Het voelt eigenlijk niet bijzonder. Als je bent wie je bent, voel je je gewoon zoals je bent. Het is de omgeving die geneigd is te sorteren en te etiketteren. Dan kan het zijn – als je niet weerbaar genoeg bent en niet weet wie je bent – dat het voor jezelf vervelend is dat je anders bent. Het anders zijn op zich is niets bijzonders. Ik heb het over minder dan een halve procent mensen, een op de 36 duizend mensen heeft een IQ van 160 (een schatting). Het kleine percentage betekent niet dat deze mensen genegeerd of uitgesloten moeten worden. In de natuur maakt ieder organisme deel uit van de prachtige biodiversiteit en ieder organisme proberen we te beschermen, hoe klein ook, zodat die biodiversiteit niet instort en sterk blijft.
Uitzonderlijk begaafde mensen hebben het recht om te zijn wie ze zijn en ze moeten niet gedwongen worden zich aan te passen aan het gemiddelde.
Moet je meten om te weten?
Je kunt in Nederland met bestaande tests tot 145 IQ meten. Mijn vraag is altijd: moet je meten? Ik weet het, mensen willen een bewijs zien en het is niet wetenschappelijk om iets te schatten. Je moet harde cijfers hebben en anderen overtuigen. Maar is dat zo? Moet je anderen overtuigen van wie je bent en wat je nodig hebt? Ik denk dat het genoeg is om zelf te weten wie je bent, dat is het meest belangrijk. Voor kinderen geldt dat hun ouders moeten weten wie ze zijn en dat ze hun kind kunnen leren zich vanuit zijn kern tot de wereld te verhouden. Jonge kinderen hebben strategieën nodig om te leren hoe ze zichzelf blijven terwijl ze zich tijdelijk aanpassen aan hun omgeving.
Het is niet zozeer belangrijk een IQ te meten als wel te leren herkennen wat je behoeftes zijn en ervoor te zorgen dat je aan die behoeftes voldoet. Voor jonge kinderen doen hun ouders het en als je ouder bent, leer je zelf te herkennen wat je nodig hebt. Hiervoor moet je eerst weten wie je bent.
Overigens is het mogelijk het IQ te schatten. Dit kan niet iedereen. Je hebt bepaalde kwaliteiten nodig, zoals observeren, patronen herkennen, geheugen, kennis over intelligentie en gedrag, kennis over kenmerken van uitzonderlijke begaafdheid, die extreem divers zijn per persoon, analytisch vermogen, mensenkennis, empathie, wiskundig inzicht, inlevingsvermogen, zonder oordeel kunnen kijken, zonder grenzen en buiten de kaders kunnen denken. Daarnaast is het handig (maar niet per se noodzakelijk) als je zelf uitzonderlijk begaafd bent.
Anders is niet eng
Er is een beeld dat mensen met een hoog IQ zich gedragen alsof ze een ingebouwde supercomputer in hun hoofd hebben. Ze hebben ook de neiging om te denken dat zulke mensen 24/7 met ingewikkelde vraagstukken bezig zijn, wiskundige formules of diepe existentiële vragen. Het beeld van een nerd of een verstrooide professor hoor ik ook weleens vallen als iemand een uitzonderlijk begaafd persoon beschrijft. De beeldvorming klopt niet.
Mensen met een IQ van 160 denken niet per se sneller, maar anders doordat ze bepaalde gedachtesprongen maken, sneller patronen doorzien en sneller conclusies trekken met hun onorthodoxe gedachtegang. Ze zijn in staat om bepaalde stappen over te slaan en grote sprongen te maken, waarbij ze de tussenliggende stappen volledig negeren (en volledig vergeten) om hun bevindingen af te leiden. Waar andere mensen een lange uitleg nodig hebben, kan iemand met +160 IQ intuïtief en zonder uitleg tot een juiste conclusie komen.
Voor de buitenwereld kan dit een blinde vlek in de cognitie lijken. Als je niet leert naar de tussenliggende niveaus te kijken die nodig zijn voor anderen om ingewikkelde verbanden te leggen, kun je onmogelijk de materie begrijpen en je eigen maken. Zo denkt men meestal.
