juf wel de tijdklok aangezet heeft. Hij wil altijd ALLES weten. En ook al blinkt hij niet zo uit in de schoolse activiteiten, hij blinkt wel uit op het podium (hij verteld zo moppen op een podium of een ‘eigen’ stukje doen geen probleem, geen zenuwen en hij hoeft niet te oefenen (doet hij volgens de juffen zelf in zijn hoofd, dus ik zie daar niks van)). Ik vind het ergens wel kloppen die ‘hoogbegaafdheid’, maar zijn vader vind het niet zo kloppen (is wel altijd anders geweest), vind hem gewoon vaak moeilijk doen (uiteraard vind hij zijn zoon wel een lief leuk kind hoor). Ik vind het moeilijk, van de ene kant zou ik zo graag willen weten of het nu wel/niet klopt, ben ik daar zo nieuwsgierig naar. Van de andere kant wil ik eigenlijk alleen maar dat hij gelukkig is en gewoon goed in zn vel zit (dat is momenteel wat minder) en doet het er niet toe of hij wel/niet hoogbegaafd is. School heeft wel meteen een plan gemaakt, aanspreken op een meer volwassen manier, extra aanbod evt ander aanbod, door vragen hoe hij tot iets komt en over 2 maanden kijken weer kijken hoe het nu gaat. Eigenlijk had ik afgelopen vrijdag een gesprek met de juffen en IB-er omdat mijn zoon steeds vaker overhoop met zijn vrienden ligt, dus je kunt wel begrijpen dat ik nu op zoek ben naar herkenning. Dus fijn dit artikel over onderpresteren en mocht je nog tips hebben, graag.
Hallo LInda, bedankt voor je reactie. Je schrijft iets tegenstrijdigs: je wilt aan een kant dat je zoontje gelukkig is en goed in zijn vel zit en aan de andere kant toet het er niet toe of hij hoogbegaafd is. Ik denkt dat het goed is om te weten of hij hoogbegaafd is (hiervoor hoef je geen IQ test laten afnemen, door een didactisch onderzoek en een gesprek met een ervaren specialist kom je al heel ver). Waarom is het voor je zoontje en voor jullie belangrijk te weten? Omdat hij dan zichzelf beter kan leren begrijpen (zijn gedrag, waarom hij anders is, waarom hij weinig aansluiting heeft in de klas, waarom hij anders leert) en jullie kunnen zijn gedrag beter interpreteren. Je hebt hiervoor geen “bewijs” nodig met een getal, een ervaren specialist kan een schatting maken. Daarnaast is het belangrijk dat gekeken wordt naar zijn didactische voorsprong en hoe hij leert, zodat zijn programma op school passend gemaakt kan worden.
Mocht je advies willen, kun je mij altijd mailen. Groeten, Renata
Hallo, Ik zit eigenlijk een beetje met tranen in mijn ogen en weet het niet meer.
Onze zoon is 13 en ghaat naar de 2de in het VO. Op de basisschool was hij tot de 2de groep een vrolijk kereltje (wel met een traumatische ervaring welke PTSS heeft opgeleverd). Zijn juf in ghroep 1 zag dat hij een breede interesse had en hij mocht zelfs al PPT presentaties geven, hij genoot er van. In groep 2 werd het al minder en in groep 3 kreeg hij een juf die hem maar lastig vond en zelfs vertelde dat hij dom was. Hij moest getest worden. Hij was 7 en bleek een iq gemiddeld 137 te hebben. Er was door de OBD een mooi rapport opgemaakt met aanwijzingen voor de school. Niet alle stof geven en ondersteunen met automatiseren (boek, potlood en schrift op tafel als de les begint). Als hij zijn rijtje af had zou hij beloond moeten worden met verdieping…dat kwam niet. Ik heb wat gesprekken gehad. De juf wilde hem ook niet testen op dyslexie. Hij haalt toch goede cijfers was dan het antwoord (ja hij is ook pienter maar qua lezen en schrijven was het een drama) Zijn prestaties werden steeds minder. Pas in de zomer vakantie groep 6 naar 7 is hij getest en ja deze overbezorgde moeder had het goed. Inmiddels was zijn school niveau van VWO + naar MAVO/HAVO gegaan. In groep 8 kreeg hij een juf die net van de PABO afkwam. Zij had het vrij zwaar en vond onze zoon maar lastig. Hij is creatief, sportief en hulpvaardig ,aar kan totaal niet tegen onrecht. En is hyper gevoelig. Zijn eindrapport was erg mooi maar zijn advies is toch echt mavo geworden en dat kwam door zijn werkhouding….geef hem dan extra werk hebben wij altijd gezegd. Hij zit nu op het VO en weer wordt er niet echt naar het kind gekeken maar naar de schoolscore. De school wil zo hoog mogelijk eindigen met geslaagden. Onze zoon had aan het einde van dit schooljaar allemaal zevens en achten jammer genoeg in 5 voor wiskunde (leraar afwezig geweest en geen orde in de klas) door die ene 5 niet naar de HAVO.
Hij zit nu in een klas die nog drukker is dan het vorige jaar. Hij had goede voornemens nl HAVO niveau met de kerst maar ik zie de bui al hangen. Hij heeft al geen zin meer om iets te doen zo jammer. Zijn zus is 14 zit in 4 VWO. Zij is niet getest maar heeft wel 1 1/2 jaar overgeslagen op de basisschool. Zij zegt regelmatig…mam hij is echt veel slimmer dan ik ben. Hij denkt zo logies na over de dingen. Maar ja ik heb nu wel een ongelukkig mannetje en weet het niet meer. Hij vraag me ook vaak of ik hem niet thuis les kan geven want ik begrijp hem wel. Op school wil hij met de groep mee doen en is dan veel drukker dan hij eigenlijk zou willen zijn. Ik woon in NH en ik heb geen idee waar we naar toe kunnen om onze zoon te ondersteunen.
Ans: bedankt voor je reactie. Je moet zo snel mogelijk een specialist erbij halen. Je kunt mij een email sturen, want dan kan ik je doorverwijzen! Er zijn ook andere scholen in NH. We kunnen dan kijken wat het beste is. Ik heb ook een collega die jullie goed kan begeleiden.
Groet, Renata.
Bedankt voor dit mooie artikel. Onze dochter (4,5) is nog niet zolang geleden begonnen op de kleuterschool. Waar ze thuis al bezig was met lezen en rekenen zien ze hier op school niets van terug. We hebben gisteren haar eerste ”rapportje” ontvangen en ze scoorde heel gemiddeld en zelfs laag op sommige gebieden. Thuis zien we een heel ander kind dat zoveel meer kan dan ze nu laat zien. We hebben haar enige tijd geleden laten testen en daar kwam een IQ score uit van 137. We zitten met onze handen in het haar. Hoe moeten we dit nu aanpakken?
Hallo Leonie, bedankt voor je reactie. Ik schrijf regelmatig over hoogbegaafde meisjes. Ik heb er zelfs een kleine zelfstudiecursus over gemaakt… Hier kun je meer lezen https://www.ieku.nl/hoogbegaafde-meisjes/. Je hebt een meisje dat zich, zoals de meeste hoogbegaafde meisjes, sociaal aanpast. Bovendien is je dochter vermoedelijk uitzonderlijk begaafd… Een didactisch onderzoek en een advies aan school van een ervaren specialist is aan te raden. Groeten, Renata
Kan een kind met een TIQ 125 en ernstige enkelvoudige dyslexie ook onderpresteren? Onze zoon zit in de 1e klas vmbo-tl. Zijn cito scores waren te laag voor een tl/havo klas. Hij heeft goede cijfers gehaald en had een doel; naar de HAVO met technasium. Maar dit doel lijkt hij ineens te laten gaan. Hij is van energiek/goede ideeën/creatief naar behoorlijk passief gegaan. Hij haalt ook voldoendes door niet/nauwelijks te leren, sommige vakken dan nét een voldoende. Er is nauwelijks huiswerk. En dan een proefwerk leren? Teveel moeite.
Zijn dyslexie lijkt naar de achtergrond verdwenen door de goede resultaten. Hij krijgt verder geen begeleiding meer omdat resultaten dus goed zijn. Engels staat hij gemiddeld een 8, is momenteel onderwerp bij de dyslexie begeleiding.
Neemt hij nu zichzelf in bescherming? Is dit onderpresteren? Wij hebben sterk het gevoel dat hij niet thuis hoort op het vmbo, maar met de huidige resultaten zal opstromen niet bespreekbaar zijn. Hoe kan ik dit toch bespreekbaar maken?
Beste Mareke, een kind met dyslexie kan zeker onderpresteren! Dyslexie is immers een leerprobleem, heeft niets te maken met je cognitieve capaciteiten. Hij heeft ondanks zijn dyslexie heel hoog gescoord op de IQ test, heeft de psycholoog daar niets over gezegd? gezien zijn IQ zou je zoon minimaal Havo moeten doen of VWO met een dyslexie afdeling. Als je het niet lukt om dit zelf te bespreken op school, zou ik een specialist inschakelen. Je kunt mij mailen voor een paar namen.
Groeten, Renata
Wat een herkenbaarheid!
Mijn zoon is 12 jaar en zit nu in 1 HAVO. Vorig jaar in 1 VWO. En het liefst wilt zijn school hem op het VSO plaatsen…
Op de basisschool was het al snel duidelijk dat mijn zoon sneller leerde dan gemiddeld. Na een test bleek hij een TIQ te hebben van 128, hij was toen 6 jaar. Er was sprake van een disharmonisch profiel. Er werd aan school doorgegeven dat compacten en verrijken een must was. Dit werd gedaan, áls hij maar eerst het reguliere werk af zou krijgen. Dat lukte hem niet, hij kon zich niet concentreren en daardoor kreeg hij ook geen pauzes meer op school: het werk moest ten slotte af en met straffen zou dat vast lukken… hij sloeg in groep 4 een klas over, dit had totaal geen effect. Het bleef drama op school en mijn zoon was niet aan het werk te krijgen. Ondanks dat waren zijn cijfers wel altijd hoog.
Er werd gezegd dat ik als ouder mijn kind te veel aan het pushen was dus dat het tijd werd voor een gezinsonderzoek en bij mijn zoon een onderzoek naar ADD, ADHD en ASS, ook werd er opnieuw een IQ test afgenomen. Dit keer heb ik zelf de instantie uitgezocht waar mijn zoon en ons gezin onderzocht zouden worden. Het TIQ was 132 en wederom disharmonisch met een aantekening erbij dat de IQ score hoogst waarschijnlijk gedrukt werd door een lage verwerkingssnelheid. Hij twijfelt vaak aan zichzelf en komt later alsnog met het juiste antwoord, wat dus niet meer meegerekend wordt.
Er werden verder geen diagnoses gesteld en ook over de gezinssituatie waren er geen klachten. Conclusie was te weinig uitdaging op school.
Mijn zoon kwam vervolgens in een klas voor hoogbegaafde kinderen. Ook hier moest hij weer eerst het reguliere werk afmaken dus ook hier kon hij niet aarden. De klas werd opgeheven en mijn zoon kwam wederom op een andere school. Het leek hier beter te gaan. In elk geval op sociaal vlak was er een gigantische sprong vooruit. Het leren daarentegen ging niet beter, maar dankzij de gezelligheid in de klas ging mijn zoon niet meer huilend naar school.
En toen VWO. Vanaf dag 1 ging het al fout. Hij maakte zijn huiswerk niet, leerde niet, kwam elke dag te laat, ging huilend naar school… werd letterlijk ziek van school. De school had geen idee hoe hem te begeleiden en hij werd in een soort trajectklas ‘gestopt’, waarover ik in den beginne al verkeerd was ingelicht. Het zou zijn om hem te helpen leren leren en structureren. Echter bleek het ’traject op maat’ een voortraject te zijn voor speciaal onderwijs. Hij ging met nog meer tegenzin daarheen als naar al zijn vorige scholen. De gedragsproblemen van de (veel oudere) klasgenoten maakten dat mijn zoon zelf ook steeds meer gedragsproblemen liet zien. In meerdere gesprekken dit aangegeven maar er werd niet geluisterd, hij moest daar blijven. Eindstand een advies voor SVO.
Met heel veel pijn en moeite heb ik een andere school weten te vinden binnen het regulier onderwijs. Hij is daar dit schooljaar als gastleerling begonnen aan tweetalig onderwijs in klas 1 HAVO. Het begin was echt heel positief. Zijn eerste rapport alleen maar voldoendes dus we waren blij. Na de herfstvakantie begonnen de problemen echter weer. Buikpijn, misselijk, huilen en de eerste onvoldoendes kwamen ook weer binnen… de beloofde extra (specialistische) begeleiding blijft uit, ik moet dat zelf maar regelen (als alleenstaande; studerende moeder) en zelf betalen en ook de jeugd en gezinscoach moet maar eens langskomen… weer…
Ik ben volledig radeloos. Meerdere keren heb ik aangegeven wat mijn zoon nodig heeft, artikelen aangedragen, boeken uitgeleend etc… er wordt niets gedaan. Het gastleerlingschap houdt straks weer op. Als hij mag blijven zit hij in ieder geval niet op het VSO waar hij totaal niet past, als hij niet mag blijven moet hij naar VSO.
Hij valt tussen wal en schip want beide mogelijkheden zijn geen oplossing voor het probleem.
Ik zit echt met mijn handen in het haar en heb geen idee hoe ik passend onderwijs voor mijn zoon voor elkaar kan krijgen!
Beste Wendy, bedankt voor je reactie. Eerst even iets over de IQ score: hoogbegaafde en uitzonderlijk begaafde kinderen scoren vaak “disharmonisch”. Dat komt omdat de WISC eigenlijk niet ontworpen is om hoge IQ’s te testen. De test kan niet met hoge IQ’s omgaan. Daarnaast werkt het werkgeheugen van hoogbegaafde kinderen anders, waardoor ze “langzaam” lijken te denken. De verwerkingssnelheid is niet laag omdat het kind niet hoger kan, maar omdat het totaal anders de informatie verwerkt.
Kinderen als je zoon kunnen eigenlijk niet in het reguliere onderwijs onderwezen worden. maar wat dan? Je kunt een ECHA specialist hoogbegaafdheid om advies vragen. Thuisonderwijs via de Wereldschool (http://www.ivioschool.nl/maatwerk-voor-scholen/) is een van de opties. Daarnaast moet de specialist kijken welke vaardigheden jou zoon mist (zoals studerend leren e.d.) en dat zal geoefend moeten worden. Als je mij een email stuurt, kan ik kijken of ik iemand ken in jouw regio die je kan helpen.
Groet, Renata
Beste Renata,
Bij onze zoon is in groep 5 een WISC test afgenomen, waaruit naar voren kwam dat hij hoogbegaafd is. TIQ 136. We waren niet verbaasd, zijn zus en mijn man zijn beiden ook hb. Inmiddels na heel wat gesprekken, gaat het echt lekker met hem. Goede juffen, aangepast onderwijs, sinds 2 jaar in een plusklas 1x per week, vriendjes…in tegenstelling tot andere jaren ging vorig jaar zijn rapport ook ineens in een stijgende lijn. Nu hebben we van de juf begrepen dat zijn schooladvies (hij zit inmiddels in groep 8) zeer waarschijnlijk havo gaat worden. Hij zit met de cito’s over het algemeen in de grafiek in 2, alleen het rekenen is een struikelblok. Daarmee zit hij in een lage 3. Wanneer hij echter thuis oefent op b.v. Squla, zie ik dat het eigenlijk behoorlijk goed gaat. Nu twijfelen wij….ik denk namelijk dat een havo/vwo brugklas mogelijk een beter idee voor hem zal zijn…ik ben namelijk bang dat hij anders weer gaat terugschieten in het onderpresteren. Maar ja, hij laat natuurlijk (nog) geen a+ scores zien in zijn cito’s. Wij denken er over na om een nieuwe WISC af te laten nemen, omdat de vorige test niet meer geldig is, en de juf deze test ook niet meer mag laten meetellen cq. opsturen (V.O.). Heb jij misschien een advies voor ons?
