Prikkels
Een typerende opmerking over de babyperiode van hoogbegaafden, is dat ze als baby heel wakker uit hun ogen keken; je kon ze bijna zien denken.
Een andere teken van begaafdheid bij zuigelingen is hun behoefte aan mentale prikkels. Het is niet vreemd als deze baby’s overdreven druk worden bij gebrek aan deze prikkels. Deze drukte kan eindigen met huilen. Ouders kunnen hiervan gefrustreerd raken omdat niets lijkt te helpen. Ze denken dat de baby last heeft van bijvoorbeeld krampjes, terwijl het huilen eenvoudig te stoppen is door verandering van omgeving. Zuigelingen kunnen zich niet verplaatsen, dus alles wat ze kunnen zien is datgene wat ze vóór zich zien. Wanneer ze daar genoeg van krijgen, kunnen ze overstuur raken.
Hoe weet je dat je baby van streek is door gebrek aan aandacht en niet door iets anders (krampjes bijvoorbeeld)? Er zijn twee manieren om daar achter te komen. Ten eerste zullen deze zuigelingen vaak ophouden met zich druk maken en huilen wanneer ze omgedraaid worden zodat ze iets anders kunnen bekijken.
De tweede manier om erachter te komen of de baby meer prikkels wil, blijkt uit studies met baby’s door dr. Hillary Hettinger Steiner en dr. Martha Carr. Zij hebben een aantal onderzoeken gedaan waarbij ze naar twee dingen keken: gewenning en voorkeur voor nieuwigheid.
Ze hebben ontdekt dat sommige baby’s sneller gewend raakten aan prikkels dan andere baby’s, wat betekent dat ze sneller wegkeken. Sommige baby’s lieten een voorkeur blijken voor onbekende, nieuwe prikkels in plaats van prikkels die ze al kenden. Toen deze baby’s acht jaar werden, werd een IQ test afgenomen. En wat bleek: kinderen die als hoogbegaafd werden getest, waren baby’s die sneller wegkeken dan de andere baby’s en die de voorkeur gaven aan onbekende, nieuwe dingen.
Deze studies lijken aan te geven dat hoogbegaafde kinderen geboren worden met behoefte aan geestelijke stimulatie.
Bron:
Steiner, H.H. & Carr, M. (2003). Cognitive development in gifted children: Toward a more preciese understanding of emerging differences in intelligence. Educational Psychology Review. 15, 215-246.
Tekenen van hoogbegaafdheid bij baby’s
Een van de misvattingen over hoogbegaafde kinderen is dat je ze pas kunt identificeren wanneer ze op de basisschool komen. Dat is onjuist. Ook bij baby’s en peuters kun je al tekenen van hoogbegaafdheid ontdekken, mits je weet waar je op moet letten.
Karakteristieken van hoogbegaafde baby’s:
- Extreem waakzaam – altijd aan het observeren, al kort na de geboorte
- Er is al snel sprake van oogcontact
- Heeft minder slaap nodig dan de meeste baby’s
- Wanneer de baby wakker is, heeft zij bijna continu prikkels nodig
- Raakt gefrustreerd omdat het niet op alle prikkels kan reageren
- Kan eerder dan andere baby’s beginnen met het nadoen van geluiden
- Erg beweeglijk, ligt al gauw dwars in de wieg
- Lijkt bijzonder gevoelig voor geluid, geuren, substanties, smaken en kan krachtig huilen wanneer ze (een van deze) prikkels als onplezierig ervaart (dit zijn vroege tekenen van hooggevoeligheid van Dabrowski)
- Op jonge leeftijd al begrip voor gesproken taal
- Tijdens het leren praten meteen woorden van drie- of vier lettergrepen zeggen
- Legt al op jonge leeftijd oorzaak en gevolg relaties
- Vanaf begin lijkt er sprake te zijn van een duidelijke eigen wil
Kenmerken hoogbegaafde baby
Een baby hoeft niet al deze kenmerken te bezitten om als hoogbegaafd aangemerkt te worden, maar veel baby’s die later hoogbegaafd blijken, zullen meestal meer dan een kenmerk hebben.
Het meest herkenbare kenmerk is de extreme waakzaamheid. Het moeilijkst te achterhalen kenmerk is dat van hooggevoeligheid. Wanneer deze baby’s huilen naar aanleiding van een van deze gevoeligheden kunnen de ouders denken dat de baby gewoon huilt of dat het misschien kramp heeft. De baby’s kunnen echter huilen omdat ze hun kleding of de luier voelen of misschien vinden ze de geur van het eten te sterk.