Deze stap-voor-stap manier van denken is goed voor gemiddeld begaafde mensen, maar volledig verwarrend voor uitzonderlijk begaafden.
Het is een misvatting: mensen met een IQ van 160 hoeven niet langzamer te denken om hun denkproces uit te leggen. Ze moeten niet tot stilstand komen en de ijkpunten tussen hun intuïtieve sprongen in inspecteren om de ingewikkelde verbindingen, die zijn gevormd, nauwkeuriger te onderzoeken.
Voor hen is dit een natuurlijk proces en dat moeten ze niet verstoren door verklaringen van hun denken te geven aan mensen die hen niet begrijpen.
Kortom, hoe hoger het IQ, hoe meer van deze verbindingen je overslaat. Een uitzonderlijk begaafd kind moet je niet dwingen om op een manier te leren of te rekenen die niet bij zijn brein past.
In zekere zin heeft iedereen de neiging om ongeveer evenveel stappen te bedenken. Het is het gezichtsveld dat mensen gebruiken om ongeveer alles wat ze kunnen begrijpen af te leiden op basis van wat hun perifere visie kan verwoorden. Het is niet het aantal gemaakte stappen. Het is de afstand tussen elke stap die het gemiddelde IQ onderscheidt van de 160. Iemand met een IQ van 160 kan meer afstand afleggen met zijn genomen stappen in vergelijking met iemand met een gemiddeld IQ.
Grassprieten en heuvels
Ik wil een analogie gebruiken. Gemiddeld IQ versus hoog IQ is ongeveer de afstand en hoeveelheid grond die we met ons blote oog kunnen afleggen.
Als de visie van een persoon met een gemiddeld IQ dit zou zijn:
Zou hetzelfde er voor iemand met 160 IQ zo uitzien:
In wezen zou een persoon met 160 IQ de met gras begroeide heuvel en de horizon daarachter kunnen zien, maar zou hij de dauwdruppels en insecten op het eerste gezicht niet kunnen waarnemen zoals de persoon met 100 IQ. Maar dan komt hooggevoeligheid aan te pas en zie een arend met scherp zicht/voel vermogen die alles, alles, alles waarneemt. Top-down richting het microniveau.
Een gemiddeld mens ziet de wereld heel anders. Daar zie ik het grootste ‘nadeel’ dat het hebben van een IQ van 160 is: je bent vreselijk in communiceren met mensen die ver onder je denkvermogen liggen. Om te kunnen overleven en iets te bereiken, moet je leren je te verplaatsen in het denken (in de belevingswereld) van anderen. En het mooie is, dat je dat als uitzonderlijk begaafde ook werkelijk kunt! Het is erg vermoeiend, maar het kan. Andersom lukt niet, maar vanuit 160 naar 100 IQ is enigszins mogelijk.
Ik kan nog een analogie met de grasspriet bedenken om het leren van uitzonderlijk begaafde kinderen uit te leggen: bottom-up onderwijs (de gebruikelijke manier in een klas) is voor deze kinderen net alsof je een olifant per keer een grasspriet voert: voordat hij vol zit, verhongert hij…
Er is een waarneembaar (maar niet zo definitief) communicatiebereik, dat inspeelt op de Gauss-curve. Leta Hollingworth heeft hierover al honderd jaar geleden getheoretiseerd. Zij observeert (en ervaart dit vermoed ik ook op grond van haar clinical judgement) dat het venster voor zinvolle communicatie de neiging heeft om verder te gaan dan +/- 2 standaarddeviaties (30) van je eigen IQ.
Mensen met 160 IQ hebben in feite moeite om hun gedachtesprongen uit te leggen, wat het begrip van anderen niet vergroot. Maar moet dat? Mensen met 160 IQ hebben de neiging moeite te hebben om met een gemiddeld begaafd persoon te communiceren. Dit heeft niets te maken met meer of minder, beter of slechter of met gebrek aan sociale vaardigheden, maar met ANDERS zijn.