Beste Johanna, bedankt voor je reactie. Ik zou je zoon zeker geen havo advies geven. Op het vwo kan hij later ook wiskunde A kiezen… dat hij “slecht” is in rekenen kan te maken hebben met de manier hoe de stof aangeboden wordt op Nederlandse scholen – veelal bottom-up en zonder context. Dan zie je vaak dat hoogbegaafde kinderen het totaal niet interessant vinden. Dit betekent niet dat hij slecht is in wiskunde. Daar komt bij dat ook de cito’s ontworpen zijn voor gemiddelde tot zwakke leerlingen.daarmee worden de vaardigheden en kennis van hoogbegaafde leerlingen niet getoetst. Bij de cito gaat het er om: kun je reproduceren?
De IQ test is je hele leven geldig en het mag wel degelijk meegenomen worden!! Dit is een groot misverstand in het onderwijsland en bij vele psychologen. Ik ken VO scholen die kinderen toelaten op grond van een IQ test die gemaakt is toen ze 5 waren. Je bent toch je hele leven hoogbegaafd??
Veel succes met het gesprek, ik zou het zeker niet laten zitten.
Mijn jongste dochter van 6 zit in groep 3 en huilt de laatte tijd veel. Ze was altijd een vrolijke flierefluiter met clownesk gedrsg. Thuis is ze een stuiterbal en op school erg rustig. Nu huilt ze dus de laatste tijd regelmatig en zegt ons te missen. Ook klaagt ze vaak over buikpijn rn hoofdpijn. Ze behaalt goede citoscores. Maar niet hoog genoeg voor de zongrodp en 3 sterren rekenwerk. Met de juffn gesproken. De juf heeft het met de ib’er besproken. Ze gaan haar nu toch in de hogere niveaugroepjes zetten. Ook gaan ze het hb protocol inzetten. We gaan vragenlijsten invullen en de ib’er gaat haar doortoetsen. Vandaag mocht ze voor het eerst zonwrtk doen, ze was bloednerveus, de zonnetjes werken op de gang samen, ze was bang dat ze het niet zou kunnen. Waar moet ik de komende tijd opletten? Klinkt dit als een onderpresteerder?
Ik heb haar beloofd om samen musea te gaan bezoeken, te beginnen met naturalis, want ze wilde weten hoe de aarde is ontstaan en hoe planeten in de ruimte komen…
Hallo Esther, bedankt voor je reactie. Je dochter moet zich vooral begrepen voelen, ook op school. De leerkracht moet alle standaard beoordelingsmanieren en onderwijsmanieren loslaten en kijken naar hoe je dochter leert en wat ze nodig heeft. Na het doortoetsen zal misschien meer duidelijk zijn. De IB-er moet wel tot D toetsen. Alleen dan zie je wat je dochter kan. Ook al scoort ze op groep 3 toetsen C, misschien scoort ze juist op groep 4 toetsen B of A, omdat het moeilijker is.
Waar je op moet letten? Het welbevinden van je dochter, hoe ze van school komt. Als het niet lekker gaat, meteen overleggen met de juf. Daarnaast kun je inderdaad van alles ondernemen, thuis en buiten, samen films kijken, praten over de meest uiteenlopende onderwerpen.
Succes! Renata
Ik zit met de handen in het haar….Al vanaf groep 0 geef ik op school aan dat mijn dochter veel meer kan dan ze op school laat zien. Voorbeeld: Voordat ze naar school ging kon ze tot 20 tellen en terug. Na 3/4 jaar school haalde ze de tien niet eens meer volgens de juf. Dat ik aangaf dat ik dat toch vreemd vond resulteerde in een ‘geruststellende’ reactie: Maar ze hoeft dat ook nog niet te kunnen. Vanaf die tijd wordt mijn dochter gezien als een kind dat graag wil, verbaal sterk is maar er toch heel hard aan moet trekken om met de lesstof bij te blijven. Nu in groep 3 zit ze in een speciaal rekengroepje en een speciaal leesgroepje. En speciaal is in deze de werkgroepjes met extra begeleiding voor de wat zwakkere leerling. Ook wij als ouders gingen nu wel twijfelen of ze wel echt hoogbegaafd is. Nu dat we een IQ test hebben gedaan weten we beter. Ze is hoogbegaafd met een harmonisch profiel. En school? Die wil vooral niet naar de afgelopen 3 jaar kijken maar vooruit. En deze juf? Ik vrees dat zij vooral een meisje ziet dat heel veel last van faalangst heeft. De onderzoekster zag daarentegen een dame die echt losgaat bij de moeilijkere opdrachten. Ik vraag mij af of school en de juffen de mogelijkheid hebben om mijn dochter echt te zien. Of ze door haar aangeleerde gedrag heen kunnen kijken en haar echte capaciteiten kunnen zien en kunnen aanboren. En dat ze ondertussen een achterstand heeft opgelopen door niet adequaat handelen vanuit school lijkt mij duidelijk. Wat mag ik nu verwachten vanuit school en bij welke signalen is het verstandig om een andere school/onderwijs te zoeken?
Hallo Astrid, ik kan er kort over zijn: de aanpak van de school is niet juist. Het is begrijpelijk, maar niet goed voor je dochter. Ik zou zo snel mogelijk een specialist inschakelen, die de school kan adviseren dit anders aan te pakken. Deze manier is ook desastreus voor het zelfbeeld van je dochter en ze komt niet uit het onderpresteren op deze manier. Misschien kun je mijn collega Joyce van http://www.gewoonhoogbegaafd.nl mailen, zij is zeer bekwaam en zou je kunnen helpen. Groeten, Renata
Hallo,
Mijn dochter is een slimme kleuter van 5(groep 2) ze scoort tot nu toe alleen maar A+
Daarom zit ze in een soort van plusgroepje met nog 5 andere kleuters.
De laatste tijd merk ik dat ze er liever niet heen gaat. Ze wil liever bij haar vriendinnen blijven en spelen in de klas.
Laatste x moest xs huilen en mocht ze terug naar de klas. Ze zegt dat ze moest huilen omdat ze mij zo mistte. Dat heeft ze nooit.
Aan de ene kant heb ik zoiets van haal haar uit het groepje. Ze zit pas in groep 2. Laat ze lekker spelen maar aan de andere kant zie ik een meisje dat niet wil falen en als ze denkt iets niet te kunnen er meteen de brui eraan geeft en ze moet ook leren door te zetten toch?
Moeilijke keuze…
Beste Mien, dat is juist precies de valkuil. Je denkt: het kind kan het niet aan, ze moet minder doen. En door het minder doen, wordt het kind nog faalangstiger en perfectionistischer. Hoogbegaafde kinderen hebben passende uitdaging én begeleiding nodig. Men moet niet van hen verwachten dat ze alles kunnen, maar uitstralen dat ze alles kunnen leren. Ze zou misschien al in groep 3 kunnen functioneren, maar krijgt telkens van haar omgeving de boodschap (onuitgesproken) dat ze in groep 2 hoort. Ze komt in conflict met zichzelf: kan ik het of kan ik het niet?
Lees de artikelen over hoogbegaafde meisjes hier op mijn website, misschien heb je er iets aan.
Groeten, Renata
Beste Renata,
Wij hebben een hoogbegaafde zoon van 12 die nu in de brugklas van het vwo zit. Hij wil heel graag maar doet zo weinig mogelijk. Vanaf groep 5 heeft hij op het Leonardo onderwijs gezeten en heeft het daar goed naar de zin gehad. Nu moet hij woordjes leren en lappen tekst verwerken. Na een keer doorkijken denkt hij werkelijk dat hij goed geleerd heeft. Hij heeft hier de grootste moeite mee. Daarom ook hulp gezocht waarbij hij leert plannen en leren. Ondanks dit en de hulp van ons wordt hij geïrriteerd als hij wat moet doen. Ook geprobeerd er niet zo boven op te zitten maar dan lijkt er helemaal niets te gebeuren. Het liefst zit hij de hele dag achter de i pad of pc. Heb jij hierin tips? Wat kunnen wij als ouders nu nog?
Vriendelijke groeten,
Merie
Beste Merie, het lijkt er op dat je zoon niet heeft ervaren dat hij na een inspanning een resultaat kan verwachten. De basisschool was waarschijnlijk toch te “licht” voor hem. Hij denkt dat hij alles moet kunnen en beseft niet dat hij ergens moeite voor moet doen om beter te worden. Het is een erg hardnekkig probleem. Ik zou toch een coach zoeken die gespecialiseerd is in begeleiding van hoogbegaafde tieners. Als ouder red je dit niet, want van jullie neemt hij niet genoeg aan. Of hij neemt het wel aan en dan kun je de stappen uit het eboek over onderpresteren toepassen. Dit artikel is misschien ook bruikbaar https://www.ieku.nl/2014/09/geleerd-en-toch-geen-goed-cijfer/.
Groeten, Renata
Hoi,
Dit had ik ook kunnen schrijven! Wat een uitdaging/strijd, die brugklas. Huiswerk lijkt de grootste boosdoener idd!
Hallo Renate,
Mijn dochter van 8 jaar is onlangs getest op dyslexie. Hieruit bleek dat ze bij de laagste 10 procent hoort op spelling en technisch lezen. Dus ze is dyslectisch. Uit de IQ test kwam dat ze een IQ heeft van 123, met een harmonisch profiel. Haar informatieverwerkingsnelhied was 148. De onderzoeker gaf aan dat haar visuele verwerking enorm snel is. In de klas gaat het niet goed, op alle Cito toetsen scoort ze een V , alleen begrijpend lezen en woordenschat zijn voldoende. Volgens de leerkracht werkt ze goed in de klas , maar haar werk is nooit af. Zelf vindt ze school niet leuk en gaat ze niet graag. Ze doet liever andere dingen. Sociaal gezien gaat het wel goed, heeft veel vriendinnetjes en contacten. Op school zit ze in de groepjes die extra instructie nodig hebben en die zwak zijn als het gaat om leren. De onderzoeker zegt dat het echt een slim meisje is, hoe kan het dan dat het zo slecht gaat op school. Is dit misschien ook gewoon onderpresteren?
Hallo Leentje,
bedankt voor je reactie. Je dochter heeft niet een groepje nodig met zwakke leerlingen. Dat is heel frustrerend. Ze heeft handvatten nodig hoe (handig) om te gaan met haar dyslexie en ze heeft hulpmiddelen nodig, zoals een computer of laptop zodat ze kan typen ipv schrijven, een typecursus volgen, ingesproken teksten, ingesproken opdrachten e.d.
Daarnaast heeft ze werk nodig op haar niveau. Dyslexie is geen handicap, haar hersenen werken supergoed. Ze heeft korte instructies nodig, een strategie-schrift met stappen die ze nog niet kent e.d. De school moet dus iets doen – externe advies inwinnen om te beginnen en dan passend onderwijs bieden.
Hallo,
Precies het probleem zoals bij onze zoon. Hij heeft ook dyslexie en een tiq van 125. Ook hij zit vanaf groep 6 in de zwakke groepjes. Tot en met groep 5 ging het best redelijk. Nu zit hij in groep 8 en krijgt hij een schooladvies; waarschijnlijk vmbo-kbl door zijn slechte cito scores. School twijfelt aan het begaafdheidsonderzoek, terwijl deze afgenomen is door een psychologe met ervaring bij (hoog)begaafde kinderen. Wij twijfelen niet en willen hem niet de kans ontnemen om zich te ontwikkelen de komende jaren. Hij is pienter en een harde werker. Gaat nog een strijd worden denk ik.
Hallo Mareke, de school heeft je zoon waarschijnlijk verkeerd begeleid en nu moet hij betalen met een laag VO advies?? Hoe hebben ze hem begeleid t.a.v. zijn dyslexie? Is hij altijd uitgedaagd geweest en heeft hij onderwijs op zijn niveau gehad? Ze hebben hem gewoon laten zitten en hem in zwakke groepjes geplaatst, terwijl hij daar niet thuis hoorde.
Ik zou hem nu zsm door een ervaren specialist laten voorbereiden op het VO en ik zou een VO school kiezen met dyslexie-afdeling, waar hij meer tijd krijgt voor toetsen en waar hij een laptop kan gebruiken ipv te schrijven.
Veel succes! Renata
Wat fijn dat ik een reactie krijg. We hebben al menig gesprek gevoerd op school, ze hadden geen idee wat te doen in groep 6. Ondanks vele tips van de psychologe. Omdat de resultaten achteruit gingen, twijfelden ze aan zijn begaafdheid. De begeleiding verslapte. Wat bedoelt u met een ervaren specialist?
Onze zoon Lodewijk is bijna 14 en zit in 3VWO op een school waar een aparte stroom is voor hoogintelligente kinderen die in het reguliere onderwijs vastlopen. Op zich is dat allemaal heel leuk, maar hij is een chronische onderpresteerder geworden. Dit speelt al vanaf groep 5 op de basisschool (heeft groep 6 overgeslagen, dat was het enige wat ze daar konden bedenken) en wordt alleen maar erger. Het is alleen een complexe situatie want ik ben sinds hij 2 was ziek (kanker) en had al ver voor zijn geboorte langdurige depressies. De depressies zijn sinds kort over, maar nu is mijn man depressief. Lodewijk heeft een jongere zus die ook hoogbegaafd is, en voor wie ook niet alles op rolletjes loopt, maar zij heeft op dit moment minder problemen dan Lodewijk. Ik wil hem graag begeleiden maar het is met teveel. Waar kan ik concrete hulp vinden? We wonen in Hoofddorp.
Beste Eline, bedankt voor je reactie. Het is heftig, zeker als iedereen in het gezin hoogbegaafd is. Depressies komen bij hoogbegaafde mensen regelmatig voor. Ik ken helaas geen coach in de buurt van Hoofddorp, ik heb een goede collega in Amersfoort, Truus van http://www.pienter.eu. Je zou haar kunnen bellen of mailen. Dan ken ik ook Marita uit Tilburg, http://www.berenvanjouwweg.nl. De begeleiding zou misschien ook via Skype kunnen plaatsvinden. Heel veel sterkte met alles! Groeten, Renata
Beste Renata, wat ben ik blij met zo’n uitgebreide en duidelijke website als deze. Met alle informatie die ik hier kan vinden, weet ik beter om te gaan met alles waarmee wij te maken hebben met onze vermoedelijk hoogbegaafde zoon. Op dit moment zijn we bezig met overgang naar een andere school omdat onze zoon, 4 jaar oud, nu al enorme problemen heeft op een reguliere basisschool. Een hoop problemen en zorgen nu. Het is een lastige periode met veel dwars gedrag en onzekerheden. Maar door jouw advies en informatie vallen steeds meer puzzelstukjes op hun plek. Vanaf baby af aan was hij is anders en nu weet ik steeds beter waar dat vandaan komt. Wellicht neem ik binnenkort nog contact met je op om ook persoonlijk advies in te winnen. Vriendelijke groeten,
Marije
Bedankt Marije, veel succes met de zoektocht! Renata.
Beste Renata,
Er is zoveel herkenning bij onze dochter, ze is nu dertien jaar en zit in een Havo brugklas.
Op dit moment zit ze al twee maanden thuis omdat ze niet meer naar school wil. Ze werd gepest, verveelt zich, en is zo diep teleurgesteld omdat ze gehoopt had op de middelbare school eindelijk eens iets te gaan leren. De laatste jaren op de basisschool zijn moeilijk verlopen, ze gaf toen ook al aan zich te vervelen en geen aansluiting te vinden bij leeftijdgenootjes.
Wij hebben ons daar destijds niet genoeg in verdiept en onze dochter zegt nu dat wij nooit naar haar geluisterd hebben.
Ze is boos, teleurgesteld en is alle vertrouwen kwijt.
School wil niet zien dat ze waarschijnlijk onderpresteert maar hoe meer ik er over lees hoe meer ik overtuigd raak dat onze dochter een hoogbegaafde onderpresteerder is!
Ik had haar graag bij jou willen laten testen maar vernam dat je pas in februari weer plek hebt.
zo lang kunnen we niet meer wachten want de leerplichtambtenaar wil natuurlijk dat ze weer naar school komt. Onze dochter blijft alleen weigeren, ze gaat niet eerder naar school dan wanneer ze in de Vwo klas geplaatst wordt zegt ze. Ergens wel begrijpelijk want ze is boos omdat ze onder haar niveau moet werken, aan de andere kant werkt het natuurlijk niet zo..
Wat vind jij hiervan en heb je enig idee hoe wij haar kunnen stimuleren want ze wil ook bijna geen schoolwerk meer doen.