Begeleiding hoogbegaafde baby’s en kinderen
Inmiddels heb je vast al ondervonden dat hoogbegaafde en uitzonderlijk begaafde kinderen anders zijn dan ‘normale’ kinderen. Je hebt te maken met uitdagingen waar je niet eens aan gedacht had dat ze op je pad zouden komen. Wellicht vindt zelfs de leerkracht het lastig om jouw kind de aandacht te geven die het nodig heeft. Inmiddels heb ik honderden ouders begeleid met het ontwikkelen van een helder doel in de opvoeding of het onderwijs van hun hoogbegaafde kind(eren). Kun je wel wat hulp en advies gebruiken, schroom dan niet om contact met me op te nemen of bekijk de diensten die wij aanbieden.
Hoi, een groot deel herken ik terug in mijn baby van nu 9 maanden oud. Bij geboorte keek ik ze al scherp uit haar ogen. Stond recht op haar benen. Slapen ging altijd moeizaam. Is tot op heden erg waakzaam. Elke kleine geluid, dan staat ze op scherp. Hele lichte slaper. Bij 3/4 maanden begon ze met brabbelen, dat stopte toen even en bij 7 maanden doet ze dat continu. Ze is ook erg beweeglijk en heeft een sterke wil. Ze loopt alleen wel achter met haar motorische ontwikkeling. Ze kan nu alleen achteruit kruipen. Valt ze ook onder de categorie begaafdheid of is het gewoon een actief baby?
Hallo Esmee, het zou best kunnen dat je dochtertje hoogbegaafd is. Hou haar ontwikkeling goed in de gaten, schrijf dingen op en je merkt dan of dat anders verloopt dan gemiddeld. Je kunt later bij vragen altijd contact met mij opnemen. Voor nu is de ontwikkeling volgen en aanbieden waar ze aan toe is het belangrijkste. Ook al komt het niet overeen met wat anderen zeggen of andere baby’s doen 🙂 Lees ook nog over de asynchrone ontwikkeling, dan weet je ook waarom haar motoriek “achter” loopt.
Rechts onderaan deze website is zoekveld, als je daar asynchrone of asynchroon intypt, krijg je de informatie die ik bedoel.
Heel herkenbaar. Met twee zussen en een broer die hoogbegaafd zijn herkennen we alles bij onze 11maander. Is er ook een artikel met tips? Want ondanks dat hij nummer 4 is zit ik soms met m’n handen in m’n haar.
Heel herkenbaar na tien dagen trok hij al.denkrimpels. met acht weken had hij oog hand coördinatie en speelde met de baby gym na 2,5 maanden begon hij te huilen 16 uur per dag slapen deed hij zelden. Met acht maanden trok hij zich op tot staan ik denk dan kan je ook aan tafel staan. Ik zet hem daar neer en hij loopt zo naar waar hij wilde ontdekken. Nu inmiddels 13 en super slim. Na een moeilijke tijd heeft hij zijn draai gevonden. Wil wel een foto plaatsen van een 10 dagen oude Rens met denkrimpels maar weer niet hoe ik dat hier kan doen.
Mijn dochter heeft al deze symptomen gehad als baby. Ze hebben haar is getest met 7 jaar en daar kwam een lagere uitslag uit dan ik dacht. Perforaal tussen de 99 en 110 en verhaal tussen de 118 en 129. Ze kunnen haar ware is niet meten. Kan een kind een i q test fout maken? Ze heeft extreme faalangst en is heel onzeker. De psycholoog zegt wel dat ze ontspannen leek. Ze maakt ook vaak express fouten en kijkt dan hoe mensen reageren. Ze is net 8 en zit in groep 5. Klokkijken krijgen we er maar niet in en de tafels En rekenen het automatiseren ook niet. De score van de i q test was lager door kleine details die ze niet had gezien aan een autoplaatje. Ze lijkt altijd op een oude ziel, vanaf dag 1 keek ze al volwassen uit haar ogen en ze is hyper gevoelig maar heeft ook echt een hekserij kantje met een zeer los kindje (thuis). Op school stil en teruggetrokken.
Zo, het is net of ik een beschrijving van mijn dochtertje lees van nu 8 maand..