Dezelfde realiteit anders gezien
Teruggrijpend op de gras en heuvels-analogie – een uitzonderlijk begaafde moet de tijd nemen om te proberen uit te leggen aan een gemiddeld begaafde (die vanaf de grond kijkt) waarom zijn beeld van de wereld de realiteit niet omzeilt, zoals hij gelooft dat zal gebeuren. De uitzonderlijk begaafde moet langzaam de gemiddeld begaafde leren om boven het gras te kijken om de wereld om hem heen beter te peilen – voordat hij zelfs maar kan groeien om te begrijpen hoe de omgeving om hem heen zich vormt. Met andere woorden, als je alleen tussen de grassprieten leeft, begrijp je nooit hoe het voor een vogel is om het hele landschap te zien.
Niet ondergronds maar oneindig
Het probleem is dat kinderen, die vanuit dat perspectief denken en zich tot de wereld relateren, gedwongen worden om af te dwalen en ondergronds te leven, terwijl het niet hun natuurlijke manier van zijn is. Hierdoor raken ze misvormd en raken zichzelf kwijt. Het is niet de bedoeling je zo te proberen aan te passen dat je alleen tussen de grassprieten leeft, het is de bedoeling dat je de mogelijkheid hebt om vanuit je eigen perspectief te leren en naar de wereld te kijken en dat je je brein, intuïtie en gevoel gebruikt om het oneindige te ervaren (en niet te verdrukken).
Als wat Leta Hollingworth theoretiseert correct is of in ieder geval de werkelijkheid redelijk benadert, dat het effectieve communicatiebereik van mensen met een IQ van 160 is tussen 130-190, betekent dat de enige mensen met wie ze (zinvol) kunnen praten op zijn best ongeveer 2% van de wereldbevolking is. Als je een persoon bent met 160 IQ is de kans dat je een persoon vindt met wie je een zinvol gesprek kunt voeren ongeveer 1/50 mensen is. Als je daarbij bedenkt dat geen enkele opsomming van kenmerken de uitzonderlijk begaafden identificeert (omdat in de top 1% van de IQ-verdeling er minstens zoveel spreiding van talent is, als er in het hele bereik van de 1e tot de 99e percentiel), kun je uitkomen op die 1 op de 34 duizend gelijkgestemden. Dat zijn dan de mensen waarbij je gewoon jezelf kunt zijn en normaal kunt communiceren zonder dat je je telkens hoeft te verklaren. Dat is dan echt ontspannen communiceren.
Het dagelijkse leven
Voelen mensen met 160 IQ zich eenzaam? In mijn praktijk spreek ik kinderen en jonge volwassenen, die zich regelmatig eenzaam voelen. Ik leer hen hoe ze hun beste vriend kunnen zijn en van zichzelf kunnen houden zonder dat ze afhankelijk zijn van anderen. Het geeft je namelijk een enorme vrijheid om je op die manier tot de wereld te verhouden. Lees hierover ook het artikel Hoogbegaafde rebel en De weg van hoogbegaafde rebel. Van daaruit kun je verschillende soorten vriendschappen aangaan.
Iedereen heeft vriendschappen nodig. Over hoogbegaafde kinderen en vriendschappen kun je hier lezen. Aangezien een uitzonderlijk begaafd persoon niet op dezelfde golflengte opereert als een gemiddeld begaafde of hoogbegaafde, heeft hij over het algemeen meer moeite met het zoeken naar en vinden van gelijkgestemde mensen. Mensen met een IQ van meer dan 145 ervaren al tot op zekere hoogte eenzaamheid.
Dit kan invloed hebben op het volgende:
- Mogelijkheid om vrienden te maken en te communiceren met vrienden (en soms zelfs met de familie).
- Het vermogen en de mogelijkheid om een partner te vinden.
- Het vermogen om in hoge mate om te gaan met de algemene bevolking.
- Kunnen opschieten met klasgenoten, studiegenoten of collega’s.
- Het vermogen om effectief op te gaan in groepen.