Beste Rolinde, bedankt voor je reactie. Ik ken tieners die hetzelfde overkomt. Of ze voelen zich zo anders dat ze helemaal niet op school passen of ze leren niet omdat de stof te langzaam, zonder diepgang en zonder context wordt aangeboden. Dit geldt overigens ook voor een gymnasium. Voor een IQ test kun je bij een collega terecht, als je mij een email stuurt, kan ik je wat gegevens sturen. Als de school meewerkt aan onderwijs op maat, kan ze het op een reguliere school redden. Anders wenden veel ouders zich tot onderwijs op afstand, zoals de wereldschool of IVIO school. Ik begrijp je dochter overigens wel dat ze alleen naar een VWO klas wil. Als deze school niet wil meewerken, is er misschien een andere VO school of dan onderwijs op afstand. Groeten, Renata
Beste Renata,
Onze zoon van 12 is net op het middelbaar onderwijs. Hij zit nu op een locatie voor Havo/VWO. Over 2 jaar gaat hij naar een andere locatie om daar zijn VWO af te ronden. Zijn IQ test onlangs was zo goed, dat we nu overwegen hem al eerder naar die andere locatie te doen, omdat ze daar ook Gymnasium aanbieden. Hij doet nu al zijn huiswerk op school. Thuis doet hij weinig tot niets. Talen zijn een zwakke kant, maar hij laat daar geen super lage score op zien. Door zijn hoge IQ en ADHD typisch gedrag is hij op de basisschool erg gepest. Op de huidig locatie heeft hij het nu super naar zijn zin. Hij is zeer stellig in zijn mening: ik ga geen Gymnasium doen. Ik hoef niet meer huiswerk. We hebben nu afgesproken dat hij eerst een dagje meeloopt (voelt zich daartoe gedwongen en meent dat we hem straks ook dwingen voor het Gymnasium te kiezen) daarna om een weloverwogen keuze te maken. Hij weet wat hij nu heeft. Hij is heel blij met zijn vrienden nu (heel begrijpelijk), maar hij ondermijnt zijn studievaardigheden. Nu is hij niet gewend thuis te studeren. Grote kans dat hij dat straks ook niet doet. Afijn we hebben er steeds ruzie over en ik wil hem alleen maar helpen.
Beste Rineke, een VWO is toch ook goed? Hoogbegaafde kinderen hebben juist vaker problemen met het stampen van Latijn en Grieks. Een VWO is het gymnasium maar dan zonder deze talen. Dat levert later weer minder stress op. Op het VWO moet hij vooral leren dat als hij naar de stof KIJKT hij het nog niet BEHEERST. Een artikel hierover vind je hier https://www.ieku.nl/2014/09/geleerd-en-toch-geen-goed-cijfer/.
Verder zou ik de sfeer zo goed mogelijk proberen te houden (hoe moeilijk ook) want hij moet leren eigen keuzes te maken en eigen mislukkingen te ervaren. Coachend sturen is het beste. Veel succes! Renata
Hoi Renata,
Bedankt voor je reactie.
Hij vindt het leuk om naar de peuterspeelzaal te gaan, dus zolang dat enthousiasme van zijn kant blijft, laten we hem lekker gaan.
Wat ik me nog af vroeg, en dat is misschien wel heel erg raar gedacht hoor, maar kan “onderpresteren” soms niet een stukje rust zijn die een kind voor zichzelf pakt?
Mijn zoontje is bijna 3 en ik vermoed dat hij wel een beetje slimmer is dan gemiddeld. We lezen s avonds voor het slapen gaan altijd een boekje. Alhoewel en de meest mooie boekjes staan, wil hij toch steeds weer Dikkie Dik lezen. Dat zijn niet echt de meest ingewikkelde verhaaltjes. Ik heb het gevoel dat dat voor hem een stukje relaxen is. Even iets simpels zodat hij rustig uit kan zoomen en kan gaan slapen. Zou dat kunnen?
Het maakt natuurlijk verder voor ons helemaal niks uit (al ben ik zelf niet zo’n fan van Dikkie Dik maar goed hahahah) maar ik vroeg het me af. 🙂
Kan een peuter van bijna 3 ook al relatief onderpresteren op de peuterspeelzaal?
Ik heb het gevoel dat hij dat doet, maar vind hem nog zo jong.
Vanaf dag 1 op de psz doet hij al mee alsof hij er al jaren komt. Geen stap verkeerd. Maar ik heb niet het idee dat hij er tot z’n recht komt. Hij pakt steeds hetzelfde speelgoed en ik heb het gevoel dat hij weinig uitgedaagd wordt. Hij gaat er wel graag naar toe.
Toen ik tegen de juf mijn zorgen uitte herkende ze het helemaal niet…
Hoi Birgit,
dat kan zeker. Stel dat hij 3-4 jaar cognitief voorloopt, dan hebben ze daar geen materialen om hem uit te dagen. Kun je het met hen bespreken en vertellen wat hij zoal thuis doet? Je kunt hem ook van de peuterspeelzaal afhalen als het voor hem te veel stress oplevert. Het is dan niet meer voor sociale contacten, want die heeft hij niet. Groeten, Renata
Ik herken veel in de onderstaande verhalen hieronder. Toch kan ik nog niet een soortgelijk verhaal vinden als bij ons thuis. Ik twijfel over de begaafdheid van mijn oudste zoon. In de kleuterklas was hij een A-kindje en deed alles op zijn sloffen. Op veel gebieden was hij ook als peuter altijd anders dan de rest. Waar hij met zijn letterkoffer zat waren zijn vriendjes aan het spelen met de auto’s. De juffen klaagde wel op school dat hij zo vaak weg droomde en dat hij zijn aandacht niet bij een activiteit kon houden. Zoonlief is echt van de structuur, als je juf zegt dat het voor groep 2 is, mag ik dat in groep 1 niet doen. Doordat hij zo goed scoorde ging hij door naar groep 3. Niet echt bijzonder, dat gebeurt wel vaker bij oktober kindjes.
In groep 3 gingen zijn resultaten hard achteruit. Ook al kon hij al een beetje lezen: Mama dit hebben we nog niet gehad op school dus ik hoef dat nog niet te kunnen.
Met lezen en automatiseren heeft hij moeite.
Hij is hooggevoelig en toen de juf overspannen weg ging in november in groep 3, haakt ook hij steeds meer af.
Hij maakte wel zijn werk af op tijd en in de klas was zijn werk goed. De toetsen waren echter onder gemiddeld…..Dit vond ik wel raar, maar er was vanuit school geen verklaring voor.
Hij ging over naar groep 4, ook al waren zijn testen op c5 niveau gemaakt. En zit hij op leesniveau nog op m3.
Zoonlief zit inmiddels in groep 4 en wordt bijna 7 jaar.
Hij leest thuis best vlot, toch kwam hij niet door de test E3 heen vorige week.
Sociaal-emotioneel moet hij opboksen tegen kinderen van 8 en sommige bijna 9 jaar. Hier heeft hij het heel moeilijk mee.
In een gesprek met de juf gaf zij aan dat zij dacht dat hij een hoogbegaafde onderpresteerder is.
Dit zou kunnen verklaren waarom hij op toetsen laag scoort. Ook nu droomt hij vaak weg. En vind je juf zijn motivatie erg laag.
Zelf klaagt hij over het feit dat hij zo moe wordt van schrijven. Mam ik kan toch schrijven, waarom moet het dan zo vaak en netjes, mijn arm doet er pijn, dan vind ik niet leuk.
Als een test minder goed gaat reageert hij met, ik heb het al zo druk gehad vanmorgen (lees aankleden, ontbijten, nar school lopen)
Rekenen vind hij wel leuk. Maar met lezen gaat het dezelfde kant op als met schrijven. Hij maakt nog veel fouten met lezen, toch vind hij het vervelend dat hij steeds extra moet lezen omdat hij nog niet op niveau is (M3 ipv M4). Hij wil graag begrijpen wat hij leest, dus als hij een moeilijk woord leest wat hij niet kent wil hij graag weten wat het betekend, maar dat mag hij niet vragen in de les omdat het gaat om technisch lezen, niet om wat het betekend. Ik krijg dat niet aan het verstand van de juf…..die zegt alleen dat is lastig ja….
Wat is nu handig om te doen? Laten testen misschien, maar op wat.
Testen op dyslectie, begaafdheid, beelddenken……de juf is niet echt faciliterend hierin, maar misschien van hieruit wat goede tips om het ventje weer vooruit te helpen.
Hier ook veel herkenning. Met 4,5 jr laten testen toen IQ van 130. Daarna klas overgeslagen. Maar hij deed op school niets. Na verhuizing werd het nog slechter. Zelfs inspecteur erbij geweest, die adviseerde nog een test bij het CBO. Daar 3 dagen geweest en zoonlief had een IQ van 89. Hij was niet meer hoogbegaafd maar men adviseerde wel een plusklas. Na jaren strijd en veel verdriet zit hij nu in groep 7 en gaat het iets beter qua presteren. Heel veel praten als ouders en thuis veel veiligheid. Men heeft ons ook nog doorverwezen naar jeugdzorg want hij zou autistisch zijn. Helaas was hij dat dan op school wel en thuis niet. Tijdens intake zagen ze een jongen die het liefst2 dingen tegelijk doet en veel gevoel heeft. Met onze 2e zoon zijn we nu in hetzelfde proces. Elke dag huilen en naar school moeten omdat we anders een boete krijgen… en in het weekend weer opladen voor de volgende week.
Voor iedereen, veel sterkte en sta volledig achter, naast en voor je kind!
Beste Renata,
Wij zitten met een uitdaging en lijken tegen muren aan te lopen van onbegrip.
Veel verhalen van ouders komen mij bekend voor. bij mij is destijds nooit een IQ test gedaan en de sito was bedroevend laag. school was werkelijk een hel voor me. nu…. jaren later blijk ik ook hb te zijn, dit verklaard veel.
Nu zelf 2 kinderen rijker waarvan de oudste nu bijna 5 is lopen we tegen het zelfde probleem aan.
Toen hij 3 jaar oud was was hij klaar voor school. toen hij 4 was en er 2 weken opzat was het een ware hel. elke dag tranen en huilen en thuis steeds meer onhandelbaar gedrag vertonen.
Al binnen 3 maanden zag je een totaal verdrietig kindje zitten. we hebben dit aangegeven op school maar die zagen een normale kleuter die zich kinderlijk gedroeg. op eigen initiatief een IQ test laten doen (helaas is die niet door een gespecialiseerd persoon gedaan maar door een stagiaire) en is er geen rekening gehouden met zijn onderpresteren. de WISC was bij hem afgenomen in 7-8 keer.ook zei kon zijn denkwijze niet begrijpen en de uitslag was dan ook teleurstellend. hij zou qua IQ kantje boord zijn of hij naar een normale basisschool kon of naar het speciaal onderwijs zou moeten. ????? met een IQ van 70. ong. ach en als het zo zou zijn kan ik me er in berusten maar nee dat kan ik me niet voorstellen.
bijv..
* toen hij 3 was. mama ik wil geen vlees, dat zijn dode dieren dat is zielig.
* 4jr mama dat kindje heeft mij geslagen maar ik sla niet terug want dat meisje heeft al teveel pijn..
* 4jr mama als ik werkjes maak ben ik altijd te laat klaar (bijv knippen want dit moet exact gebeuren uiteraard) en dan kan ik niet meer op de fiets want dan ben ik te laat klaar.
* mama ik wil niet rijmen, “waarom niet?” muur vuur kan niet mama want vuur kan de muur niet stuk maken. en mama wat rijmt op huis is geen muis, maar op het huis zit een dak.
* mama waarom hebben ze op de tekening van het menselijk lichaam alle botten weggelaten maar kan ik niet in zijn hoofd kijken?? er zitten toch hersenen achter zijn ogen?
* 3jr krijgt een doosje lego en zegt dat is de instructionmanual mama en bouwt het hele pakket zo in elkaar.
en ga zo maar door.
Ondanks dat wij herhaaldelijk hebben aangegeven dat hij een totale onderpresteerder lijkt met perfectionisme en faalangst hebben ze het totaal genegeerd. sterker nog bij zijn rapport bespreking werd aan het einde van het jaar ineens gezegd hij zou direct hulp nodig hebben want zoals hij zich gedroeg moest er toch wel iets zijn wat niet klopte….. (lijkt met onderpresteren)
in een jaar tijd is hij thuis gekomen met 5/6 kleurplaten en 2 werkjes.
Nu zijn we sinds kort verhuisd en kan hij dit jaar starten op een school hier in het dorp. echter door zijn hele slechte rapport en cito mag hij niet naar groep 2 maar moet hij groep 1 nogmaals doen.
de juf snapt mijn probleem hiermee niet helemaal en vind dat hij moet kunnen kleuteren.
waarop ik aangeef hij maakt squla groep 3 zonder problemen hij kan klok kijken enz enz.onderwijl wij hem nooit hebben gestimuleerd of het hem hebben aangeleerd.
een IQ test lijkt me nu moeilijk om te laten doen daar hij nu totaal aan het onderpresteren is. wat moet ik nu doen??
de puzzels die hij nu wederom in groep 1 mag maken “die houten met die knoppen erop” maakte hij al toen hij 1 was. enz enz. hij moet met 1 dobbelsteen de ogen tellen en ze bij de juiste cijfers zetten. … dat word m niet.
die houden puzzels maakt hij nu verkeerd en waarom?? om te kijken of ze toch niet ook in een ander vakje kunnen. maar ik hoefde mij geen zorgen te maken ze hadden nog wel + materiaal liggen maar dat gaan ze pas pakken als ze er zeker van zijn dat hij dat kan 🙁 ik ben bang dat we over 3 weken weer een gedemotiveerd kind hebben.
op het moment dat ik benoem wat hij allemaal al kan krijg ik het antwoord, daar moet je nog niets mee doen laat het maar los dat hoeft hij nog niet te weten, dat komt pas in groep 3. waarop ik zeg ja ik leer het hem ook niet maar hij leert het zichzelf hoe moet ik dat stoppen als ik hem rem zal hij helemaal niet meer zelf iets willen leren waarop zei aangeeft komt helemaal goed meid er is niet met hem aan de hand en als hij raar gedrag gaat vertonen en de boel gaat verstieren denk ik eerder aan gedragsproblemen dan aan onderpresteren ik heb nog nooit een kind een klas zien verstieren omdat hij onderpresteerde) ??? hij wil zich nu al niet meer zelf aan kleden, eten of wat dan ook.
ik zelf leer dan ook om heeeeel vaak tot 10 te tellen.
hoe motiveer ik hem?? en wat moet ik met school doen?? en hoe kunnen we zijn ware IQ/ontwikkeling vaststellen en daarnaar handelen. we houden hem het liefst op de gewone dorpsschool maar kunnen school nu niet overtuigen van zijn kunnen.
help…:(
Gr Penelope
Beste Penelope, bedankt voor je verhaal. Er is van alles verkeerd gegaan met de begeleiding, met het afnemen van de test e.d. Ik denk dat je nu een ECHA specialist bij jou in de buurt moet zoeken die je goed en stap voor stap kan helpen. Het is geen heksenwerk, als je weet waar je het over hebt. Er zou gekeken moeten worden naar het didactische niveau van je zoon, welke onderwijsaanpassing is nodig, welke vaardigheden moet hij leren, heeft hij ontwikkelingsgelijken op school, met wie kan hij samenwerken e.d. Maar als je weinig tot niets weet van hoogbegaafdheid, wordt het niets. Daarom moet je op zoek naar een goede specialist. Als je mij een email stuurt, kan ik kijken wie er in jouw buurt zoal is of je kunt een belafspraak maken via mijn website. Kijk onder Contacten naar de link. (ik wil hier mijn mailadres niet vermelden ivp spam).
Groeten, Renata.
Goede ontwikkelingen hier.
Onze zoon is afgelopen week opnieuw getest. deze keer viel nadrukkelijk op dat hij verbaal niet getoetst kan worden zijn woordenschat is groot genoeg alleen associeert hij anders. zoals bijv vragen, het rijd op een rail en heeft wagons wat is dat? een tram. of met welk lichaamsdeel eet je? met mijn hand ( ik pak de vork in mijn hand en doe die in mijn mond) wel dier geeft melk? varken .
enz enz. als ze dat zou toetsen zou er 70/75 uit komen.