Zo keek me vanaf dag 2 al zo aan alsof ze alles begreep, begon al te glimlachen! Ze wil altijd meer en meer en vol verbazing zie ik dat het haar ook lukt, geeft niet op. Slapen wil ze niet, lukt het wel is ze klokslag een half uur later wakker! Ze tijgerde met 3 maand, kroop, klom en stond met 5 maand en liep achter de loopkar met 7 maand. Nu staat ze al soms los. Over het algemeen is ze altijd een hele tevreden baby, maar altijd actief (al in mijn zwangerschap) en soms ineens een huilbui waar ik niets van snapte. Nu herken ik haar huiltjes en zie je ook echt wanneer ze boos is. Ze houdt van muziek en van bij mama zijn.. Maar knuffelen heeft ze niet de rust voor! ze kan 2 seconden stil zitten.
Een lieve kleine meid, zeer actief en sociaal. Kijkt wel de kat uit de boom,observeerd goed en gaat dan los. Duidelijk in wat ze wel en niet fijn vind!
Maar o… Wat wordt je snel groot!
Beste Renata, het hele artikel lijkt wel over onze jongste dochter van ondertussen 12,5 te gaan.
Gek hè, maar ik had ze net ter wereld ‘geperst’ en zei tegen mijn man ‘dit is een specialleke, een ander kind’. En we hebben het al geweten. Hoogbegaafd (op het randje van, werd gezegd) en hooggevoelig. Of/en heeft ze ook een autismespectrumstoornis? Soms weet ze echt met haar gevoelens geen blijf.
Ze legt relaties en verbanden alsof het niks is. We staan vaak paf bij haar redeneringen.
Ze is bovendien ook nog eens heel matuur, drie jaar ouder dan haar tanden zou je kunnen zeggen. Van in de kleuterklas begon daardoor het zeer moeilijk tot geen aansluiting vinden met leeftijdsgenoten. Létterlijk stak ze dan ook nog eens met hoofd en schouders boven de klasgenootjes uit. Wij zijn groot. Onze dochters zijn groot.
Dat is zo gebleven natuurlijk.
VIER scholen deed ze in het lager onderwijs!?
De laatste (van half vierde leerjaar tot en met zesde leerjaar) was een leefschool ‘die nog niet perfect is, mama, maar toch al de beste van allemaal’. De perfectie bestaat natuurlijk niet.
Haar middelbaar startte ze aanvankelijk in een sinds anderhalf jaar NIEUW opgerichte methodenschool. Er was lang twijfel: die school of kunsthumaniora. In die tweede zit ze nu sinds enkele weken omdat het in de eerste opnieuw een moeilijk verhaal was. We hopen dat school drie en vier achterwege blijven.
Onderpresteren, laag zelfbeeld, zichzelf dom vinden, zich in alle bochten wringen om erbij te horen, zeer veel eenzaamheid, zich door niemand begrepen voelen, zich verstoppen (soms letterlijk)…..enz…..allemaal zo herkenbaar.
Een heerlijk, lief, warm, zalig meisje is het. Hoe ouder ze wordt, hoe minder we dat meisje zien.
Waarom is het leven toch zo moeilijk voor een kind van 7, mama? Als jij kind was, mama, had jij dan ook het gevoel dat jij zo anders was dan andere kinderen? (Ja, inderdaad, sinds we het van haar weten vielen ook bij mij de bakstenen van mijn schouders. Ik was 46, zij 5.)
‘En wanneer ging dat ‘over’, mama?’
‘Ik hou het niet meer vol, mama, ik kan het niet meer aan?’
‘Denk jij soms ook na over hoe het zou zijn als je in een ander leven zou zitten, mama?’
‘Ik hààt school, ik wou maar dat ik niet naar school moest, dat school niet bestond.’
Meer en meer heeft ze ook last van buitensporige stress. Laatst rond het maken en brengen van een powerpoint presentatie over kunst. Nadat ze deze voor de klas had gebracht vroeg de leerkracht of ze haar presentatie mag gebruiken voor de opendeurdag. De stress is zelden gegrond en toch vreet het haar kapot. Is ze niet te genieten. Moet alles en iedereen eraan geloven.
Hoeveel liefde en warmte, veiligheid en geborgenheid, tools en tricks,….je ook biedt en toont, het onvermogen en de machteloosheid blijft. Het verdriet en de pijn. Je wil je kind gelukkig zien en dat is het niet.
Rie, bedankt voor je reactie! Groet, Renata