Elk facet van het leven draait op de een of andere manier om mensen. IQ op dit niveau werkt meer als een belemmering dan als een vaardigheid, tenzij je het leert te gebruiken in je voordeel en niet in een slachtofferhokje gaat zitten! Mensen met een IQ van 160 zijn voor anderen excentriekelingen of gekken die zijn verbannen en verstoten van maatschappelijke normen. Mensen op dit niveau van intelligentie voelen de zware gevolgen van communicatie-effectiviteit naarmate ze hoger komen in hun ontwikkeling (ja, juist als je een IQ van 160 hebt, kun je je steeds verder en verder ontwikkelen). Met het begrip van existentiële en filosofische crisis(sen) en met heel weinig (en in de meeste gevallen niemand) om mee te praten…
Zoek een hulpverlener die je begrijpt. Mensen met een IQ van 160 hebben problemen die niet met iedereen bespreekbaar zijn of opgelost kunnen worden en ze moeten er zelf doorheen komen. Standaard psychologen of psychiaters begrijpen de problemen niet. Zoek daarom steun of begeleiding bij iemand die je wel begrijpt! Anders schiet je er niets mee op.
De existentiële problemen, die mensen van dit niveau ervaren, zijn problemen die mensen meestal niet eens begrijpen, bevatten of zelfs maar weten dat dergelijke dingen bestaan. Kinderen met een IQ van dit niveau ervaren vaak existentiële crisis(sen) in de vroege kinderjaren en kunnen er met niemand over te praten. Kinderen kunnen hierdoor gemakkelijk in een depressie raken. De enige oplossing die er dan is voor het kind is om te leren zich aan te passen!! Dat is natuurlijk het laatste wat je moet doen. Hoe meer aanpassing hoe meer je jezelf kwijtraakt en hoe meer je in een depressie komt of er langer in blijft.
Het kind moet juist leren hoe het een hoogbegaafde rebel kan zijn: zelfsturend, zelfredzaam, houdend van zichzelf, onafhankelijk, met respect voor anderen.
Deze problemen manifesteren zich ook tijdens de vroege adolescentie en kunnen tot de volwassenheid voortduren.
Met een IQ van 160 word je gemakkelijk verkeerd begrepen
Met een enorme communicatiebarrière hebben mensen de neiging om ideeën of opvattingen van zo’n hoogbegaafd iemand af te schrijven als waanvoorstellingen of als onzinnig. Alleen omdat ze iets onbegrijpelijk vinden of niet gemakkelijk kunnen waarnemen, wil dat nog niet zeggen dat het er niet is. Net als de grasspriet en heuvels-analogie kan een uitzonderlijk begaafd persoon een gemiddeld begaafde niet vertellen wat hij ziet/ voelt/ ervaart zonder te worden beschuldigd van misleiding, een complottheorie, een leugenaar of zelfs een oplichter zijn.
Hiervoor gebruik ik nog een andere analogie om het begrijpelijk te maken: een gemiddeld begaafde kijkt naar de wereld door een bril, een hoogbegaafde gebruikt een microscoop en een uitzonderlijk begaafde een elektronenmicroscoop. Met andere woorden, als je alleen door een bril kijkt, kun je je misschien enigszins voorstellen hoe het is om door een microscoop te kijken omdat iemand het beschrijft, maar het komt niet echt binnen.
Telkens wanneer een gemiddeld begaafd persoon iets beslist en het bevestigt, kan een uitzonderlijk begaafde dat niet gemakkelijk doen. Hoe hoger het IQ van iemand, hoe minder aannemend en epistemologisch geneigd hij is. Daarom zijn gemiddeld begaafde mensen gemakkelijk te manipuleren en daarom is er iets zoals massamedia… Waar een gewone man zekerheid toont, doet een uitzonderlijk begaafde dat niet automatisch, dus kan de ander concluderen dat de uitzonderlijk begaafde belachelijk, onlogisch of tot op zekere hoogte zelfs minder intelligent kan zijn dan de gemiddeld begaafde. Dat is het Dunning-Kruger-effect dat plaatsvindt. Vandaar de ironie.