Perforaal is het hoog. als cijfer 10 gemiddeld zou zijn en 19 maximaal scoort hij veel op 15/16. (exacte cijfers weet ik nog niet) hij is nu 5 jaar en 4 maand. en het toetsniveau is gestart op 6/7 jaar. hoe de berekening exact gaat gebeuren dat weet ik nog niet. wel is aangegeven dat hij hierdoor meer begeleiding nodig heeft op school om zich te kunnen ontwikkelen. gelukkig staat de school ervoor open (ben niet zo van de leonardoscholen) en gaat de orthopedagoog kijken welke aanpassingen er nodig zijn qua onderwijs. dit doet ons als ouders enorm goed ..
Beste Renata,
Ik lees overal over het onderpresteren, maar kom het op de één of andere manier niet tegen zoals het bij mijn zoon gaat. Hij is 6, zit in groep 3. Vindt alles saai, maar past zich braaf aan. Inmiddels is hij wel gestopt met zijn werk maken op school. Hoe graag hij ook braaf wil zijn om de juf blij te houden, inmiddels krijgt hij het niet meer voor elkaar zijn saaie werk nog te maken. Hij heeft helemaal geen energie meer, wil zelfs thuis niks meer doen. Altijd moe, veel boos of verdrietig. Hij is recent getest en daar kwam 149 uit. Aan de slag dus. Doortoetsen op school was het advies. Maar daar gebeurd iets geks. Hij kreeg de Cito van eind groep 3 die ging nog wel redelijk en scoorde een B, maar de Cito van eind groep 4 had hij bijna niets goed. Dat op zich is nog niet zo gek, de tafels heeft hij bijvoorbeeld nog niet geleerd, maar zelf zei hij dat het heel makkelijk was! Hoe kan het dat hij zelf denkt dat het saai en makkelijk was en dat hij het goed had gemaakt en blijkt toch dat hij bijna niks goed had? Kom dit ook wel eens vaker voor?
Beste Maaike, bedankt voor je reactie. Wat je omschrijft zie ik heel vaak bij uitzonderlijk begaafde kinderen. Dat je zoon zich verveelt en afhaakt, is begrijpelijk. Dat hij de CITO-toetsen niet goed maakt en dat hij niet automatiseert is verklaarbaar: de CITO-toetsen zijn gemaakt voor het gemiddelde kind. De vraagstelling sluit niet aan bij het denken van je zoon, het is niet complex genoeg! Uitzonderlijk begaafde kinderen gedijen bij complexiteit. Ook bijvoorbeeld splitsen moet geoefend worden met moeilijke sommen. Je zou kunnen overwegen je zoon extern te laten doortoetsen, als je daar meer informatie over wilt, kun je mij altijd een bericht sturen via de Contact-pagina (rechtsboven). Het is dus niet vreemd, kom veel voor. Groeten, Renata
Hoi Maaike, mijn blogpost van vandaag is misschien ook relevant in dit verband https://www.ieku.nl/2015/04/mijn-hoogbegaafde-zoon-wil-niet-doen-wat-moet/.
Bedankt voor de reacties. Maakt weer wat dingen helderder.
Ik geniet volop van al je posts op Facebook.
Vriendelijke groeten,
Maaike
Ik begin te vermoeden dat mijn jongste aan het onderpresteren is. Zijn gedrag op school is sinds een paar weken omgeslagen van sociaal en meewerkend, naar druk en met veel conflicten. Zijn zus en hij waren als kind al heel vlot met alles en bij zijn zus kreeg ik op school vermoedens van hb. Zo leerde ze zichzelf lezen in groep 2 en scoorde in groep 3 heel hoog. Ze was echter enorm ongelukkig en wilde niet naar school. Op de school lukte het niet om haar op niveau te benaderen en dus zijn we van school gewisseld aan begin van dit schooljaar waar ze meteen een half jaar verder kon instromen.
Mijn zoon was ook altijd heel vlot, zo kon hij fietsen zonder zijwieltjes met 2 jaar en 10 maanden en had hij al heel jong een grote woordenschat. Wel had hij al vroeg flinke faalangst. Ik vermoedde dat hij het nog vlotter zou doen dan zijn zus, maar op school leek het er niet echt uit te komen, waardoor ik bij mezelf dacht dat ik hem misschien verkeerd inschatte. Maar nu zit mijn zoon dus in groep 3 (van die nieuwe school) en gebeurt er iets met hem. Hij kan nog niet bijzonder goed lezen en scoort ook niet hoog, maar zegt wel sinds een maand telkens dat hij het te makkelijk vindt. Hij heeft nergens meer zin in en wil liever niet naar school. Vanmorgen was het weer drama! Juf moet hem echt vasthouden en dan vecht hij om bij mij te komen. Juf heeft het idee dat het ook een vorm van aandacht vragen is en dat zou natuurlijk kunnen. Maar ik vind het zo frappant dat hij zo als een blad aan de boom omslaat. Heel voorzichtig begint onderpresteren in mijn hoofd op te komen. Zou het kunnen?
Beste Marleen, bedankt voor je reactie. Het zou best eens kunnen dat je zoon zich verveelt en dus niet oplet, ook niet als het belangrijk is. Als de stof niet aansluit bij zijn ontwikkeling, leert hij niets. Hoogbegaafdheid valt meestal niet op op school, omdat de leerstof niet aansluit bij de (leer)behoeften van hoogbegaafde kinderen. Je moet dus niet wachten “tot hij het laat zien” want dat gebeurt niet in deze setting. Ik zou er zsm achteraan gaan en een afspraak met de juf maken. Als je meer ondersteuning nodig hebt, kun je altijd met mij een afspraak maken of je kunt via de Facebookgroep IeKu Ouders je vragen stellen en steun vinden. Als je op Facebook zit, kan ik je aan deze groep toevoegen. Groeten, Renata.
Dit stukje is mij uit het hart gegrepen. Ik herken er zoveel dingen in. Ik ben door mijn zusje op deze website gewezen nadat onlangs bij de NIO toets gebleken is dat mijn zoon een IQ van 135 heeft. Mijm man en ik hadden altijd al het gevoel dat onze zoon veel meer kon dan hij liet blijken. Vanaf de kleuterklas waren er al veel problemen. Eindeloze gesprekken hebben we gevoerd op school en thuis met leerkrachten en zoon. Tot we zelfs op het punt aankwamen waarop de school ons vroeg om een convenant te ondertekenen waarin zou staan dat zij er niets aan konden doen als hij niet alle leerstof beheerste. Door het inschakelen van particuliere bijles heb ik dit weten te voorkomen. Mijn zoon is nu 12 jaar en we zijn nu op zoek naar een middelbare school. Ik hoop dat het daar beter gaat maar reken er niet teveel op. Ik vind het zo zonde dat we er laat achter gekomen zijn wat er speelde en dat het kwaad eigenlijk al geschied is: onze zoon heeft nu HAVO advies, bij wijze van compromis, terwijl hij op diverse gebieden, waarvoor hij zich wel inspande, VWO scoorde.
Hallo Renata,
Mijn zoon is inmiddels 11, is op 6,5 jaar getest TIQ 139 en ondanks dat en onze zoektocht, verandering van school, therapie, is het niet gelukt hem te behoeden voor ernstig onderpresteren. Ook bij hem is dat al heel vroeg begonnen. Hij gaat op VMBO kb af en vindt het zelf allemaal wel best (hij wilde eigenlijk heel graag naar de HAVO). Ik denk dat hij aangeleerd hulpeloos is en dat hij zo anders leert dan andere kinderen dat hij gewoon niet met de aangeboden stof uit de voeten kan. Ook op zijn huidige school, waar ze ooit hebben gezegd dat ze het maximale uit hem zouden halen, is dat niet gelukt. Uiteindelijk is ook het enige dat ze gedaan hebben hem in een plusklas mee te laten doen (1x/week 30 minuten) en (en dat is wel goed geweest voor zijn zelfbeeld) hem doorverwezen naar een therapeut. Hij zit momenteel daardoor erg lekker in zijn vel, heeft veel vrienden, zingt veel, stelt weer vragen… Alleen zijn schoolprestaties blijven ver, ver achter. We zijn natuurlijk erg blij met hoe hij nu floreert, maar maken ons wel zorgen over de toekomst. Hoewel hij zelf zegt dat hij dan wel laag begint en zich opwerkt. We willen hem nog wel via kernvisie een andere manier van leren aanbieden, waardoor hij meer succeservaringen krijgt en daardoor meer plezier in leren.
Dit herken ik! Mijn dochter was 6 toen ze getest werd. Met een groot verschil tussen verbaal en performaal presteren was het advies het kind 1 tot 3 jaar door te schuiven. Daar kon ik niets mee en de school ook niet. Inmiddels is ze 12 en heeft ze een vmbo-kader advies. (aan het begin van groep 8 werd havo nog genoemd). We hebben een school uitgezocht waar ze 2 jaar met leerlingen van alle niveaus in een klas zit. Natuurlijk ga ik praten op school. Ik denk dat het van cruciaal belang is dat ze vanaf het begin gezien wordt. Het zou mooi zijn als ze een havo/vwo label krijgt.Ik ben benieuwd….
hartelijke groet,
Claire
Beste Renata,
Ik heb zojuist je E-book gelezen en herken mijn zoon (net 8 jaar) hier sterk in.
Kan een kind op een iq test ook onderpresteren? Hij is namelijk op de dag dat wij op vakantie gingen getest en heeft een viq van 123, piq geen cijfer omdat hij op het organiseren compleet uitviel. Wel verbale gedeelte van piq wat 121 is. Nu heeft hij de diagnose ADD gekregen en er is benadrukt dat hij wel heel slim is..Mijn gevoel zegt eerder dat hij juist door onderpresteren uitvalt en de gevolgen gezien worden als zijnde ADD. Volgens de onderzoekster zou dit niet moeten kunnen maar geeft wel als kanttekening dat de 123 viq te betwijfelen is met een mogelijke uitloop naar boven.
Wat denk jij? Op school pleiten voor behandeling als hoogbegaafd in de hoop dat daarmee punten omhoog gaan en ADD verdwijnt als sneeuw voor de zon, of gaan we mijn zoon dan idd overvragen omdat onderpresteren op iq test niet mogelijk is? Weet het even niet meer. Goed hij heeft geen iq van 130 of meer, maar herken hem wel in de onderpresterende hoogbegaafde
Groet Chantal
hallo Chantal, bedankt voor je reactie. Hoezo zou het volgens de onderzoeker niet kunnen dat je zoon onderpresteert? Natuurlijk kan dat, hij kan onderpresteren, sociaal wenselijk gedrag vertonen en inderdaad ook kenmerken van ADD laten zien als gevolg van verveling. Ik zou dus op school hoogbegaafden-aanpak bespreken. 7 punten verschil is niets, als je bedenkt dat een verkoudheid alleen al 10 punten kan schelen. Je moet dit als een minimumscore zien. Als je zoon nu niet gepast onderwijs krijgt, glijdt hij weg en weet hij niet meer wat zijn potentieel was. Daar is ook een onderzoek naar gedaan door Jelle Jolles. Je kunt mij altijd mailen, zodat we samen kijken of ik iets voor jullie kan doen. Groeten, Renata.
Onderpresteren begint al jong. Onze dochter van drie past helemaal in het boven beschreven plaatje. Of ze hoogbegaafd is weten we nog niet. Wel weten we dat ze over dingen nadenkt die passen bij een leeftijd van vijf tot acht en ze verder behoorlijk voorloopt. Thuis laat ze zich zien. Op de peuterschool veel minder. Ze is daarheen gegaan omdat ze behoefte had aan vriendjes toen ze twee was, helaas werd ze alleen maar gefrustreerd en verdrietig daar. Flinke terugval hebben we gezien en leidsters die aangaven geen ervaring te hebben. Overgestapt naar een andere peuterschool, hier gaat het iets beter maar nog is ze zichzelf niet. Het is lastig dit te zien, te doorbreken en hierop aan te sluiten. Er is als ouder maar een ding belangrijk en dat is dat je kind zichzelf durft en mag zijn. Nu verstopt ze zich, sluit zich af in haar eigen spelwereld, bepaalt haar eigen regels en waarom…. ze weet dat ze anders is. Zo jong al patronen doorhebben en nu begint ze zichzelf tegen te houden, weer frustratie. We blijven zoeken en thuis proberen we rust in te bouwen, ondertussen blijven we erop hopen dat we het met de leidsters gaan doorbreken.
Fijn om dit artikel te lezen, geeft herkenning en dat is steun op dit moment. Er zijn er zovelen die het niet begrijpen.
Hallo Christine, bedankt voor je reactie. Wat vreselijk dat ze zo met je zoon omgaan! Het moet echt erg zijn voor hem. Als je een keer wilt praten, kunnen we een belafspraak maken. Ook kun je deelnemen aan de Facebook-groep IeKu ouders waar je de ervaringen en tips van andere ouders kunt lezen. Ik weet niet of je behoefte hebt aan een gesprek, maar je weet mij te vinden! Groet, Renata
PS Heeft je zoon contact met ontwikkelingsgelijken, andere kinderen zoals hij?
Hallo Renate
Ook wij hebben de nodige problemen op school onze zoon is 11 en zit in groep 8. Ook hij is getest en is hoogbegaafd + de diagnose ADHD. Er is in het verleden al geprobeerd hem een klas door te laten schuiven dit verliep niet volgens plan hij kon het met de stof wel aan maar kon zich niet aan passen aan de klas, dus weer terug geplaatst en onze zoon erg opgelucht. Nu in groep 8 loopt het echter behoorlijk fout hij ligt dagelijks met de juf overhoop en is bijna van school gestuurd.Hij krijgt zoveel extra stof dat hij letterlijk ziek word van alles, hij wil dit niet meer hij geeft herhaaldelijk aan geen extra stof te willen op havo/vwo niveau hij ziet hier de uitdaging niet in wil behandeld worden als ieder ander kind en heeft zoveel moeite om zijn dagen door te komen in de maatschappij dat dat voor hem voldoende is zijn gewone werk van groep 8 doet hij uitstekend en scoort alleen maar A niveau. Alleen school wil hier niet naar luisteren hij wordt bestempeld als lui niet gemotiveerd hij moet meer kunnen als alleen groep 8 stof met zijn IQ (142) maar mijn zoon wil echt niet hij is geen leerder uit boeken hij wil de praktijk in. Het liefst wil hij stoppen met school en zijn eigen klusbedrijf gaan beginnen. dus wij zitten heel vaak op school voor gesprekken omdat hij weer is ontploft of heeft gescholden tegen de juf. Maar er is weinig begrip voor zijn situatie en wij als ouders stimuleren hem niet genoeg. We zijn al bezig geweest met een andere school maar dat valt niet mee halverwege groep 8, immers moet hij over een half jaar alweer naar voortgezet onderwijs. Dus wat als je een hoogbegaafd kind hebt die echt niet extra wil leren op school dit zelf duidelijk aangeeft maar het onderwijssysteem dit niet acceptteer voor mijn zoon is zijn IQ een blok aan zijn been.
Hallo Anne, bedankt voor je verhaal. Ja, iemand die voor het kind door het vuur gaat, dat zijn meestal de ouders. Zij zijn diegenen die het kind begrijpen en waar hij/zij zichzelf mag zijn. Dat maakt het ook vaak zo moeilijk los te laten, van beide kanten: voor het kind is het moeilijk andere mensen te vertrouwen en voor de ouder is het moeilijk los te laten met de kans voor zoveelste keer het lijden van je kind te moeten aanzien. Houd vol! Groeten, Renata.
Mijn zoon (10 jaar) is drie jaar geleden getest (WISC III) en kwam uit op een IQ van 144. Zijn hele basisschoolperiode is een zware teleurstelling voor hem. We hebben nog een uitstapje gemaakt naar een Leonardoschool, maar juist daar is hij alle moed verloren. Hij is gaan onderpresteren, werd depressief en is al zijn vertrouwen in zichzelf en het onderwijs verloren. Inmiddels zit hij nu 1,5 jaar op een ‘normale’ basisschool. Hij heeft een klas overgeslagen en het leek goed te gaan, maar na een half jaar had hij ook dat overgeslagen jaar ingehaald. Zijn toetsen zijn bedroevend laag. Hij zit nu in groep 8 en heeft een mavo-advies. Hij vindt het zo erg op school, dat hij er letterlijk ziek van is. Iedere morgen buikpijn en overgeven. Er ligt standaard een afwasbak in de auto …
Een ‘gewoon pienter’ vriendje van hem laat in de klas wel zien wat hij kan en krijgt ontzettend veel extra werk, zoals Spaans, wiskunde, wereldorientatie. Mijn zoon laat niet zien wat hij kan, maar schreeuwt om moeilijk werk. ‘Eerst laten zien wat je kunt, en dan krijg je extra werk’, zegt de meester. In principe logisch, maar niet voor een kind dat zwaar onder zijn niveau presteert en zo slecht in zijn vel zit.