Mensen met een IQ van 160 worden sterk onderschat
Zie je hier een gemeenschappelijk thema? Een IQ hebben van 160 lijkt meer een vloek dan een geschenk als je niet weet hoe je het handig kunt inzetten en als je niet weet wie je bent. Er zijn zoveel thema’s en nuances in het leven van een uitzonderlijk begaafde die de meeste mensen niet eens opmerken of (leren) begrijpen. De algemene bevolking begrijpt mensen met 160 IQ eigenlijk veel minder dan zij zich realiseren. Dat is niet eens nodig, maar wat wel nodig is, is dat de algemene bevolking (waaronder hulpverleners en onderwijzers) zich realiseert dat uitzonderlijk begaafde mensen totaal anders zijn! Dat begint op school en geldt voor hun hele leven.
Als je als uitzonderlijk begaafde zelf weet wat je nodig hebt, kun je ervoor zorgen dat je het krijgt en dat er aan je behoeftes wordt voldaan.
Het is niet meteen een rozengeur- en maneschijnbeleving. Dat kan het worden, maar daar moet je aan werken. Er kunnen zoveel problemen zijn die gepaard gaan met dit niveau van intelligentie, ik noem er een aantal:
- Het gevoel alsof je in een wereld vol kinderen leeft.
- Volledig onzeker over alles en nog wat, waaronder over jezelf.
- Behandeld worden als een buitenaards wezen.
- Jezelf overgeven in de handen van onbekwamen.
- Alleen (zonder hulp van anderen) je problemen oplossen.
- Je kunt erg arrogant lijken (terwijl je dat niet bent).
- Je mislukkingen laten uitvergroten door anderen en onwerkelijke verwachtingen krijgen.
- Anderen zich lullig of onintelligent laten voelen (onbedoeld).
- Mensen van zich vervreemden.
- Een uitputtend leven van simpliciteit leven (als je niet oplet).
- Gehaat worden door mensen die xenofoob/ jaloers zijn.
- In een ongewenste schijnwerper worden gegooid.
En je hebt de neiging om je te leren afscheiden van de samenleving. Het leven lijkt doorgaans veel zwaarder dan voor anderen, tenzij je jezelf vindt en leert vanuit je authenticiteit te leven
Wat moeten mensen met een IQ van 160 doen?
Mensen met dit IQ-niveau moeten op zoek gaan naar gelijkgestemden, waar ze zich eindelijk begrepen voelen en kunnen gedijen in een gezelschap dat hen gemakkelijk accepteert. Verwacht niet dat je grote groepen vindt, één gelijkgestemde is in feite genoeg om je leven kleur te geven.
Mensen met deze intelligentie willen een gevoel van verbondenheid ? ze verschillen niet zo van gewone mensen wat de basisbehoeftes betreft als wat mensen geneigd zijn te geloven. Hun leven, interesses, denken, voelen is wel vele malen intenser, dieper en complexer.
Het gevoel iemand te ontmoeten op hetzelfde niveau van begrip als jij, is ongelooflijk bevrijdend. Mensen met een IQ van 160 die gelijkgestemden ontmoeten, weten hoe ze gezelschap, betrouwbaarheid, integriteit op intellectueel gelijk niveau kunnen waarderen vanwege de honger die ze op dat gebied ervaren. Het is verfrissend om eindelijk iemand te ontmoeten die je werkelijk kan begrijpen.
Luister naar je hart. Als je naar je eigen hart luistert, zul je nooit verdeeld zijn. Als je naar je eigen hart luistert, ga je de goede kant op zonder ooit te denken aan wat goed en wat fout is.