Sinds vorige week heb ik het heft in eigen hand genomen. Ik heb deelname aan een masterclass voor hem geregeld bij een vo-school met speciale focus op HB. Ik heb een online cursus Chinees voor hem gekocht. Ik heb ook zelf verdiepende leerstof gekocht dat hij op school kan doen. Zoonlief moest huilen van blijdschap en lag tot diep in de nacht in zijn bed Chinese woordjes op te dreunen.
Of zijn buikpijn en misselijkheid nu over is? Absoluut niet, maar het gaat wel iets beter. Overgeven doet hij niet meer en dat is voor hem al een hele verbetering. Iedere dag is de stap om naar school te gaan weer heel erg moeilijk. Is hij bang dat hij weer de ‘makkelijke’ dingen moet doen en de meester hem niet genoeg vindt voor ‘onze eigen leerstof’. Daar moet hij vertrouwen in krijgen. En ik ook … We zijn er nog lang niet, maar als een ding uit het artikel meer dan waar is, is het dat een (onderpresterende) HB-er iemand nodig heeft die voor hem/haar door het vuur gaat! Een moeilijke taak, en soms ook erg emotioneel, maar die grijnzende blik op het gezicht van mijn kind …. Die maakt alles goed!
Hallo Lisa, bedankt voor je reactie. Je dochter zou – ondanks de test – hoogbegaafd kunnen zijn. Er zijn talloze redenen waarom de IQ-test misschien niet goed is gegaan. De tester zelf gaf al aan dat deze score niet betrouwbaar is. Je dochter past zich waarschijnlijk al jaren behoorlijk aan en wil het haar omgeving naar de zin maken (een eigenschap van meisjes en vrouwen). Om haar te laten inzien wat ze werkelijk (aan)kan zou ik een didactisch onderzoek aanraden. Niet door school maar door iemand waar ze zich op haar gemak zal voelen. Dan kun je gaan praten over onderwijsaanpassing en samen met de school en je dochter kijken wat ze nodig heeft en hoe ze het beste kan leren.
Je kunt altijd een gratis kennismakingsgesprek met mij inplannen (zie onder Contact rechtsboven de website) zodat we kunnen overleggen of ik iets voor jullie kan doen. Ik zou het in ieder geval er niet bij laten! Groeten, Renata.
Met interesse deze blog gelezen. Mijn dochter (net 8) is al vanaf de eerste dag ongelukkig op school. Kleuterjaren waren heel rommelig (veel leerkrachtwisselingen) en dochter was altijd oververmoeid en had buikpijn. Ze kreeg verlengde instructie en zou blijven zitten, totdat ze 2 mnd voor de vakantie een invalleerkracht kreeg. Deze zette haar binnen een week zelfstandig aan het werk en ze moest boekjes uit groep 3 lezen. Ze schoot in die tijd van een cito IV naar een I en een II. Dat doubleren is dus nooit gebeurt.
Nu zit ze in groep 5, maar we blijven aanmodderen. Ze is niet gelukkig. Juf zegt dat ze snel afgeleid is, weg droomt, een slechte werkhouding heeft, heel traag werkt, maar toch altijd haar werk af heeft. Ze scoort op rekenen heel goed (cito I), maar taal is maar heel middelmatig. Ze maakt ook heel veel spellingsfouten. Juf meende dezelfde stoornis te zien als haar broer (dyspraxie), maar dat blijkt niet het geval. IQ is getoetst op 114 (VB 100, PV 115) en psycholoog constateerde dezelfde vermoeidheid en afdwalen als op school (constateerde ook dat dit de testresultaten negatief hebben beinvloed). Nu bij revalidatiecentrum dus geen motorische afwijking, maar wel de ontdekking dat ze past op haar eigen niveau gaat presteren, wanneer ze aangesproken wordt op haar gedrag. Dat betekent dat ze laag scoort op de test wanneer je het haar op haar eigen manier laat doen (clownesk gedrag), maar dat ze heel hoog scoort wanneer je haar ‘dwingt’ tot presteren. Nu is het vermoeden van de fysiotherapeut dat ze dit ook op school doet en daarmee onderpresteert op school. Maar haar IQ is niet heel erg hoog en de schoolprestaties passen daarbij.
Zal er genoeg redenen zijn om haar te onderzoeken op onderpresteren? Zou ze – ondanks de te lage IQ score – toch hoogbegaafd kunnen zijn?
hallo Joke, bedankt voor je bericht. Het is erg frustrerend dat een kind met een IQ van 145 zo behandeld wordt. Misschien kun je een keer een gratis kennismakingsgesprek met mij inplannen (zie onder Contact), zodat we samen kijken wat nu het beste is om te doen. Hij gaat straks volledig onvoorbereid naar de middelbare school! Ik hoop van je te horen. Je kunt een afspraak inplannen via mijn online agenda. Groetjes, Renata
Hai Renata,
Ik heb al eens eerder gereageerd en dacht nu dat ik je wilde tippen voor je blog, want ik zag je oproepje daarvoor op facebook. Maar ik raak weer aan het lezen op je site en denk… het meeste staat er al. Alleen… ik lees het en de leerkrachten op William zijn school niet. En zelfs al lezen ze het, denken ze er het mijne van. Op basis van het LPAD (leerpotentieel onderzoek) zou William al makkelijk op de middelbare school terecht kunnen. Maar de begaafdheidsprofielschool durfde het nog niet aan met een 9 jarige en ook niet toen hij inmiddels 10 was, omdat de basisschool nog een plicht had hem de stof van groep 7 en 8 aan te bieden. Maar ja, de basisschool wil niet versnellen. Ik had ze bijna zo ver dat ze hem toch groep 7 zouden laten overslaan, maar dat is toch niet gelukt. Nu heb ik dinsdag een gesprek, met de interim directrice. William is getest boven de 145, ook zijn verwerkingssnelheid was 140. Maar op school zien ze een kind dat niet doorwerkt, slecht geconcentreerd is enz. Hij heeft een dyslexieverklaring en is overduidelijk al jaren aan het onderpresteren. We gaan al naar een onderwijskundige, waar hij graag komt, omdat hij daar tenminste iets leert. En naar een Beelddenkcoach, die hem helpt wat assertiever te worden. Want tja, in de klas doet hij zelf gewoon gezellig mee. Hij heeft alleen nooit zijn maakwerk af. Dan denk ik nu: Werd hij daar maar eens boos, gooide hij maar eens een boek door de klas, liep hij maar eens weg. Maar dat is natuurlijk ook geen oplossing. Ik vind op internet heel veel informatie over signaleren en dan adviezen. Maar minder over je kind helpen overleven in een toxische omgeving. Want hoe hard ik ook knok om de situatie voor hem te verbeteren en inmiddels knok ik samen met hem. Hij moet er mee dealen.
En hoe overtuig je een school die al jaren een hb afdeling heeft en dus pretendeert te weten waar ze mee bezig zijn…? Dat is hardnekkiger dan een school die geen kaas gegeten heeft van hb.
Hallo Wendy, bedankt voor je bericht. De score van je zoon is een momentopname: hoe heeft de tester de test afgenomen? Was er een klik? Begreep de tester je zoon? Hoe voelde je zoon zich tijdens de test? Er spelen veel factoren bij het tot stand komen van zo’n score. Heeft de tester rekening gehouden met zijn dyslexie of het op een of andere manier meegenomen in zijn scorebepaling? En nog een andere vraag: heb je een IQ test nodig om te weten dat je zoon hoogbegaafd is? Als hij alle kenmerken vertoont maar het er “niet uitkomt” tijdens zo’n test betekent het niet dat hij niet hoogbegaafd is. Misschien speelde faalangst of onzekerheid een rol. Bij een leerprobleem als dyslexie moet men altijd uitgaan van de behoeftes van het kind – dat komt op de eerste plaats. Daarnaast moet hij handvatten krijgen om goed te kunnen functioneren met de dyslexie, zoals meer tijd voor toetsen, typen op een laptop ipv schrijven e.d.
Zou de school een didactisch onderzoek accepteren? Daaruit kan blijken hoe groot de cognitieve voorsprong van je zoon is en het wordt zonder een tijdslimiet afgenomen. Je kunt mij altijd een email sturen of een kennismakingsafspraak maken via “Contact” hierboven.
Hartelijke groeten, Renata
Hoi,
Ik heb net je ebook over onderpresteren gelezen. Mijn jongste is dec ’12 getest en bleek dyslectisch, iq 115. Ik denk dat zijn werkelijke iq hoger ligt, want de test was de dag na Sinterklaas, waar hij nogal vol van was.
Maar op school gaat het bergafwaarts. Op de CITO entree toets groep 7 een percentiel van 27. Uitschieters naar boven waren begrijpend lezen en woordenschat (ong 80). Hij geeft aan school niet leuk te vinden, maar schrok toch wel een beetje van het VMBO advies. In de vakantie geprobeerd rekenen op te halen. Blijkt dat als hij het antwoord niet direct ziet, hij het ook niet probeert. Ik geduldig stappen uitleggen, en nogmaals. Maar hij ziet de parallel met dyslexie: heel verdrietig ‘waarom heb ik maar een 5sec geheugen voor dingen die ik niet leuk vind, maar kan ik wel heel goed dingen onthouden die ik wel leuk vind?’
In de vakantie heeft hij voor zijn plezier zo’n 15 (dikke) boeken gelezen. En hij is nieuwsgierig naar van alles en nog wat. (Hoe dik is de dampkring eigenlijk?). Zijn oudere broer is ook dyslectisch, maar met iq 144/112. Vanwege hem ben ik op websites over hoogbegaafdheid terecht gekomen, maar nu krijg ik het idee dat de jongste ook nogal begaafd zou kunnen zijn. Maar hoe komen we daarachter?
Hallo Gisela, bedankt voor je reactie. Je zoon is als hoogbegaafd getest. Die zgn kloof wordt veroorzaakt door zijn grote cognitieve voorsprong. Hier kun je er meer over lezen https://www.ieku.nl/2011/03/de-mythe-van-de-vp-kloof/.Dat je zoon steeds betweteriger wordt is niet vreemd. Hij kent waarschijnlijk geen ontwikkelingsgelijken en weet ook waarschijnlijk alles beter! En ook in de situaties wanneer het niet zo is, gedraagt hij zich onaangepast. Want dat heeft hij nog niet geleerd. Staat de school open voor advies? Misschien willen ze graag, maar weten niet hoe. Je kunt mij altijd een email sturen als je advies wilt. Je kunt ook een kennismakingsgesprek inplannen eerst. Hartelijke groeten, Renata
Beste Renata,
Is mijn kind een onderpresteerder, ik weet het niet, is mijn kind hoogbegaafd, weet ik ook niet.
Wat ik wel weet is dat mijn zoon( bijna 11) zich al jaren ongelukkig voelt op school.
Een half jaar geleden is hij getest n.a.v. een vermoeden van dyslexie, hier kwam een IQ uit van verbaal 132 en performaal 102, met idd dyslexie. Alleen met lezen. Een gigantisch verschil tussen verbaal en performaal dus.
Al jaren geven wij als ouders aan dat hij verrijking nodig heeft, maar er word niets mee gedaan vanwege de doodeenvoudige reden dat hij geen A’s scoort op zijn cito’s.
In de tussentijd merken we dat hij steeds meer een betweter aan het worden is, tegenover andere kinderen en tegen de leerkracht. Met enige regelmaat wordt hij ook gepest en roept de leerkracht waarom hij toch steeds het laatste woord moet hebben.
Na de zomervakantie gaat hij naar groep 8 en hoe geven wij op school aan dat ze verder moeten gaan kijken en misschien een keer gaan door toetsen.
Of, en dat vraag ik me ook af, hebben we het wel bij het juiste eind of willen we graag een hoogbegaafd kind? Ik wil graag een gelukkig kind die graag naar school gaat.
Hallo Sandra, je dochter is toch hoogbegaafd?? Ze onderpresteert al jaren, dus deze score moet je als een minimale score zien. Als ze in de afgelopen jaren werd uitgedaagd op haar niveau en haar cognitieve ontwikkeling werd gevolgd, had ze nu waarschijnlijk veel hoger gescoord. Uit onderzoek waar oa Jelle Jolles (UvA) aan meewerkte blijkt dat als een kind niet voldoende uitgedaagd wordt hij/zij zelfs 50 punten minder kan gaan scoren op een IQ-test. Het potentieel is er, maar ze weet niet hoe ze die moet gebruiken. Zit je dochter nu in groep 7 of 8? Een vmbo-advies past inderdaad niet bij haar IQ en je moet dan in gesprek met de school hierover. Als je mijn advies hierbij wilt, kun je mij altijd mailen (via contact). Groeten, Renata
Oh ja, waarom denkt de orthopedagoog dat je dochter beslist niet hoogbegaafd is? De score is 128.
Hallo Renata,
Afgelopen vrijdag is mijn bijna 11 jarige dochters IQ getest nav van een m.i. te laag schooladvies, kader VMBO, iets wat ik totaal niet vind passen bij haar. Ze presteert op school al jaren heel wisselend en het laatste jaar is ze steeds minder gemotiveerd en laten haar prestaties te wensen over. Het enige wat ze leuk vind en waar haar ogen van gaan sprankelen is natuur en techniek, de rest boeit haar niet. Haar IQ score is 128. De leerkrachten stonden hier versteld van maar voor mij is het een bevestiging dat ze gewoon heel slim is! Ze is heel sportief, selectie turnen en haar fijne motoriek was al in haar peutertijd heel sterk ontwikkelt. Ik weet eigenlijk niet goed wat ik nu moet doen, ik wil haar eigenlijk laten doortesten op hoogbegaafdheid omdat ze toch wel veel kenmerken heeft, de orthopedagoog zei dat ze beslist niet hoogbegaafd is. Wat is jouw idee hierbij?
Mijn zoon is pas 11 geworden en gaat nu komend schooljaar naar het 3de middelbaar.
Van kleins af aan heeft hij helaas nooit de steun gehad van de scholen!
We hebben vele scholen gehad en elke school beloofde veel en wisten allemaal met hoogbegaafde om te gaan!!
Wel, nee dus en allen maar mooie praatjes!!
Mijn zoon raakte depressief op de leeftijd van 8 en zijn toen naar een zogezegde gespecialiseerde professor gegaan die zei dat ze alles wist over hoogbegaafden en dat ze hem zou begeleiden!
Hij is daar opnieuw getest geworden en we kregen een rapport daarvan!
Hij zou veel hoger kunnen hebben gescoord als hij beter in zijn vel was en hij was een rustig, sociaal en lief kind!
Na een jaar moest ik een ondertekent verslag hebben voor de MENSA.
Ze stuurde mij een heel ander verslag door dat hij zelfs agressief was naar mede studenten!
Wat?!
Dus ze mogen hem wel toetakelen maar hij mag zich niet verdedigen?!
Hij heeft nu nog steeds de littekens op zijn rug!!
Dus na 1000 Euro armer en een zoon die uiteindelijk opstandig werd op school door alle pesterijen en een “naam” er aan overhield als een kind dat zich niet sociaal kon gedragen!!
Waren we nog steeds niet geholpen!
We zijn uiteindelijk 3 jaar geleden naar de USA verhuisd en heeft daar een deel klassen overgeslagen.
Binnen de 6 maanden sprak hij vloeiend Engels met een uitgebreide vocabulair.
Maar de versnelling leverde ook niets op!
Hij leerde niet en haalde allemaal 100%.
En gedrag ging weer achteruit en werd weer enorm gepest!
Punten gingen weer omlaag!
Nu lijkt hij zich helemaal niet te interesseren voor school en doet zijn werk niet op school, leert niet en is erg ongeorganiseerd geworden!
Zijn hoogste gemiddelde punt op dit moment is 70% wat hier een onvoldoende is!
De uitleg over onderpresteerders en wat er gedaan moet worden lijkt op papier prachtig en zo zou het overal moeten zijn, maar in de praktijk heb ik er helaas nog nooit niets van gezien!!