Ik herken dit . Ben getest en zou een I.q.hebben van 145 en meer De psycholoog zei dat dat daar meer testen voor nodig waren en dan sloot hij 165 niet uit . Maar in het dagelijkse leven kan ik met niemand echt praten , ben ik eenzaam ,hunker naar liefde , vind ik geen passende vrouw ,wordt ik gemeden door de mensen en hoor ik nergens echt bij !! Ben mede daarom ook jaren verliefd geweest op de drank . Drink al jaren geen druppel meer !! Hunker naar contact met gelijk gestemden en met name een lieve vrouw . Inteligent zijn ervaar ik als een zeer zware last Kortom , ik herken mezelf voor 10.000 % in dit artikel en de situaties daarin beschreven !!Kan nog uren doorgaan met beschrijven wat ik meemaak en hoe ik me voel en hoe mensen met me omgaan ! Groet en dank van
Beste Cor, dank voor je reactie! Weet je, het belangrijkste is dat je volledig, onbeschaamd jezelf bent. Dan kom je iemand tegen die jou herkent! Ik zal overigens nog voor de zomer een borrel en lezing organiseren hier in Noord Holland, hou mijn nieuwsbrief in de gaten (of linkedin) en dan kun je wellicht gelijkgestemden ontmoeten. Groeten, Renata
Ik heb wel eens van brainfog gehoord en kan dat het IQ ook beinvloeden en dongen zoals memoryloss
Beste Tio, aangezien IQ heel iets anders ia dan intelligentie denk ik dat dat geen invloed heeft. Er zijn andere zaken die ervoor zorgen dat mensen niet hun potentieel leven, zoals niet zichzelf durven zijn.
Beste Renate,
ik heb enige tijd het stuk gelezen, ik beleefde een enorme herkenning. Maar door mijn onzekerheid die ik al heel mijn leven ervaar, dacht ik dit kan toch niet van toepassing zijn op mij. Daar ik in die tijd in behandeling was voor verschillende problemen. O.a voor c-ptss in de behadeling zijn enkele items de revu gepasseerd o.a mijn schooltijd (intra murale traumatisering in de schooltijd). Voor de EMDR werd mijn intelligentie geschat door psycholoog en een psychiater rond boven gemiddeld. Mijn hoofd zat helemaal vol met trauma,s. Na de EMDR behandeling kwam er heel veel ruimte in mijn hoofd.
Toen heb ik het stuk gelezen en herkende ik mij daarin. Ik heb het stuk ook laten lezen aan psycholoog en psychiater. Zij kwamen tot dezelfde conclusie, zij hebben mij enorm gesteund in mijn proces, want dat was het na 28 jaar C-ptts wat ik al had opgelopen rond mijn 8ste levensjaar. de aanloop is op het basis onderwijs begonnen. Ik ben mijzelf kwijt geraakt misvormd (scheefgroei in de persoonlijkheid). Alles is terug te lijden naar èèn altijd aanwezig feit. Het gaat om mijn anders zijn, niet begrepen voelen, geen aansluiting vinden bij anderen, pest gedrag zelfs soms nog op volwassen leeftijd bij werkgevers o.a. niet bergrepen voelen door eigen gezin van herkomst. Werd vaak gezegd, hij heeft teveel fantasie bij het geven van mijn mening of denkwijze. Dit kwam ook voor buiten het gezin van herkomst, zoals je schreef als iets, niet logisch is voor andere mensen of niet begrijpelijk is word het af gedaan als onzinnig of niet belangrijk. Of zelfs helemaal af gedaan als niet bestaand. Er werd dan gereageerd met ” Je beweerd iets of zegt iets wat nergens op slaat er zit helemaal geen logica in het is onsamenhangend wat je allemaal zegt. Inmiddels kan ik hier op een andere manier mee om gaan. Ik heb echt heel veel geleerd maar moet wel constant downgraden, en mijn denken vaak nog nader verklaren of uitleg geven wat enorm veel energie kost. En heel veel frustratie, zoveel frustratie dat ik op sommige momenten denk, ik kan beter helemaal met niemand in contact zijn dat scheelt een hoop energie en frustratie. Maar iedereen heeft sociaal contact nodig. Op dit moment voel ik mij alleen begrepen door mijn psychiater, en dat is niet zo verwonderlijk psychiater is zelf uitzonderljjk begaafd, De psycholoog ook. Maar mijn behandeling is voorbij, en ik kan niet elke week contact hebben met oude behandelaren waarvan ik geen behandeling meer krijg.