En ipv een goede toekomst voor mijn zoon zie ik hem ooit nog als een dakloze belanden!!
Enig advies?
Hoi Renate, ik kan reageren met een uitspraak van Einstein, die ik zonet op mijn Facebookpagina heb geplaatst:
School failed me, and I failed the school. It bored me. The teachers behaved like Feldwebel (sergeants). I wanted to learn what I wanted to know, but they wanted me to learn for the exam. What I hated most was the competitive system there, and especially sports. Because of this, I wasn’t worth anything, and several times they suggested I leave. This was a Catholic School in Munich. I felt that my thirst for knowledge was being strangled by my teachers; grades were their only measurement. How can a teacher understand youth with such a system? . . . from the age of twelve I began to suspect authority and distrust teachers. I learned mostly at home, first from my uncle and then from a student who came to eat with us once a week. He would give me books on physics and astronomy.
met andere woorden: gewone scholen zijn vaak niet geschikt voor hoogbegaafde kinderen. Ze worden niet begrepen en het enige wat telt is cijfers. Daar kan niets creatiefs uit ontstaan.
En zo is het – hoe treurig ook! Wij proberen thuis voor een – prikkelend – klimaat te zorgen, zodat ze zich vrij voelt om in zich zelf te geloven en zelf initiatieven te nemen. Einstein werd ook niet serieus genomen … omdat het afwijkend is van wat we gewend zijn?
Onze dochter, nu net 9, is eind groep 3 HB getest. Wij worstelen ons door de schoolperiode heen.
Dochter is namelijk niet een heel duidelijke onderpresteerder. Ze scoort best goed, maar in de perceptie van de leerkracht beneden niveau (dat wat je van een pluskind zou mogen verwachten!).
Dit jaar hebben we haar extern weer laten doortoetsen – juist vanwege de constante welles/nietes houding en daaruit blijkt dat ze toch gemiddeld een jaar tot anderhalf jaar voorloopt (na versnelling). En nog steeds is er ongeloof. Ik word er zo moe van. Want naast het doortoetsen kwam ook naar voren dat ze een laag zelfbeeld (in de klas) had en heel perfectionistisch is. Op school zien er dat natuurlijk helemaal niet – en wordt er ook niet echt iets mee gedaan. Ze gaat naar de plusklas (2x 45 minuten per week) en wordt gecompact e krijgt verrijking, maar daar komt ze (volgens de leerkracht) niet aan toe vanwege tempo. Net rapport gehad en dan gaan we weer – nu was ze weer teleurstellend op de CITO (volgens de leraren) – ze hadden er toch meer van verwacht!!! Nu is ze ook (na aanpassing van de nieuwe norm) van !’en naar hoge II gegaan …
Maar wanneer wordt ze nu eens genoeg geprikkeld en beloond (gewoon een complimentje) om hoe ze het toch (als jongste van de klas) doet!! Daarnaast ben ik bang dat ze – om dat ze de ouders toch zo lastig vinden – uiteindelijk gaan roepen – zie je wel doe haar maar naar de HAVO – want alleen de ouders denken dat ze meer kan…! Moeilijk!
Thuis hebben we overigens wel een brutale en soms wat gefrustreerde, maar zeer lieve dochter!
Hallo Floriaan,
Bedankt voor je bericht. Het is altijd een grote zorg voor ouders als het niet goed gaat met je kind. Ik weet er alles van. Jullie zoon is getest, heeft de school daarna gekeken naar enige vorm van onderwijsaanpassing? Hij scoort niet op de test als hoogbegaafd, maar dat hoeft niets te betekenen. Het is een minimumscore en omdat hij waarschijnlijk al behoorlijk aan het onderpresteren is, geeft de uitslag niet een juiste beeld. Ik zou de school vragen jullie zoon didactisch door te toetsen. Als jullie hulp van mij op prijs stellen, kun je altijd een gratis kennismakingsgesprek inplannen of een bericht sturen via “Contact”. Hartelijke groeten, Renata
Beste Renata,
de testen van de orthopedagoog zijn op een moment genomen dat hij nog op de “oude” school zat en emotioneel totaal in de put. Grof gezegd. Bedankt voor het aanbod, ik zal met mijn vrouw overwegen of we dit gaan doen, het is zeker een overweging waard! Dit jaar heeft hij best veel mee gemaakt en we weten niet of nog meer gesprekken (op dit moment) bevorderlijk voor hem zijn. Wat bedoel je met didactisch door testen?
mvg Floriaan
Beste Renata,
mijn vrouw en ik maken ons grote zorgen om onze jonge van 9 jaar. Hij is vorig jaar van school veranderd omdat hij het emotioneel niet meer trok op de “oude” school. Leerkrachten en IB’er die hem een “lui kind” noemden. Of bij navragen wat hij zo de hele dag doet: Niets! De leerkrachten en de IB’er vroegen zich ook af wat hij zo vaak 10 minuut op de wc doet? en kwamen tot de conclusie dat hij wel aan het luieren moest zijn. Ons kind totaal demotiveert, geen zin meer in school en door clownesk gedrag en zijn “uitzonderlijke interesses” miste hij de aansluiting bij leeftijdsgenoten. Voor het “niets doen in de les” heeft de leerkracht van alles probeert: timer, huiswerk (tot vervelends toe), overblijven – nablijven. Niets hielp! Inmiddels getest op zijn IQ (128/118 lijkt me aardig aan de hoge kant).
Nu zijn we gelukkig op een Jenaplan school. Hier is ons zoon emotioneel en sociaal (bijna) weer zichzelf. Hij heeft sinds jaren weer met vrienden gespeld en gaat nu wel graag naar school. En toch onze angst blijft! We hebben net 10 min. gesprekken gehad en leerkrachten vragen weer: hij krijgt zijn werk niet op tijd af, lijkt weer meer te dromen. Eerste reactie van de juf: timer neerzetten, dan weer “dreigen” dan moet je nablijven. Hoe kunnen we dit doorbreken en vooral hoe kunnen we hem wel motiveren?!
mvg een oprechte en zoekende vader
Hallo Bas, bedankt voor je reactie. Ja, een mentor kan heel belangrijk zijn voor een hoogbegaafd kind op de middelbare school. Die kan met een leerling praten, hem of haar aanmoedigen, overleggen, leren plannen, maar ook relativeren, grapjes maken en op zoek gaan naar uitdaging.
De kans dat je onderpresteren keert op oudere leeftijd hand af van jouw inzet en van dingen die je doet. Als je met iemand hierover wilt praten zou ik je Willem Kuipers aanraden van http://www.ximension.nl/. Hij organiseert ook groepsbijeenkomsten en je kunt op een bepaalde dag ook zomaar binnenlopen. Groeten, Renata
Hoi
Ik kijk even naar mijn eigen jeugd op de basisschool en herken alle punten hierin.
Een half jr is er toen hulp geweest op de middelbare school waardoor ik met sprongen vooruit ging, maar was niet via schol maar eigenlijk voor mijn vader bestemd vanuit zijn werk, maar die het hele gezin er bij betrok.
Ten hij weg ging zakte het pudding weer in elkaar. In die tijd dat hij er was (die hulpverlener) had ik het gevoel dat het me steeds makkelijker af ging, en minder moeite hoefde te doen voor hogere cijfers.
Is dat wat je bedoeld met een mentor?
Nu pak ik alles op wat ik zie en een keer doe. Hoef het maar 1 keer te doen onder begeleiding en het gaat eigenlijk dan altijd goed. Ook onthoud ik de meest vreemde dingen, en komt plots weer boven drijven.
Ik ben nu 33 jr maar nu vallen dingen op zijn plek, en is er een kans dit nog te keren?
MVG, Bas
Het is een blijvend gevecht ja. Als je kind de beste is van de klas en als haantje de voorste sterk aanwezig is in de groep (op een -meestal- positieve manier), hoe leg je dan uit dat ie feitelijk onderpresteert en thuis toont dat ie ongelukkig, faalangstig en vreselijk onzeker is? Als hij ook maar iéts niet kan of niet snapt, voelt hij zich waardeloos. Als hij een keer niet eerst klaar is met een opdracht – omdat hij extra oefeningen krijgt – twijfelt hij aan zichzelf en doet hij de volgende keer gewoon alsof hij de doorsnee oefeningen al moeilijk vindt. Zolang hij maar niets moet doen waar hij bij moet nadenken of in kan falen, is hij in zijn eigen ogen tevreden, maar zien we hem verder wegzinken…
Renata,
Toen ik op de basisschool voorzichtig opperde dat onze kinderen zich wellicht verveelden, werd me gezegd dat ik teveel druk uitoefende op de kinderen. Ik stelde te hoge eisen. Een havo advies was toch ook prima…
Op de middelbare school stelde ik me zeer terughoudend op. Ik wilde niet dat ze dachten dat ik ‘zo’n moeder’ was die gaat voor de beste en hoogste prestaties. Maar toen het thuis onhoudbaar werd en het ene kind zich zwaar ondergewaardeerd voelde terwijl het andere kind steeds harder ging werken met steeds slechter resultaat, moest ik toch weer naar de school.
Wat ik tot nu toe (ook) van mijn kinderen geleerd heb is dat het niet om mij gaat. Ze hoeven me op school niet aardig te vinden. Ik blijf vriendelijk maar ben kritisch en kom op voor de belangen van alle onderpresteerders. Sommige docenten vinden het een bedreiging. Dat ik hen persoonlijk vertel wat onderpresteren is en hoe sommige schoolsystemen dit in de hand werken. Ze zijn bang dat ik thuis, aan de keukentafel, hun gezag aantast. Gelukkig zijn er ook docenten die nieuwsgierig zijn, alles willen doen wat in hun vermogen ligt om het onderpresteren tegen te gaan.
Wat voor leraar ik ook tref; het gaat me allang niet meer om gelijk hebben of krijgen. Ik zie het vooral als mijn taak om het, nu en dan, onder de aandacht te brengen. Wat de school er mee doet?
Dat is niet aan mij.
Hallo Siem, bedankt voor je bericht. Ik kan mij voorstellen dat je zo reageert! Wat je kunt doen is het gratis teleseminar beluisteren (eerst aanmelden) https://www.ieku.nl/diensten/gratis-teleseminar/, over hoe praat ik met de leerkracht van mijn kind. Misschien hoor je wat bruikbare tips. Verder zou ik de juf sturen naar de master class over uitzonderlijk begaafde kinderen die ik op 20 maart weer organiseer (die van 14-11 zit al vol) https://www.ieku.nl/diensten/uitzonderlijk-begaafde-kinderen-aliens-op-aarde/. Probeer uit te zoeken wat te juf tegenhoudt, wat haar bezwaren zijn. Durft ze misschien niet? Groet, Renata
Met heel veel erkenning dit stuk gelezen maar ook met kromme tenen! Ik krijg de neiging om de juf van mijn oudste tweelingdochter dit te laten lezen. Ze zit nu in groep 2 en gisteren kwam ik erachter dat ze weer koppoters tekent terwijl ze daarvoor heel gedetailleerd tekende. Toen ik dit tegen de juf zei, reageerde ze heel verbaasd en gaf ook aan dat ze haar plusklas werk niet zelfstandig kon maken, ze had haar steeds nodig gehad…………………. En dan lees ik in dit rijtje overdreven behoefte aan aandacht auw….. juf zie het (weer) niet! Dit meisje is de 4e in een ‘rij’ van 6 kinderen waarbij er één zeer hoogbegaafd is en twee andere op de basisschool een klas over hebben geslagen op basis van hun cito uitslagen. Ze is echt aan het onderpresteren maar hoe krijg ik dit de juf uitgelegd?
Hallo Peggy, dat grote verschil tussen het cognitief vermogen en haar emoties heeft te maken met de asynchrone ontwikkeling. Als ze sociaal onhandig is kan het te maken hebben met gebrek aan ontwikkelingsgelijken en zich toch willen aanpassen. Waarom maak je niet via mijn online agenda (zie onder Contact) een afspraak, dan kan ik je misschien wat tips geven. Groet, Renata (je bent er niet alleen voor, we kunnen altijd praten!)
Johan,
Ik las net je reactie. Weet je, ik heb zelf ook een hekel aan mensen die beweren dat hun kind zóóó slim is omdat ze het boven anderen willen plaatsen. Ik denk dat veel ouders van kinderen die echt hoogbegaafd zijn zich realiseren dat het niks is om blij mee te zijn. Mijn dochter van 10 is 14 in haar hoofd en 8 in haar hart, zo beschrijft ze dat. Ziedaar een gigantische kloof tussen didactisch vermogen en sociaal emotioneel functioneren. Met de knuffel onder de arm naar de uni, als je snapt wat ik bedoel. En mensen die te koop lopen met de hb van hun kind(eren) hebben vermoedelijk een reguliere leerling voor zich, omdat ze de tragiek ervan niet overzien. Ik ben zelf nooit begeleid of gestimuleerd (andere generatie) en de gevolgen zijn : ik heb me nooit echt ‘moe’ hoeven te maken en nu kan ik het niet meer…… En dat is slechts een van de vele gevolgen van inadequate begeleiding.
Hallo Peggy, bedankt voor je reactie. Als je dochter uitzonderlijk begaafd is (145+) kan het zijn dat ze ten eerste totaal niet past in haar omgeving en ten tweede niet uitgedaagd wordt op school. Ook al zit ze op een middelbare school, dat is niet voldoende voor een HB kind. De diagnose ASS wordt regelmatig gesteld bij HB kinderen, omdat specialisten, psychologen en psychiaters niets weten van de karakteristieken van hoogbegaafdheid.https://www.ieku.nl/2013/03/wat-weet-je-van-hoogbegaafdheid/
Stel dat de diagnose niet klopt, dan wordt je dochter als autist begeleid, iets wat ze niet is.Wat doet het met haar zelfbeeld?
het is nog niet te laat om dit anders te doen. Als je de diagnose autisme wilt laten doorhalen, kun je haar opnieuw laten testen (wel eerst mij mailen zodat ik je een bureau kan aanbevelen). En je moet haar vanaf nu anders benaderen. Je kunt altijd een afspraak met mij maken zodat we samen kijken wat nu het beste is om te doen en hoe.
Mijn dochter van 10 is hb. Vanaf dat ze naar school ging, werd ze vaak ziek. Ik was ooit bij een les in groep 1 en was met stomheid geslagen toen ik me realiseerde dat hetgeen ze de kinderen op dat moment leerden iets was wat ik haar al leerde toen ze 2 was omdat ze dat toen al begreep.. En zo is het al die tijd gegaan. Zoals je schrijft : slecht onderwijs met regels (schoolplicht maar niet voldoende aanbieden) die funest zijn voor de niet doorsnee leerling. Ik merkte dat ze anders contact maakt (had het vaak over héle andere dingen dan haar leeftijdsgenootjes) en overprikkeld raakte. Uiteindelijk werd de diagnose : hoogbegaafd met een ass. En nu ik de eigenschappen van hoogbegaafden lees denk ik : klopt die diagnose eigenlijk wel? Mijn dochter werd ziek en eindigde bij een kinderarts. Zij kunnen niet meer dan haar goed blijven onderzoeken. Haar moeheid en uitval van school ( maanden missen en toch overgaan) maken mij ongerust. Is de fysieke problematiek (uitputting) iets dat je ziet bij hoogbegaafden? Misschien vanwege de verveling? Wat is jouw (jullie) ervaring?
Beste Lynn en Renata,
In hoeverre heeft dyslexie invloed op heer VIQ??? Worden in een IQ test veel dingen gedaan waar ze bij moeten lezen?
Op zich snijdt het verhaal van Lynn ook hout!
Ik ben blij dat de school mee wil gaan in een HB onderzoek.
Van de week wilde ze tegen oma zeggen dat ze HB is. Ze kon niet op het woord komen. Op zich wel grappig, een kind wat HB is (zou zijn) dat het woord zelf niet kent/begrijpt/onthoudt.
Hallo Lynn, bedankt voor je reactie. Natuurlijk mag je je erin mengen. De website van Eduratio geeft altijd een duidelijk uitleg, ik heb hun artikel over de mythe van de v/p kloof gebruikt op mijn website (met hun toestemming).