Dus mijn grootste probleem is eenzaamheid die ik ervaar en wat al heel mijn leven ervaar. Het was even bijna weg door het mooie contact wat ik had met psych en psycholoog. Ik kampte ook met verslaving, ik ben in de tijd van het contact waar ik net over spreek drie jaar lang abstinent gebleven. Nu het contact meer de frequentie heeft die het had. Ben ik een paar keer terug gevallen in drugs gebruik.
Mijn hulpvraag is wat kan ik doen aan de diep gewortelde eenzaamheid? Het grootse probleem daarbij is dat ik genoeg mensen ken maar niemand waar ik mezelf bij kan zijn of mee kan sparren op gelijkwaardig niveau. En op zoek naar iemand waarmee het wel werkt als vriendschap en sociaal contact valt ontzettend tegen. Het lijkt voor mij een onmogelijke opgave.
Ik hoor graag van jou, hoe jij hier naar kijkt of jij een helpend advies kan geven.
S.K.
Beste Sander, eenzaamheid is een complex fenomeen. Het heeft te maken aan een kant met onze behoefte om bij te horen en aan de andere kant met de kracht om op jezelf te vertrouwen en jezelf liefde te geven. Dat tweede is heel mooi, want het houdt je te allen tijde stabiel. Echter, de behoefte aan verbinding blijft aan je knagen omdat je uiteindelijk je liefde wilt delen. Niet alleen in liefdesrelaties, in alle relaties. Er is altijd een dilemma, namelijk als je totaal jezelf wordt als hoogbegaafde ontstijg je de aanpassing aan het gemiddelde en dus kom je steeds minder mensen tegen die bij je passen. Hoe meer je je ontwikkelt richting je authentieke zelf, hoe minder mensen kom je tegen. Als je dus bij mensen wilt zijn, moet je je aanpassen waardoor je jezelf tekort doet. Als je trouw aan jezelf wilt blijven, wat ook het beste is, omdat het je gezond houdt, zijn er bijzonder weinig mensen te vinden, omdat bijzonder weinig mensen zo ver ontwikkeld zijn.
Dilemma is: trouw aan jezelf blijven en alleen zijn of jezelf aanpassen en eenzaam zijn.
Eenzaamheid is kwalitatief heel anders dan alleen zijn. Eenzaam ben je een vreemde tussen anderen maar je bent voor jezelf ook een vreemde. Alleen zijn ben je een vreemde tussen anderen, terwijl je weet wie je bent en trouw aan jezelf en je authenticiteit. Voel je wat ik bedoel?
De zingeving zit in je, je moet het gaan voelen, via je hart, en ontdekken.
Ik organiseer regelmatig masterclasses voor volwassenen, waarbij niet alleen inhoud belangrijk is, maar ook juist de contacten met ontwikkelingsgelijken. Daar kun je ook naar kijken.
Groet, Renata
Dankjewel voor dit artikel, zeer behulpzaam voor iemand die net op 34-jarige leeftijd achter de hoogbegaafdheid komt. Eén puntje van verwarring voor me: Heb je het over 160 iq op de Wechsler test, of de Cattell test? Ik had 143 op de Wechsler als resultaat, en zie dat dat ongeveer overlapt met de 160 op de Cattell test… veel dingen die je schrijft zijn herkenbaar maar ook niet alles. Het voelt ergens genormaliseerd voor me dat mensen trager tot conclusies lijken te komen of meer uitleg en stappen nodig hebben, maar het heeft me ook weer niet in de weg gestaan connecties te leggen (al komt dat misschien doordat ik in de creatieve hoek zit waar veel out-of-de-box denkende mensen zijn). Ik probeer te plaatsen of het ligt aan dat mijn score dus 17 punten lager is dan de 160 waar je over schrijft en ik daarom wat herkenning mis, of het toch zo genormaliseerd is dat ik anders in elkaar zit en manieren heb gevonden alsnog met de meesten om me heen te connecten. Kleine zoektocht meer begrijpen wie ik ben 🙂 Alvast dan voor je reactie!