Een VIQ van 123 is niet overdreven hoog, maar “te hoog” voor een gemiddeld onderwijsaanbod. Op welk vlak zich dit meisje aanpast weet ik natuurlijk niet want ik ken haar niet, maar als het onderwijs ingericht is voor kinderen met een gemiddeld IQ van 100 zal een kind met VIQ van 123 te veel herhalen en te langzaam leren. Als ze zich lekker voelt, is het natuurlijk prima. Maar ik heb wel voorgesteld om eea goed te onderzoeken omdat hb meisjes zich meer aanpassen dan jongens. Met alle gevolgen van dien.
Hallo Renata en Angela
Ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat ik me in de discussie meng 🙂 Ik wil jullie graag even wijzen op dit artikel:
http://www.eduratio.be/iqtest.html#testconstructie
En dan specifiek dit gedeelte:
“Er is een grote correlatie (verband) tussen schoolse prestaties en de vaardigheden die men in de VIQ subtesten meet. Deze correlatie is veel kleiner met het PIQ. Zo is er bijvoorbeeld nauwelijks sprake van enige correlatie (verband) tussen PIQ gemeten met een WPPSI-R test en de prestaties op school in de eerste drie schooljaren (Kaplan 1998), terwijl dergelijke correlatie met VIQ redelijk hoog is.
Dit betekent dat het een vergissing is om te verwachten dat een kind met een TIQ (totaal IQ) van 130, maar met een VIQ van 111 en een PIQ van 145, tot zeer hoge schoolse prestaties zou moeten komen, of dat het nood zou hebben aan verregaande differentiatie, versnelling of een kangoeroeklas. Bij eenzelfde TIQ, maar met een VIQ van 145 en een PIQ van 111 ligt zulks immers veel meer in de lijn der verwachtingen. Alleen afgaan op TIQ (totaal IQ) bij het nemen van belangrijke schoolse beslissingen is dus uit den boze: VIQ geeft op schools vlak een veel betere indicatie. Dit wil niet zeggen dat de vaardigheden gemeten in de performale subtests minder waarde zouden hebben, enkel dat deze vaardigheden -zeker in de basisschool- niet deze zijn die men nodig heeft om hoge prestaties neer te zetten op school.”
De dochter van Angela heeft een VIQ van 123, wat wel ‘hoog’ is, maar niet ‘extreem hoog’ (aangenomen natuurlijk dat de test accuraat was). Zou het dan niet best kunnen dat ze zich inderdaad goed voelt in (het merendeel van) de lessen?
Mvg
Lynn
Hoi Angela, ik begrijp jouw twijfels. Waar ik mee zit is dat je dochter die twijfels ook voelt (intensiteit is een van de belangrijkste kenmerken van hb mensen). Alleen al dat je dochter zich verheugt op die testen zegt iets, ze wil iets nieuws doen, iets wat moeilijk is en leuk. Laat mij tzt (mag ook via mail) weten hoe het afgelopen is. Een hele fijne zomervakantie straks, Renata.
Hoi Renata,
Pffff, ik weet het ondertussen ook niet meer. Ik wil niet aan haar twijfelen, natuurlijk niet. Maar mijn onderbuikgevoel zegt dat het niet klopt en de afgelopen jaren heeft dat gevoel vaak geklopt (ook mbt andere onderwerpen en mijn andere 2 kinderen)
Ik heb al je blogs gelezen: “signaleren van onderpresterende kinderen”. Ik herken er niets in behalve dat haar punten omlaag zijn gegaan op taalgebied. Dat komt door haar dyslexie. Ze is een enthousiaste leerling, doet heel goed mee in de klas! Toen ik haar vertelde dat ze HB is, begon ze te glunderen en ze is er oprecht trots op. “Is je kind HB?” 1 herkenningspunt, dat ze goed kan onthouden. “Wat weet je van HBheid?” Je noemt 7 karakteristieken op. Ik herken er niets in. Enz.
Dus tja, is het dan raar dat ik twijfel? Ik zal er wel teveel over nadenken. Misschien lees ik ook wel teveel. Ik weet het ook niet meer. Ik waardeer dat je elke keer blijft reageren op mijn twijfel. Je zult wel niet denken, wat een eigenwijze moeder…
Maar goed, het aanvullend onderzoek is aangevraagd voor na de vakantie. Toen ik tegen mijn dochter zei dat ze weer een paar onderzoeken zou krijgen begon ze weer te glunderen. Vindt ze heel leuk om te doen. Ik laat je het resultaat weten. Want ik ben ook iemand die meteen toegeeft als ik bij het verkeerde eind heb!
Beste Angela,
Ikzelf heb een VIQ van 118 en een PIQ 144 en is er op mijn 17e bij toeval dyslexie geconstateerd. (gemeten TIQ destijds 132)
Op de lagere school hobbelde ik maar wat mee en ontwikkelde ik daarnaast een enorme faalangst. Dat resulteerde in een zeer lage citoscore, die gelukkig wel werd betwist door mijn leraar.
Ik zou volgens hem makkelijk de Havo kunnen doen, alleen zou ik niet meer doen dan voor een zesje gaan.
Ik was in zijn ogen lui!
Dat ik het al lang had opgegeven om nog mijn best te doen, dat zag niemand.
Ik was lui en dom volgens mijn ouders en de rest van de buitenwereld en werd thuis ernstig verwaardloost en mishandelt.
Ik ging naar de Mavo en verveelde mij te pletter!
Een aantal leraren zagen dat ik veel meer in mijn mars had en waren verbaast dat ik er zo de kantjes vanaf liep. (huiswerk maakte ik niet en leren voor een toets deed ik 15 minuten van te voren)
Ondertussen excelleerde ik in de sport en probeerde ik ook buiten de training om mezelf te verbeteren door boeken uit de bieb te halen en zelf te trainen, ondanks dat mijn ouders mij compleet niet steunde en nooit naar wedstrijden kwamen kijken.
Na de Mavo ging ik naar de Havo en haalde ik betere cijfers, zonder dat ik daar nou veel aan hoefde te doen.
Het was een experimentele havo/mbo en daardoor kon ik twee vakken kiezen die mijn interesse hadden.
In het laatste jaar, na tweeen en tienen te hebben gehaald voor engels en nederlands, hebben ze mij via school laten testen.
Ik was dus alles behalve dom!
En daarnaast bleek dat ik dyslexie had die door mijn aanpassingsvermogen niet naar voren was gekomen.
Ondertussen heb ik 2 afgeronde HBO opleidingen die ik met mijn vingers in mijn neus heb gedaan. En betreur ik het dat ik nooit heb leren om te gaan met mijn dyslexie en faalangst en nooit heb geleerd om te leren.
Het enige waar ik veel zelfvertrouwen door heb gekregen is mijn sport waar ik mijn ei in kwijt kon.
Nu heb ik zelf een zoontje die HB is en zie ik wat eigenschappen terug van mezelf in hem.
Met mijn geschiedenis is het moeilijk om niet onbewust bepaalde signalen door te geven, ook al waak ik daar erg voor.
Moraal van het verhaal, geloof in je kind en kijk welke kwaliteiten ze nu wel goed heeft ontwikkeld en haak daar op aan.
Laat haar succeservaringen hebben in bijvoorbeeld sport of een andere hobby en waardeer haar hiervoor.
Dan zul je zien dat haar zelfvertrouwen groeit en durft ze ook meer van haar zelf te laten zien.
Verstuurd vanaf mijn iPad
Angela, ik denk dat je je verkeerd laat informeren. Hoogbegaafdheid wordt inderdaad in sommige definities aangeduid als 130+motivatie+creativiteit. Als je kind echter onderpresteert en nooit heeft geleerd zijn (wetenschappelijke of andere) creativiteit te gebruiken, zal het niet uit de test nu blijken. Lees hierover dit artikel https://www.ieku.nl/2013/03/wat-weet-je-van-hoogbegaafdheid/. Jouw ongeloof en bezwaren hebben mogelijk te maken met je eigen overtuigingen. Ik zou daar naar kijken en daar misschien aan gaan werken. Groet, Renata
Hoi Renata,
Ik laat haar niet opnieuw testen maar laat een aanvullend onderzoek doen, een HBheidsonderozek . Zoals ik heb begrijp bestaat HBheid niet alleen uit een hoog IQ. Het heeft ook te maken met motivatie en creativiteit. Aangezien ik nog steeds twijfel aan het feit of mijn dochter HB is wil ik het gewoon zeker weten. Ik ben anders bang dat zij aanvoelt dat ik er niet 100% achtersta en zij denkt dat ik niet 100% achter haar sta.
Angela, in de literatuur wordt gesproken over hoogbegaafdheid als een mens130 of meer IQ scoort op een IQ test. Het komt er tijdens zo’n test niet altijd uit door diverse redenen. Een kind/volwassene kan dus ook hoogbegaafd zijn zonder dat het door een test is bevestigd. Maar als je dochter al eens getest is en daar kwam 143 uit, is ze dus hoogbegaafd en zelfs uitzonderlijk begaafd. Ze scoort niet zo hoog per ongeluk, dat kan niet. Waarom zou je haar opnieuw laten testen?
Hoi Renata,
Ben ik weer.
Even een kritische noot.
Ik ben toch eens verder gaan zoeken en navragen en nu blijk dat de diagnose HB niet gesteld kan worden zonder een HB onderzoek. Dit gaan we nu voor onze dochter aanvragen.
Dus mijn stelling “kan een kind niet HB maar wel een hoog IQ” zou dus kunnen kloppen? En valt het dus niet onder het kopje onderpresteren???
Beste Lies, bedankt voor je bericht. Er is zeker iets aan te doen. Wil je mij een mail sturen naar renata@www.ieku.nl, dan kunnen we een telefonische afspraak maken. Kan ik je misschien wat tips geven (gratis hoor). Groetjes, Renata
Beste Renata,
Een prachtig stuk geschreven over het onderpresteren van hoogbegaafde kinderen. Het aparte is dat ik mij in uw stuk voor een groot deel kan vinden. Ik vraag mij alleen af hoe ik het kan oplossen, mijn grote probleem is dat ik nu in 5vwo zit en op niet overgaan sta, maar nu pas tot een conclusie kom dat ik dit al jaren doe. Valt er nog iets aan te doen?
Angela, dat denk ik wel. Het is een minimumscore en je kind heeft te maken met de asynchrone ontwikkeling, daarom zit er nu een verschil tussen die verbale en performale kant. Dat trekt weg als je kind ouder wordt.
Hoi Renata,
Is mijn kind Uitzonderlijk begaafd dan?
VIQ is 123 en PIQ > 144. Totale IQ 143
Hoi Angela, het lijkt er op dat je dochter zich bewust en onbewust aanpast. Ze is sociaal vaardig en heeft behoefte bij de groep te horen. Dat kan niet als je je niet aanpast. Meisjes komen op school (een middelbare school ook), kijken hoe het er aan toe gaat, hoe ze het daar doen en passen zich aan. Jongens doen het niet en laten vaker onwenselijk en onaangepast gedrag zien. Voordeel daarvan is dat jongens dus daardoor hun identiteit minder snel verliezen. Zoek een groepje met ontwikkelingsgelijken voor je dochter (bv. via de Facebookgroep) zodat ze zich kan spiegelen en gelijkgestemden ontmoet.
Hoi Renata,
Ik zal eens kijken. Ik volg je nu ook op FB en heb me aangemeld voor de nieuwsbrief.
Ik heb echter nog 1 vraag over het onderpresteren. Doet ze dat expres? Weet ze dat ze eigenlijk slimmer is? Past ze bewust haar gedrag/kennis aan of gebeurt dit onbewust?
Hoi Angela, je kunt je ook aanmelden voor de master class van 14 november over uitzonderlijk begaafde kinderen… Kijk onder Events voor meer info. Groeten en succes met alles, Renata.
Weer enorm bedankt.
Het begint langzaam tot me door te dringen (ik ben dus duidelijk niet HB, haha)
Het nieuws is me overvallen en moet het nog een plekje geven denk ik.
Ik ga ZEKER wat met je advies doen.
Hoi Angela, vindt je dochter het moeilijk te geloven of jij? Misschien voldoet ze nu gewoon aan de verwachtingen van de omgeving. Meisjes passen zich verschrikkelijk goed aan en dat kan ten kosten van hun eigen identiteit gaan. Misschien vindt ze haar passie als ze wat ouder is. Ik vraag mij af hoe hoog ze zou scoren als ze didactisch getoetst zou worden. Misschien loopt ze 2-3 jaar voor ten opzichte van haar klasgenoten. Dan kun je zien hoe vreselijk knap (en vermoeiend) het is om zich de hele dag aan te passen en doen alsof er niets aan de hand is. Je dochter hoeft overigens niet op alle vlakken goed te zijn. Je schreef wiskunde, misschien heeft ze daarnaast goede organisatorische vaardigheden of is ze goed in iets anders als goed spreken (formuleren), diep nadenken, schrijven, gedichten schrijven, tekenen, schilderen, muziek, noem maar op. Ga met haar op zoek naar haar passie.
Hallo Renata,
Bedankt voor je snelle reactie!
Ja ik weet dat ik op moet letten met het woord “normaal”. Daarom stond het ook tussen aanhalingstekens. Ik wilde gewoon op een snelle manier uitleggen dat ik tevreden ben met hoe ze nu is.
Ik snap je uitleg. Maar als ze hoogbegaafd is zou ik toch iets moeten merken? Af en toe een slimme opmerking, een intelligente vraag of iets anders.
Ja ze is getest, WISC III. Maar vind het erg moeilijk te geloven!
hallo Angela, bedankt voor je reactie. Je dochter scoort behoorlijk hoog op een IQ test. Op dit moment zit ze misschien lekker in haar vel omdat ze andere bezigheden heeft en haar aandacht gaat dus niet uit naar de schoolse dingen. Je schrijft dat de rekenles saai is. Straks zullen misschien andere exacte vakken saai zijn, maar die hebben ze nog niet op de basisschool. Dat ze nu goed in haar vel lijkt te zitten betekent niet dat het zo blijft. En het betekent zeker niet dat ze niet hoogbegaafd is, want ze is toch zo getest? Getest als hoogbegaafd, dat raak je niet kwijt, je leert het hooguit NIET te gebruiken. Dat is misschien het geval. Meisjes passen zich bijzonder goed aan, zo goed dat ze niet opvallen. Het gevaar kan zijn dat ze dan zichzelf verliezen. In de puberteit komt dan een terugslag (onderzoek van het CBO Nijmegen geweest). Als je dochter in een omgeving zit waarin ze aangemoedigd wordt te laten zien wat ze kan en waar ze dat ook durft, komt die hoogbegaafdheid er uit.
Nog even oppassen met het woord “normaal”, want wat is daar het tegenovergestelde van? Abnormaal. En dat wil je zeker niet dat je kind dat denkt over zichzelf. Ze is dus gewoon hoogbegaafd en dat is voor haar normaal.
Groet, Renata
Begrijp me niet verkeerd. Van mij hoef ze ook niet op te vallen. Ik heb het liefst een “normaal” kind. Maar ik wil wel een weloverwogen keuze maken mbt plusklas ed. Dus kan het zijn dat ze een hoog IQ heeft maar toch niet hoogbegaafd is?
Hallo,
Ik heb een dochter van 8. Ik heb haar altijd een behoorlijk pienter kind gevonden. Ze was een slimme kleuter, kon vroeg lopen, vroeg en snel puzzelen en zo nog wat meer dingetjes. Haar cijfers op school werden elk jaar minder. Ik had het vermoeden dat ze dyslexie heeft. Onlangs haar laten testen. Idd dyslexie. Maar ook een IQ van 143. (VIQ van 123 en PIQ van >144). Dit betekent dus hoogbegaafd. Ik zie echter mijn kind absoluut niet zo! Ze kan heel goed rekenen en op school verveelt ze zich alleen tijdens de rekenles omdat ze niets uitdagends krijgt aangeboden. Maar voor de rest voelt ze zich gewoon en is ze ook gewoon. Ze heeft geen extreme dingen. Toen ze kleuter was viel ze op tov andere leeftijdenootjes maar nu niet meer. Ik denk niet aan onderpresteren want ze is gewoon niet slimmer dan ze nu is. Gewoon gemiddeld dus. Ik vroeg aan haar of ze zich ooit verveelt op school (behalve rekenen). Nee dus. Ik vroeg of ze zich ooit niet begrepen voelt of anders dan anderen. Ook nee. Ze weet echt niet meer dan anderen. Ze valt gewoon niet op. Kan ze dan toch hoogbegaafd zijn?
Hallo Renata, wat een supertip; focussen op de sterke punten!
Nu onze dochter van school gaat wisselen, ontstaat er het gevoel dat juist de hiaten en knelpunten benoemd moeten worden. Na het lezen van dit stukje besef ik dat ik dat juist niet moet doen, maar dat ik zelfvertrouwen en inzicht in motivatie moet proberen te kweken bij haar zodat ze vol goede moed in haar nieuwe klas komt. Ik ga hier zeker over nadenken hoe ik dit ook bij de nieuwe juf neer kan leggen. Dank je wel en ik ben heel erg blij met jouw website!
Groetjes, judith
het accent ligt m.i. teveel op presteren, presteren, presteren omdat de ouders die druk op het kind leggen en vaak niet willen onderdoen, het is niet zo dat er tegenwoordig meer hoogbegaafden zijn dan vroeger. Wel is het zo dat ouders teveel druk op de kinderen leggen en zo niet het kind kind mag zijn.
Opvoeding, scholing is alleen maar op kennis vergaren en competitie gericht en minder op samenleven en genieten en blij zijn en wat betekend het om te leven? Je zult maar als kind ouders hebben die alsmaar hoogbegaafdheid in je zien en dat willen laten meten en erger nog kunnen bewijzen. Het probleem zijn de ouders niet de kinderen of het onderwijs. Je mag dan wel een super IQ hebben maar alleen maar focussen en pressen om het presteren en meer en meer te willen ook al zou het IQ dan ‘bewijzen’ dat dat mogelijk is. Het EQ raakt achterop, en het kind voelt zich niet prettig en zondert zich af en probeert zoals kinderen doen hun ouders tevreden te stellen ten koste van henzelf. Dit valt vaak ouders niet op, want die weten het wel. O wee als een school niet meewerkt of onder druk wordt gezet door de ouders. Die kant mag ook wel eens belicht worden. Laat je niet gek maken door dat IQ want IQ zonder een evenwichtig EQ heb je niet veel aan, tenzij je kinderen alleen maar tussen gelijkgestemden wil laten opgroeien en zo natuurlijke levensvaardigheden wilt onthouden. Ik ben eerder benieuwd naar de relatie tussen IQ en EQ, en waarom scholen en de godganse maatschappij zo gefocust is op presteren en meer en meer leren in plaats van de natuur zijn gang laten gaan en de natuurlijke leercurve van ups en downs te aanvaarden, laat je niets aanpraten wat niet bestaat. Niet elk kind is hoogbegaafd en veel ouders willen dat label wel graag hebben om hun kind speciaal te laten zijn en beter dan anderen, slimmer dan anderen apart te willen opvoeden naar hun normen, zonder teveel echt begaan te zijn met wat hun kind echt wil en of sociale skills en levensblijheid daarmee worden bevorderd. Ik heb ooit gewerkt op een school waar we cursussen organiseerden voor ouders van hoogbegaafde kinderen. Nou een ding was snel duidelijk de ouders die er niet aan wilden dat ze zelf niet hoogbegaafd waren maar toch bij hoog en laag beweerden dat wel te zijn om maar mee te kunnen doen met die trainingen. De illusie dat hoogbegaafde kinderen dus meer uit hun leven zouden kunnen halen of een super einstein zouden kunnen worden. Het gaat altijd om het belang en levensvreugde van het kind en niet die madmolen van te veel willen sturen en manipulatie van de ouders. Wat is belangrijker een blij en evenwichtig kind of een slim kind wat een haai wordt om maatschappelijk succes ten koste van te ‘leren’?
Een kind kan beter leren flexibel te zijn binnen het onderwijs wat hij of zij ontvangt het maximale eruit te halen, dan alsmaar proberen het hoogst mogelijke onderwijs te forceren terwijl niet bewezen is dat dat gezond is voor stabiliteit en EQ. Evenwicht en omgaan met anderen, dat is intelligentie de intelligentie om het evenwicht te herstellen in stress en andere levenssituaties, wat je niet zo zeer kunt aanleren puur alleen door IQ activiteiten en de stress om het ‘moeten” presteren de wens van de ouders die niet vertrouwen in wat hun kind echt wil en kan.
Hallo Johan,
Het zit je flink dwars, zo te lezen.
Ik hoop dat je je beter voelt nu je jouw standpunt hier verteld hebt.
Groet, Judith
Hallo Liesbeth, bedankt voor het delen van je verhaal. Het is altijd erg moedig om te schrijven over je kind en wat mislukt is. Ik denk dat het goed kan komen. Ik wil je adviseren contact op te nemen met het Centrum voor Creatief Leren in Sterksel http://centrumvoorcreatiefleren.nl/, niet misschien om meteen je zoon aan te melden, maar meer om informatie in te winnen, tips te krijgen, een luisterend oor vinden en om raad vragen. Je zoon heeft geen behandeling nodig, hij is immers niet ziek. Hij heeft een luisterend oor nodig, iemand die hem begrijpt. Dat kunnen ze bij het CCL bieden. Groet, Renata
Onze zoon wordt deze maand 18, had na een cito van 548 een vwo-advies gekregen. Daar is hij na 4 jaar blijven zitten op vwo 3. Op advies van school heeft hij vmbo-t diploma gehaald waarna hij kon beginnen op mbo. Iedereen blij, dachten we. Niets is minder waar, na 2 maanden ploeteren ging hij weer spijbelen en is hij daar gestopt. Via roc kreeg hij de mogelijkheid een Orientatie en Keuze traject te gaan doen. Daar blijkt dat hij grote interesse heeft in psychologie. Hij wil havo op volwassenonderwijs doen maar wij zijn vreselijk bang dat hij de spiraal van onderpresteren niet kan doorbreken. Hij wil geen begeleiding (heeft hij op vo wel gehad maar die wist hij heel handig een rad voor ogen te draaien).
Binnenkort laten we hem toch nog testen, al was het maar voor hemzelf om inzicht te krijgen in zijn eigen (on)mogelijkheden.
Ik lees veel informatie over schoolgaande onderpresteerders, maar onze zoon is bijna 18 en lijkt toch een beetje buiten de boot te vallen. Vooral zijn eigengereidheid en het feit dat hij geen hulp wil, maakt het moeilijk.
Ik wil mijn verhaal vooral even kwijt, want hierin voelen we ons nog erg alleen staan. Je wil niet opscheppen over je kind, maar we zien hem dagelijks worstelen. Ook schuldgevoel komt erbij kijken. Ik sta notabene voor de klas, dan hoor je toch beter te weten…
Groetjes,
Liesbeth
Hallo San, bedankt voor je reactie. Bedenkt wel dat deze score, die na 8 jaar niets doen op school gehaald wordt, een minimumscore is. Je dochter kan dus ook 146 iq hebben bijvoorbeeld. Het verbaast mij niet dat ze niet gemotiveerd is voor schoolwerk. Begrijp ik goed dat ze na de zomervakantie naar de middelbare school gaat? Als je wilt kun je contact met mij opnemen via de e-mail, zodat ik jullie een persoonlijk advies kan geven. Je kunt immers lezen over het aanpak van onderpresteren in mijn gratis e-boek, maar op de middelbare school komt er iets meer bij kijken.
Goed dat je dochter getest is, want dan blijven jullie maar vooral zij niet met vragen zitten.
Na jaren van weten dat mn dochter (13) best wel slim is en bijzondere scores haalde op de cito toetsen zijn we er vandaag achtergekomen dat mn dochter een IQ van 136 heeft. Op de basisschool werd ze zoet gehouden met allerlei extra uitdagingen maar ook daar was ze snel doorheen waardoor groep 8 een slaapjaar geworden is. Met een cito score van 549 is ze naar de brugklas havo/vwo gegaan. Op de ouderavonden kreeg ik vanuit de leraren de gedachte dat ze mss toch wel te hoog op niveau zat en dat ze zelfs twijfelden of ze wel vmbo tl zou kunnen halen. Het meisje is sociaal emotioneel erg onhandig waardoor er gevreesd werd voor autisme. Ze is onderzocht bij een goed instituut en op een hoge intelligentie na is er niet veel aan de hand. Haar motivatie en energie om zich in te zetten voor wat dan ook is ver beneden peil…door de huisarts is dat weggezet als “pubertijd”. Haar cijfers zijn goed maar een stukje lager dan er verwacht zou mogen worden. Zo langzamerhand weet ik niet meer hoe ik haar moet motiveren om energie te stoppen in haar schoolwerk. Ze wil zo graag technasium doen maar het kwartje van energie erin stoppen wil maar niet bij dr vallen. Gr San
Beste Ingeborg, je neerleggen bij wat er uit de onderzoeken komt is niet wat je moet doen. Kritisch naar de uitkomsten kijken. Als je daarover tzt met mij wilt overleggen, kan dat natuurlijk. Een verkeerde diagnose is namelijk gauw gesteld, daar schrijf ik regelmatig over. Groet, Renata
Het is fijn om te lezen, dat we niet de enige zijn die in dit proces zitten.
Wij zitten momenteel in afwachting van allerlei psychologische onderzoeken.
Wij herkennen hem enorm als een onderpresterende faalangstige zeer intelligente jongen (7 jaar) . Maar wat is het heftig en verwarrend soms. Een kind dat huilt omdat het niet meer naar school wil. Hij niks meer doet, want een fout maken is in zijn ogen verschrikkelijk. Het is als ouder enorm verdrietig om je kind zo te zien worstelen. En dan die onderzoeken……hij is echt uitvoerig getest. Iq test, maar ook beelddenken, werkgeheugen, faalangst en leerstijl.
We moeten ons dan ook maar neerleggen, bij wat er uit zal komen. Maar ook dat is best lastig. Het etiketje is zo geplakt. Nou, het is soms echt om wanhopig van te worden.
hoi Christi, bedankt voor je reactie. Ben je al aangemeld voor mijn gratis nieuwsbrief over hoogbegaafd opvoeden? Dan ontvang je namelijk een e-boek over onderpresteren. Misschien heb je daar ook wat aan. Groet, Renata
Kom net van school. Mijn zoon heeft over ca. 6 weken eindexamen H5. Loop al jaren met de vraag waarom ik mijn zoon niet gemotiveerd krijg. Hij heeft school nog nooit leuk gevonden, en dit begon al bij de basisschool. Daar hebben ze wel erkend dat hij heel slim is, nog net niet hoog begaafd. Hij kreeg wel extra stof, maar ook daar werd hij niet blij van. Mij maakt het niet uit of hij hoog begaafd is of niet, maar ik wil graag een mens zien die blij is om aan de bak te gaan. Een leerkracht spreekt net uit over onderpresteren en ik ben gelijk gaan googlen en kwam hier uit. Al deze punten op de website zijn herkenbaar…
Beste M. Mulder, bedankt voor je reactie. Een kind dat 145+ scoort (uitzonderlijk begaafd is)heeft weer meer aanpassing nodig dan een “gemiddelde” hoogbegaafde. Hij zou ook op een Leonardo school regelmatig doorgetoetst moeten worden om te bepalen op welke gebieden hij een voorsprong heeft en hoeveel. Een (gedeeltelijk) eigen programma is nodig. Je zoon is waarschijnlijk aan het onderpresteren en je moet dus hierover in gesprek met zijn leerkracht. het is zeker vreemd dat hij sommige vakken op een lager niveau krijgt. Dat zou ik navragen. Vraag of ze je zoon willen doortoetsen, vraag of ze bekend zijn met karakteristieken van uitzonderlijk begaafde kinderen en blijf in gesprek met de school. Als je een keer een persoonlijk advies nodig hebt, mail gerust. Uitzonderlijk begaafde kinderen zijn immers mijn specialisme. Groet, Renata
Beste Renata,
we merkten het onderpresteren van onze zoon (nu 7,5) begin groep 3. We lieten hem testen en daar kwam een iq van 145+ uit. De school deed vervolgens niets en daarom is hij halverwege het jaar naar een andere school gegaan, waar hij is versneld. Maar omdat hij daar werd gepest, buitengesloten en zelfs een keer in elkaar geslagen, is hij begin dit schooljaar begonnen in 1 Leonardo op weer een andere school.
Hij heeft het daar erg naar zijn zin, is vrolijk en heeft veel vriendjes. Maar nu blijkt hij bij begrijpend lezen en rekenen te werken op niveau M4. Dat vind ik vreemd, want hij was toch bevorderd naar groep 5 door die vorige school.
Nu denk ik dat hij nog steeds onderpresteert, en daarom heb ik net een gesprek gehad met de juf. Ze gaat erop letten en we kijken het de komende tijd even aan.
Hoe zal ik het nu verder aanpakken? Ik geloof dat de speciale Leonardo-coördinatirice niet van plan is zich ermee te bemoeien, terwijl ik dacht dat zij ervoor was om juist bij dit soort gevallen te helpen…
Hoi Inge en Susan, bedankt voor jullie reactie. De volgende keer ga ik in mijn nieuwsbrief schrijven over de karakteristieken van hoogbegaafde kinderen. Want daar zou iedereen mee moeten beginnen, ook iedere opleiding! Groeten, Renata
Ik sluit me graag aan bij de reactie van mijn voorgangster: ook ik zou het op posters willen zetten en hangen op de basisschool! Zou het verder van de daken willen schreeuwen en ook het misverstand dat hoogbegaafden alles maar leuk vinden om extra te leren nou eens uit de wereld helpen. Wanneer wordt er nou ook eens gekeken naar de oorzaken van bepaald gedrag van een kind?? Vaak denkt men dat men met wat extra werk er al is, pfff. Wordt er zo moedeloos van…
Gesteund door de informatie van deze pagina ga ik het gesprek aan met de school van mijn zevenjarige dochter. Ze is zo ongelukkig met school. Nu heb ik ook onderbouwing voor mijn zorgen. Bedankt.
Hallo SDJHH, het je het gratis eboek “onderpresteren – een nationale epidemie” al gelezen? Je ontvang het bij de aanmelding op mijn nieuwsbrief (rechtsboven).
Groet, Renata
Waar ik tegenaan loop is het feit dat ik zelf altijd een onderpresteerder ben (nu ook met mijn eigen studie). Nu ik hetzelfde bij mijn dochter zie begrijp je het 100%, opent het nieuwe inzichten en deuren maar echt 180C draaien en dus hulp kunnen aanbieden aan je dochter is tot op heden nog niet gelukt. Heel frustrerend. Hoe meer je erover leest hoe meer je dingen van vroeger begrijpt maar hoe moeilijker het wordt om het bij jezelf te veranderen alsof het patroon te vastgeroest zit. Dit wil je bij je eigen kind totaal niet, maar hoe kan ik mijn dochter met onderpresteren toch helpen?
Hoi Maureen, de school moet zich niet concentreren op het lichamelijke handicap. Als je kind cognitief voorloopt moet dat leidend zijn. Bij een gebrek zijn de sterke punten leidend en de zwakkere punten worden “onderhouden”.
Als het op de basisschool al zo moeilijk is om leerkrachten zover te krijgen, haha, dan heb ik op het speciaal onderwijs (lichamelijk) geen schijn van kans!
Maar ik blijf doorgaan, want eerder in groep 1 heb ik met hulp van Renata wel een ingang gehad. Helaas was dat in groep 2 en nu in 3 helemaal weer zoek. Ik wordt er vaak moedeloos van, maar mijn kind verbouwd de school én de kinderen straks nog uit balorigheid.
Hoi Caroline, je kunt altijd een gratis kennismakingsgesprek met mij inplannen! En je kunt het gratis e-boek over onderpresteren lezen, dat je krijgt als je je op mijn nieuwsbrief abonneert. Groeten, Renata
Het is heel fijn om te lezen dat er mensen zijn die hier verstand heeft. Maar nu moet ik nog het tij zien te keren….. ik denk dat ik je binnenkort maar eens ga mailen!
Een wanhopige ouder met een zeer ongelukkig kind!
Veronica en Maaike: bedankt! Groet, Renata
dank je voor dit blog. het stimuleert mij weer om te vechten voor mijn kinderen dat ze passend onderwijs krijgen. maar met 4 o zo verschillende kinderen kost dit heel wat energie… om de juiste begeleiding te geven en te krijgen….
Poeh…wat een erkenning en herkenning in wat hier staat! Dank je wel voor dit artikel/blog/dagtekst…Zou het zo willen uitvergroten en op grote poosters hangen op school van mijn jongens…