Hi Steph, dank voor je input. Ik heb het over intelligentie boven 160 IQ die niet per se met een test te maken heeft. Dus als je jezelf herkent… Alles heeft te maken met persoonlijke ontwikkeling, wat je hebt meegekregen, ervaren, etc en het mooiste is als je bewust keuzes maakt, met mensen omgaat, terwijl je jezelf niet verliest en de fluïditeit van het leven omarmt. Dan is 160 IQ of meer geen belemmering. Het is geen exacte wetenschap, we hebben te maken met een enorme diversiteit in beleving, ontwikkeling, perceptie en dergelijke. Er is geen harde grens. En… er zijn sowieso geen grenzen, het universum is oneindig 🙂
Lang op zoek geweest naar hoe ik als professional nou kon uitleggen en het verschil kon tonen tussen HB en UHB. Weinigen wisten het te noemen, idem de doelgroepen zelf. Dit stuk maakt het voor me haarfijn duidelijk en voelbaar. Dank daarvoor Renata! Het maakt me nog duidelijker hoe dit voor mijn vader is geweest, en waarom ik me zo ontzettend graag richt op het vinden van jezelf en het in handen te nemen dat je het leven echt kan inrichten en zingeving geven vanuit je kracht. Niet vanuit het beheersbaar houden, maar vanuit de rijke mogelijkheden die je hebt!
Hoi Renata, mooi stuk. Herkenbaar ook. Misschien kan het stukje over de limiet van de test veranderd worden aangezien er nu de KIQT+ test is die t/’m 170 gaat? Heb hier een 160+ kind.. . Wat ik zelf ook interessant vind is dat er een optimaal iq voor leiderschap schijnt te zijn, juist vanwege de communication efficacy, met het maximum 1,2 SD van het gemiddelde van de groep. In sommige kringen is dit dan bijvoorbeeld tssen de 130 en 135 las ik. Ik weet niet of er meer dan één wetenschappelijk onderzoek is gedaan naar die waarde van 1.2.
Hi Bregt, volgens mij gaat KIQT tot 150 maar deze test is net zo onbetrouwbaar als alle andere tests, omdat het toch om een algoritme gaat. Bovendien ontwikkelen uitzonderlijk begaafde kinderen heel erg divers en asynchroon, plus creativiteit, empathie, spiritualiteit, verbeelding, al die dingen kunnen niet in een momentopname gevat worden.
Ik werk heel anders, waardoor ik ook geen antwoord kan geven op je vraag over leiderschap, dat is namelijk ook niet meetbaar. Gewoon je gut feeling volgen en doen wat bij je past 🙂
Herkenbaar
Ik ben niet hoogbegaafd. Alleen maar een beetje slim. Om je niet eenzaam te voelen heb je iemand nodig die jou begrijpt, “het” begrijpen is niet nodig.
Zoek gewoon een lieve empathische partner
En toch, vul voor zhb eens een zeldzame ziekte in die je aan de buitenkant niet ziet maar wel invloed heeft op alles wat je doet? Ook dan is lotgenotencontact heilzaam net als leren hoe je jezelf aanvaardt en authentiek blijft.
Beste Aalke, waarom een ziekte, waarom niet een kracht? Met de vaardigheden van hoogbegaafde rebel waar ik in een aantal laatste artikelen schrijf kun je zeer zelfredzaam en krachtig worden. Voor jezelf. het is inderdaad mooi als je gelijkgestemden vindt, maar het begint bij jezelf vinden. Warme groet, Renata
Hi Walter, bedankt voor je reactie. Mooi dat je een gelijkgestemde hebt gevonden. Het heeft mij 50 jaar gekost :)… Hoe kom je met meer uitzonderlijk begaafde mensen in contact? Ik ga in ieder geval als deze periode afgelopen is en wij gewoon weer bij elkaar mogen komen een event organiseren alleen voor UHB mensen. Dus daar zal het mogelijk zijn en dat event zal jaarlijks terug komen. Groet, Renata
Leuk stuk. Met name de eenzaamheid is lastig. En dan heb ik het geluk met een UHB’er getrouwd te zijn. De laatste alinea raakt mij. Niet in de laatste plaats omdat vrouwlief en ikzelf geen idee hebben hoe. Hoe kom je in contact met anderen zoals wij?